Łączniki do drewnianych konstrukcji
Czy można montować drewniane konstrukcje bez specjalnych łączników? Można, tylko po co, skoro potrzeba do tego wiedzy i umiejętności cieśli?
Łączniki do drewna to metalowe płytki, kotwy, złączki bądź kątowniki, które przytwierdza się do drewna gwoździami, wkrętami samonawiercającymi lub śrubami. Pozwalają one połączyć ze sobą dwa lub kilka elementów drewnianych, usztywnić
ich wzajemne połączenie lub przytwierdzić je do elementu z innego materiału, na przykład muru lub betonu. Najlepsze są łączniki ze stali nierdzewnej i kwasoodpornej, ale na rynku sporo jest też łączników ze zwykłej stali ocynkowanej.
Oferta metalowych łączników jest ogromna, zatem bez większego trudu można znaleźć coś odpowiedniego do każdego rodzaju połączenia. Łączniki stosuje się najczęściej do konstruowania więźb dachowych, łączenia konstrukcji drewnianych domów szkieletowych oraz w pracach stolarskich.
Doświadczony cieśla lub stolarz powie zapewne, że kiedyś z powodzeniem obywał się bez metalowych łączników i był w stanie wznosić bez nich solidne konstrukcje. Takich fachowców jest jednak coraz mniej, a umiejętność poprawnego wykonywania połączeń ciesielskich - wczepowych, płetwowych, widlicowych, zakładkowych, czopowych, kołkowych, wtykowych, stykowych lub innych - coraz rzadsza. Przygotowanie drewna do łączenia tradycyjnego jest nie tylko czasochłonne, ale wymaga też sporego zaplecza narzędziowego. Szybciej i bezpieczniej dla trwałości konstrukcji jest więc użyć fabrycznie przygotowanych łączników. Ponadto takie łączniki zwiększą precyzję połączeń i pozwolą ograniczyć zużycie drewna nawet o 50%, a to dlatego, że łączone tradycyjnie elementy drewniane muszą mieć większe przekroje, aby mogły zachować wystarczającą nośność.
* * *
Większość metalowych łączników, mimo że solidnie scala konstrukcję, zmienia jej tradycyjny wygląd. Przekona się o tym ten, kto chce, by niektóre elementy drewniane pozostały odsłonięte i stanowiły element wystroju wnętrza. Jeśli widoczne elementy konstrukcji mają wyglądać jak dawna więźba, niezabudowane części można połączyć w sposób tradycyjny.
ich wzajemne połączenie lub przytwierdzić je do elementu z innego materiału, na przykład muru lub betonu. Najlepsze są łączniki ze stali nierdzewnej i kwasoodpornej, ale na rynku sporo jest też łączników ze zwykłej stali ocynkowanej.
Oferta metalowych łączników jest ogromna, zatem bez większego trudu można znaleźć coś odpowiedniego do każdego rodzaju połączenia. Łączniki stosuje się najczęściej do konstruowania więźb dachowych, łączenia konstrukcji drewnianych domów szkieletowych oraz w pracach stolarskich.
Doświadczony cieśla lub stolarz powie zapewne, że kiedyś z powodzeniem obywał się bez metalowych łączników i był w stanie wznosić bez nich solidne konstrukcje. Takich fachowców jest jednak coraz mniej, a umiejętność poprawnego wykonywania połączeń ciesielskich - wczepowych, płetwowych, widlicowych, zakładkowych, czopowych, kołkowych, wtykowych, stykowych lub innych - coraz rzadsza. Przygotowanie drewna do łączenia tradycyjnego jest nie tylko czasochłonne, ale wymaga też sporego zaplecza narzędziowego. Szybciej i bezpieczniej dla trwałości konstrukcji jest więc użyć fabrycznie przygotowanych łączników. Ponadto takie łączniki zwiększą precyzję połączeń i pozwolą ograniczyć zużycie drewna nawet o 50%, a to dlatego, że łączone tradycyjnie elementy drewniane muszą mieć większe przekroje, aby mogły zachować wystarczającą nośność.
Większość metalowych łączników, mimo że solidnie scala konstrukcję, zmienia jej tradycyjny wygląd. Przekona się o tym ten, kto chce, by niektóre elementy drewniane pozostały odsłonięte i stanowiły element wystroju wnętrza. Jeśli widoczne elementy konstrukcji mają wyglądać jak dawna więźba, niezabudowane części można połączyć w sposób tradycyjny.
Skomentuj:
Łączniki do drewnianych konstrukcji