Obrzeża - na granicy trawnika
W ubiegłym roku założyłem ogród. Na dużym trawniku i wokół niego znalazły się rabaty obsadzone krzewami i bylinami. Już w pierwszym sezonie zauważyłem jednak, że trawa wrasta w rabaty, co wcale nie wygląda ładnie, a z kolei usuwanie jej jest pracochłonne. Czy istnieje na to jakaś godna polecenia rada? Krzysztof Ambroziak, Kolno
1. Czy warto jakoś specjalnie wykańczać brzegi trawnika lub rabaty?
2. Jakie materiały powinno się stosować na obrzeża?
3. Co zrobić, by obrzeże było trwałe i nie utrudniało koszenia trawy?
1. Zalety obrzeża
Obrzeże na granicy rabaty i trawnika zapobiega wrastaniu trawy między rośliny ozdobne, aby nie konkurowała z nimi o wodę i składniki pokarmowe. Zapobiega też zanieczyszczaniu murawy ziemią i rozsypywaniu się na nią kory z rabaty. Temu samemu służą też obrzeża na styku rabat ze ścieżkami. Bez takiej ochrony łatwiej zabrudzić ścieżkę podczas pielenia, a ponadto ziemię nanoszą na ścieżkę nawet silniejsze deszcze. Szczelne obrzeże - najlepiej z tworzywa sztucznego - dobrze jest też ułożyć na styku murawy i strumienia lub oczka wodnego, gdy są one wykończone żwirem, uniemożliwia to bowiem trawie wrastanie w brzegi zbiornika i okradanie go z wody. Spowodowane tym ubytki mogą być tak znaczne, że trzeba je uzupełniać po kilka razy w tygodniu.
Wyraźne rozgraniczenie rabaty od trawnika lub ścieżki ułatwia zatem utrzymanie porządku w ogrodzie.
2. Materiały do wyboru do koloru
Na obrzeża rabat można użyć tworzywa sztucznego, metalu, drewna, kamienia lub betonu. Powinno się go dobrać zgodnie z charakterem ogrodu, uwzględniając inne materiały, jakie w nim zastosowano.
Tworzywo sztuczne. Mogą to być taśmy szerokości: 9, 10, 15, 20 cm lub też specjalne profile. Taśmę wsuwa się w zrobioną szpadlem szczelinę w ziemi, a profile wciska się w grunt i przytwierdza do podłoża szpilkami metalowymi lub plastikowymi kotwami.
Metalowe. Wykonane są z blachy ocynkowanej stalowej, miedzianej lub aluminiowej, grubości 1 mm. Podobnie jak obrzeżami z tworzywa sztucznego, można nimi wyznaczyć falistą linię brzegu trawnika. Wystarczy je wbić w podłoże.
Uwaga! Aby blacha nie groziła nikomu skaleczeniem, jej górna krawędź musi być wywinięta.
Drewniane. To najtańsze rozwiązanie, zważywszy że można do tego wykorzystać nawet stare deski po budowie domu, ale także konary, bale albo podkłady kolejowe. Przed ułożeniem drewno warto zaimpregnować, chociaż nawet zaimpregnowane posłuży nie dłużej niż 5-10 lat. Jeżeli obrzeże będzie płytko zakopane w gruncie, należy przynajmniej z jednej strony podeprzeć je o wbite w ziemię kołki.
Można też zastosować gotowe obrzeże, zwane rollborderem. Są to drewniane paliki lub półwałki połączone drutem stalowym. Pod takie obrzeże należy wykopać rów o głębokości około 20 cm, wstawić rollborder i zasypać ziemią. Nie trzeba już wbijać słupków podpierających.
Kamienne. Są najtrwalsze, ale i najdroższe. Wymagają podsypki z piasku lub piasku zmieszanego na sucho z cementem. Warto stosować obrzeża z wytrzymałych gatunków skał: granitu, porfiru, sjenitu. Można wykorzystać kamienie nawet o nieforemnym kształcie, na przykład otoczaki, ale będą wymagały szczególnie starannego układania.
Betonowe. Na obrzeża nadają się zarówno krawężniki betonowe, jak i kostka. Można wybrać różne kolory, ale najlepsze są takie, które nie odcinają się zbytnio od barw ogrodu.
3. Ważne szczegóły
Zapobieganie przerastaniu trawą. Elementy obrzeża muszą do siebie dokładnie przylegać - w przeciwnym razie przez pozostawione szczeliny przerośnie trawa, a ziemia będzie się osypywać.
Wystające obrzeża. Wysokie obrzeże, które z jednej strony zostanie obsypane ziemią, musi być mocne i pewnie osadzone w gruncie - co najmniej na 1/3 długości.
Jak nie utrudniać sobie koszenia. Choć obrzeże murawy ma niewątpliwe zalety, jeśli jest wystające, może utrudniać koszenie, a ponadto łatwo o nie uszkodzić nóż kosiarki. Aby nie trzeba było stosować podkaszarki lub ręcznych nożyc, obrzeże należy wkopać równo z powierzchnią trawnika.
Opaska ze żwiru. Na granicy trawnika i rabat można utworzyć specjalny pas ze żwiru. Poprowadzony miękką linią będzie dodatkowym elementem dekoracyjnym w ogrodzie. Aby żwir nie przerósł trawą lub chwastami, należy rozsypać go w niewielkim wykopie wyłożonym geowłókniną.
Uwaga! Kosząc trawnik wzdłuż żwirowej opaski, powinno się wjeżdżać na żwir tylko jedną parą kół kosiarki. W ten sposób nóż będzie mniej narażony na uszkodzenie, a my na uderzenie przez "strzelające" kamyki.
2. Jakie materiały powinno się stosować na obrzeża?
3. Co zrobić, by obrzeże było trwałe i nie utrudniało koszenia trawy?
1. Zalety obrzeża
Obrzeże na granicy rabaty i trawnika zapobiega wrastaniu trawy między rośliny ozdobne, aby nie konkurowała z nimi o wodę i składniki pokarmowe. Zapobiega też zanieczyszczaniu murawy ziemią i rozsypywaniu się na nią kory z rabaty. Temu samemu służą też obrzeża na styku rabat ze ścieżkami. Bez takiej ochrony łatwiej zabrudzić ścieżkę podczas pielenia, a ponadto ziemię nanoszą na ścieżkę nawet silniejsze deszcze. Szczelne obrzeże - najlepiej z tworzywa sztucznego - dobrze jest też ułożyć na styku murawy i strumienia lub oczka wodnego, gdy są one wykończone żwirem, uniemożliwia to bowiem trawie wrastanie w brzegi zbiornika i okradanie go z wody. Spowodowane tym ubytki mogą być tak znaczne, że trzeba je uzupełniać po kilka razy w tygodniu.
Wyraźne rozgraniczenie rabaty od trawnika lub ścieżki ułatwia zatem utrzymanie porządku w ogrodzie.
2. Materiały do wyboru do koloru
Na obrzeża rabat można użyć tworzywa sztucznego, metalu, drewna, kamienia lub betonu. Powinno się go dobrać zgodnie z charakterem ogrodu, uwzględniając inne materiały, jakie w nim zastosowano.
Tworzywo sztuczne. Mogą to być taśmy szerokości: 9, 10, 15, 20 cm lub też specjalne profile. Taśmę wsuwa się w zrobioną szpadlem szczelinę w ziemi, a profile wciska się w grunt i przytwierdza do podłoża szpilkami metalowymi lub plastikowymi kotwami.
Metalowe. Wykonane są z blachy ocynkowanej stalowej, miedzianej lub aluminiowej, grubości 1 mm. Podobnie jak obrzeżami z tworzywa sztucznego, można nimi wyznaczyć falistą linię brzegu trawnika. Wystarczy je wbić w podłoże.
Uwaga! Aby blacha nie groziła nikomu skaleczeniem, jej górna krawędź musi być wywinięta.
Drewniane. To najtańsze rozwiązanie, zważywszy że można do tego wykorzystać nawet stare deski po budowie domu, ale także konary, bale albo podkłady kolejowe. Przed ułożeniem drewno warto zaimpregnować, chociaż nawet zaimpregnowane posłuży nie dłużej niż 5-10 lat. Jeżeli obrzeże będzie płytko zakopane w gruncie, należy przynajmniej z jednej strony podeprzeć je o wbite w ziemię kołki.
Można też zastosować gotowe obrzeże, zwane rollborderem. Są to drewniane paliki lub półwałki połączone drutem stalowym. Pod takie obrzeże należy wykopać rów o głębokości około 20 cm, wstawić rollborder i zasypać ziemią. Nie trzeba już wbijać słupków podpierających.
Kamienne. Są najtrwalsze, ale i najdroższe. Wymagają podsypki z piasku lub piasku zmieszanego na sucho z cementem. Warto stosować obrzeża z wytrzymałych gatunków skał: granitu, porfiru, sjenitu. Można wykorzystać kamienie nawet o nieforemnym kształcie, na przykład otoczaki, ale będą wymagały szczególnie starannego układania.
Betonowe. Na obrzeża nadają się zarówno krawężniki betonowe, jak i kostka. Można wybrać różne kolory, ale najlepsze są takie, które nie odcinają się zbytnio od barw ogrodu.
3. Ważne szczegóły
Zapobieganie przerastaniu trawą. Elementy obrzeża muszą do siebie dokładnie przylegać - w przeciwnym razie przez pozostawione szczeliny przerośnie trawa, a ziemia będzie się osypywać.
Wystające obrzeża. Wysokie obrzeże, które z jednej strony zostanie obsypane ziemią, musi być mocne i pewnie osadzone w gruncie - co najmniej na 1/3 długości.
Jak nie utrudniać sobie koszenia. Choć obrzeże murawy ma niewątpliwe zalety, jeśli jest wystające, może utrudniać koszenie, a ponadto łatwo o nie uszkodzić nóż kosiarki. Aby nie trzeba było stosować podkaszarki lub ręcznych nożyc, obrzeże należy wkopać równo z powierzchnią trawnika.
Opaska ze żwiru. Na granicy trawnika i rabat można utworzyć specjalny pas ze żwiru. Poprowadzony miękką linią będzie dodatkowym elementem dekoracyjnym w ogrodzie. Aby żwir nie przerósł trawą lub chwastami, należy rozsypać go w niewielkim wykopie wyłożonym geowłókniną.
Uwaga! Kosząc trawnik wzdłuż żwirowej opaski, powinno się wjeżdżać na żwir tylko jedną parą kół kosiarki. W ten sposób nóż będzie mniej narażony na uszkodzenie, a my na uderzenie przez "strzelające" kamyki.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Obrzeża - na granicy trawnika