Drobne naprawy: uszkodzone narożniki ścian

Najczęściej uszkodzeniom ulegają wypukłe narożniki ścian w ciągach komunikacyjnych. Ubytki powstają zwykle wtedy, gdy wnosimy do domu ciężkie i nieporęczne przedmioty. Oznacza to, że problemów z odłupanymi narożnikami można się nabawić zanim zamieszkamy w nowym domu - podczas wnoszenia mebli lub sprzętów AGD.

Uszkodzenia ścian, w tym także narożników, to częsta bolączka pokoi dziecięcych, a także pomieszczeń gospodarczych, w których trzymamy sprzęt sportowy czy duże narzędzia ogrodnicze (na przykład kosiarkę czy odśnieżarkę).

Szczęśliwie usterki te, choć są szpecące, można bardzo łatwo naprawić samodzielnie.

Wybór narożników

Wypukłe narożniki ścian przed uszkodzeniem chroni się podczas tynkowania lub montażu płyt g-k, zabezpieczając je metalowymi profilami lub taśmami. Dzięki nim uszkodzenia zwykle ograniczają się do tynków, mas gipsowych i powłok malarskich.

Płyty g-k. W miejscach, które nie będą intensywnie użytkowane do zabezpieczenia narożników wystarczy taśma z aluminiową wkładką, chroniącą płytę przed pokruszeniem. Jednak narożniki ścian w wąskim przedpokoju, klatce schodowej czy w pobliżu drzwi wymagają solidniejszej ochrony - stosuje się wówczas metalowe profile narożnikowe. W sprzedaży są też profile narożnikowe do ścian z giętych płyt gipsowych, które można wyginać odpowiednio do promienia gięcia płyt.

Ściany tynkowane. W handlu dostępnych jest wiele rodzajów narożników - wykonanych z odpornego na korozję aluminium lub ze stali ocynkowanej.

Aluminiowe narożniki perforowane są przeznaczone do zabezpieczania zewnętrznych naroży ścian stawianych w suchej zabudowie i wykańczanych tynkami gipsowymi; można je też stosować w pomieszczeniach wilgotnych. Narożniki stalowe natomiast są wykorzystywane do wzmacniania naroży ścian pokrywanych tynkami cementowo-wapiennymi lub gipsowymi na przykład przy wnękach okiennych.

Profile PVC są przede wszystkim stosowane do obróbki naroży łukowych fragmentów ścian tynkowanych.

Naprawa pęknięć i ubytków w narożnikach

Narożniki, tak samo jak uszkodzenia na płaszczyznach ścian, naprawia się za pomocą gipsowych mas szpachlowych.

Oczyszczenie. Z uszkodzonego miejsca należy usunąć luźne kawałki farby i tynku. Do skrobania najlepiej zastosować niewielką, metalową szpachelkę. Jej ostrym końcem (albo dłutem lub śrubokrętem) posłużymy się także do poszerzenia pęknięcia, jeśli jest bardzo wąskie. Dzięki temu łatwiej będzie nam później dokładnie wypełnić szczeliny gipsem.

Wzmocnienie. Na wszelkie pęknięcia ścian producenci mas gipsowych zalecają zastosowanie wzmocnienia w postaci siatki zbrojącej; takiej samej, jaką stosuje się przy łączeniu płyt gipsowo-kartonowych. Przy naprawie zewnętrznych narożników to może nie wystarczyć, bo trudno nam będzie uformować naroże. Jeśli chcemy uzyskać idealnie proste kąty na wszystkich narożach, lepiej zastosować taśmę z aluminiową wkładką. Można też na całej długości naroża "nabić" nowy zewnętrzny profil aluminiowy.

Szpachlowanie. Żeby wypełnienie było trwałe, masę nakładamy dwuetapowo. Najpierw dokładnie, lecz cienką warstwą przykrywamy poszerzone pęknięcie. Potem nakładamy nieco grubszą warstwę, w której zatapiamy taśmę zbrojącą. Zapobiegnie ona ponownemu pękaniu tego miejsca i wzmocni narożnik. Taśmę równomiernie wciskamy szpachelką w świeży pas masy gipsowej, tak by była niewidoczna.

Gdy gips wyschnie i utwardzi się, wstępnie wyrównujemy naprawianą powierzchnię - większe nierówności zdzieramy szpachelką, do wyrównania zaś posłuży nam papier ścierny gruboziarnisty.

Wykończenie powierzchni narożników

Po wyschnięciu masy gipsowej narożniki trzeba dokładnie przeszlifować drobnoziarnistym papierem ściernym lub specjalną siatką do szlifowania. Dzięki temu zabiegowi naprawiane miejsca zyskują idealnie gładką powierzchnię. I tu może pojawić się problem natury estetycznej - zaszpachlowane narożniki wyraźnie odcinają się kolorem od reszty ścian. Jeśli możemy mamy jeszcze farbę, którą malowaliśmy ściany lub możemy kupić emulsję o dopasowanym kolorze, "łatki" możemy pomalować.

Warto jednak pamiętać o zagruntowaniu szpachlowanych miejsc. To dlatego, że gips jest bardzo higroskopijnym materiałem i inaczej wchłania wodę niż tynki cementowo-wapienne czy gruntowane gładzie lub płyty g-k. Jeśli więc nie wyrównamy chłonności powierzchni - na ścianach powstaną plamy.

Gips to wdzięczny materiał, bo dość łatwo się go aplikuje i wykańcza. Ale ma wadę - jest miękki i łatwo ulega uszkodzeniom mechanicznym. Nasze naprawy nie będą więc raczej wieczne.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>