Orlik alpejski

Aquilegia alpina

Orlik alpejski (Aquilegia alpina) Wieloletnia roślina zielna, całkowicie mrozoodporna, kłączowa. Liście odziomkowe, klapowane, trójdzielnie lub podwójnie trójdzielnie złożone. Kwiaty duże i dzwonkowate, na długich szypułkach, fioletowo-niebieskie. Pięć płatków jest bezostrogowych i pięć zakończonych zakrzywionymi ostrogami.

Rozmiary Wysokość 40-60 cm.

Kwitnienie V-VII

Wymagania Gleby żyzne, próchniczne, dość wilgotne, ale przepuszczalne. Stanowisko najlepiej półcieniste.

Uprawa i pielęgnacja Roślina łatwa w uprawie. Po przekwitnięciu wygląda nieefektownie, dlatego należy zadbać o odpowiednie sąsiedztwo roślin. Rozmnażanie Wysiew nasion IV-V. Gatunki alpejskie kiełkują po 2 latach. Rośliny są samopylne i łatwo się krzyżują, a nowe siewki nie powtarzają cech odmiany. U odmian nie wyrastających z nasion, stosujemy podział starszych roślin (3-letnich), ale jest to trudne ze względu na rodzaj korzeni. Cięcie Brak. Podlewanie i nawożenie Orlik wymaga podlewania w dużych ilościach.

Choroby i szkodniki Częstym problemem są choroby grzybowe wywoływane przez Ascochyta aquilegiae i Gloesporium aquilegiae, powodujące plamistość. Szkodniki mogące atakować orliki to miniarki, błonkówki i gąsienice. Orlik jest repelentem dla ślimaków.

Zastosowanie Roślina ozdobna ze względu na oryginalny kształt kwiatów z charakterystyczną, haczykowatą, przypominającą szpon orła ostrogą. Sadzona na rabatach, w ogrodach skalnych oraz uprawiana na kwiat cięty. Roślina trująca. Posiada właściwości lecznicze i jest wykorzystywana w homeopatii jako środek żółciopędny i moczopędny.