Okna drewniane na lata
Kiedyś okna drewniane wymagały bardzo pracochłonnej konserwacji. Teraz wystarczą proste zabiegi, by zachować ich ładny wygląd i trwałość.
Konserwacja okien z drewna nie jest trudna. Niestety, ich producenci rzadko udzielają porad, jak i czym to robić, proponują jedynie by po upływie gwarancji (czyli po 3-5 latach) po prostu odmalować ramy okienne. Zdarzają się też tacy, którzy - oprócz okien - oferują gotowe zestawy do pielęgnacji i konserwacji stolarki.
Niektórzy producenci planują rozszerzyć ofertę o dodatkową usługę konserwacji swoich okien, co zapewniałoby przedłużenie okresu gwarancji.
Konserwacja ram okiennych
Nowoczesne okna drewniane są fabrycznie zabezpieczone przed niszczącym działaniem czynników zewnętrznych (promieni słonecznych, wiatru, opadów). Trwałość powłoki lakierniczej określana jest zazwyczaj na kilka lat, ale zależy ona zawsze od stopnia zanieczyszczenia środowiska, w jakim stoi dom.
Stan powłok lakierniczych należy systematycznie kontrolować - przynajmniej dwa razy w roku (wiosną i jesienią), zwracając uwagę na powierzchnie zewnętrzne ram.
Czyszczenie. Polakierowane ramy najlepiej myć wodnym roztworem delikatnego środka do mycia naczyń. Nie należy natomiast zmywać ich preparatami przeznaczonymi do mycia szyb - większość takich środków zawiera bowiem substancje (salmiak lub amoniak), które mogą powodować uszkodzenia powłok lakierniczych. Dlatego nawet podczas mycia szyb ewentualne pozostałości takiego środka należy usunąć z polakierowanych powierzchni - zmyć wodą i wytrzeć do sucha.
Pielęgnacja. Na umyte i wysuszone ramy należy nanieść miękką ściereczką z wełny, bawełny lub z papieru specjalne mleczko i ewentualny jego nadmiar usunąć. Preparatu nie powinno nanosić się przy dużym nasłonecznieniu ani na rozgrzaną powierzchnię ram. Najlepsza temperatura do przeprowadzenia zabiegu to 10-25°C.
Naprawa niewielkich uszkodzeń. Ewentualne zadrapania czy otarcia zewnętrznej powierzchni ram okna można dość łatwo naprawić. Na początku uszkodzone miejsca należy przeszlifować drobnym papierem ściernym (o granulacji od 200 do 400). Potem ramę należy dokładnie odkurzyć lub przetrzeć wilgotną ściereczką, a następnie nanieść dwie warstwy takiego samego preparatu, jakim okna były fabrycznie malowane: lakieru wodorozcieńczalnego lub farby kryjącej wodorozcieńczalnej.
Uwaga! Malowanie należy ograniczyć tylko do miejsc, gdzie powłoka była uszkodzona.
Malowanie ram i ościeżnic. Okna najlepiej malować w temperaturze powyżej 8°C i przy względnej wilgotności powietrza nie większej niż 85%. Wcześniej malowaną powierzchnię powinno się przeszlifować i odkurzyć.
Konserwacja uszczelek
Uszczelki silikonowe i gumowe (z EPDM) powinny być co sześć miesięcy powlekane specjalnym środkiem konserwującym, zapewniającym im odpowiednią elastyczność. Powlekanie uszczelnień cienką warstwą środka zabezpiecza je przed wilgocią oraz zapobiega sklejaniu z powierzchnią profili.
Środek konserwujący nanosi się miękką ściereczką po uprzednim oczyszczeniu uszczelek wilgotną ściereczką z kurzu, a także po dokładnym ich osuszeniu.
Konserwacja okuć
Aby okucia działały bez zarzutu, należy co pół roku smarować je specjalnym preparatem na komponentach silikonowych, przeznaczonym do ich oliwienia. Preparat zapobiega suchemu tarciu i chroni przed korozją. Można też zastosować biały smar maszynowy lub wazelinę.
Uwaga!
Okuć okiennych nie należy oliwić domowym sposobem, na przykład wykorzystując olej spożywczy czy masło. Do okuć nie wolno też stosować żadnych gęstych smarów przemysłowych typu towot. Niektórzy producenci okien drewnianych odradzają również sięganie po płynne środki, takie jak na przykład WD 40. Nieodpowiednie preparaty mogą powodować zacinanie się elementów okucia oraz rozpuszczanie użytych przez producenta środków smarnych.
Niektórzy producenci planują rozszerzyć ofertę o dodatkową usługę konserwacji swoich okien, co zapewniałoby przedłużenie okresu gwarancji.
Konserwacja ram okiennych
Nowoczesne okna drewniane są fabrycznie zabezpieczone przed niszczącym działaniem czynników zewnętrznych (promieni słonecznych, wiatru, opadów). Trwałość powłoki lakierniczej określana jest zazwyczaj na kilka lat, ale zależy ona zawsze od stopnia zanieczyszczenia środowiska, w jakim stoi dom.
Stan powłok lakierniczych należy systematycznie kontrolować - przynajmniej dwa razy w roku (wiosną i jesienią), zwracając uwagę na powierzchnie zewnętrzne ram.
Czyszczenie. Polakierowane ramy najlepiej myć wodnym roztworem delikatnego środka do mycia naczyń. Nie należy natomiast zmywać ich preparatami przeznaczonymi do mycia szyb - większość takich środków zawiera bowiem substancje (salmiak lub amoniak), które mogą powodować uszkodzenia powłok lakierniczych. Dlatego nawet podczas mycia szyb ewentualne pozostałości takiego środka należy usunąć z polakierowanych powierzchni - zmyć wodą i wytrzeć do sucha.
Pielęgnacja. Na umyte i wysuszone ramy należy nanieść miękką ściereczką z wełny, bawełny lub z papieru specjalne mleczko i ewentualny jego nadmiar usunąć. Preparatu nie powinno nanosić się przy dużym nasłonecznieniu ani na rozgrzaną powierzchnię ram. Najlepsza temperatura do przeprowadzenia zabiegu to 10-25°C.
Naprawa niewielkich uszkodzeń. Ewentualne zadrapania czy otarcia zewnętrznej powierzchni ram okna można dość łatwo naprawić. Na początku uszkodzone miejsca należy przeszlifować drobnym papierem ściernym (o granulacji od 200 do 400). Potem ramę należy dokładnie odkurzyć lub przetrzeć wilgotną ściereczką, a następnie nanieść dwie warstwy takiego samego preparatu, jakim okna były fabrycznie malowane: lakieru wodorozcieńczalnego lub farby kryjącej wodorozcieńczalnej.
Uwaga! Malowanie należy ograniczyć tylko do miejsc, gdzie powłoka była uszkodzona.
Malowanie ram i ościeżnic. Okna najlepiej malować w temperaturze powyżej 8°C i przy względnej wilgotności powietrza nie większej niż 85%. Wcześniej malowaną powierzchnię powinno się przeszlifować i odkurzyć.
Konserwacja uszczelek
Uszczelki silikonowe i gumowe (z EPDM) powinny być co sześć miesięcy powlekane specjalnym środkiem konserwującym, zapewniającym im odpowiednią elastyczność. Powlekanie uszczelnień cienką warstwą środka zabezpiecza je przed wilgocią oraz zapobiega sklejaniu z powierzchnią profili.
Środek konserwujący nanosi się miękką ściereczką po uprzednim oczyszczeniu uszczelek wilgotną ściereczką z kurzu, a także po dokładnym ich osuszeniu.
Konserwacja okuć
Aby okucia działały bez zarzutu, należy co pół roku smarować je specjalnym preparatem na komponentach silikonowych, przeznaczonym do ich oliwienia. Preparat zapobiega suchemu tarciu i chroni przed korozją. Można też zastosować biały smar maszynowy lub wazelinę.
Uwaga!
Okuć okiennych nie należy oliwić domowym sposobem, na przykład wykorzystując olej spożywczy czy masło. Do okuć nie wolno też stosować żadnych gęstych smarów przemysłowych typu towot. Niektórzy producenci okien drewnianych odradzają również sięganie po płynne środki, takie jak na przykład WD 40. Nieodpowiednie preparaty mogą powodować zacinanie się elementów okucia oraz rozpuszczanie użytych przez producenta środków smarnych.
Skomentuj:
Okna drewniane na lata