Warstwy tarasu nad pomieszczeniem nieogrzewanym

Płyta tarasu powinna mieć ukształtowany spadek (nachylenie) 1,5-2% w kierunku krawędzi równoległej do ściany domu. Tylko wtedy woda opadowa nie będzie stała na tarasie, lecz będzie mogła swobodnie spływać z jego powierzchni. Najlepiej byłoby, gdyby nachylenie zostało wykonane podczas wylewania płyty tarasowej. Łatwo to zrobić, układając łaty pomocnicze o różnych wysokościach i w ustalonych odstępach. Przed stwardnieniem betonu łaty usuwa się, a całą powierzchnię zaciera na gładko mocną zaprawą cementową. Warto skorzystać z takiego rozwiązania, bo konstrukcja będzie wówczas lżejsza. Trzeba to jednak wcześniej zaplanować, gdyż poziom tarasu się obniży o kilka centymetrów.

Jeśli spadek jest zbyt mały, można go zwiększyć przez zastosowanie zaprawy wyrównawczej. Gdy wcale nie został utworzony, konieczne jest wykonanie dodatkowej warstwy z betonu. Jej grubość w przy krawędzi nie powinna być mniejsza niż 3 cm.

Izolacja przeciwwilgociowa tarasu

Płytę tarasu można zabezpieczyć przed zawilgoceniem papą, folią lub masą wodoodporną. Papa. Tradycyjnie izolację wykonuje się z dwóch warstw papy termozgrzewalnej. Dolną mocuje się na całej powierzchni do podłoża, a pasy między sobą łączy na zakład. Górną zaś należy ułożyć luźno, pamiętając o przesunięciu styków pasm w stosunku do warstwy pierwszej. Nie wolno sklejać ze sobą warstw papy, dlatego na pierwszej rozsypuje się drobny piasek lub talk. Dobrym rozwiązaniem będzie też zastąpienie wierzchniej warstwy papy folią wytłaczaną (zwaną kubełkową). Wtedy dzięki wytłoczeniom na folii papa nie przylega do niej ściśle; między warstwami tworzy się wolna przestrzeń. Jeśli więc folia popęka, woda przedostanie się pod nią i swobodnie spłynie po papie. Folia. Stosuje się do tego zazwyczaj płaskie folie z polietylenu o wysokiej gęstości (HDPE). Są elastyczniejsze niż papy i w przeciwieństwie do nich nie sklejają się ze sobą (utrzymują poślizg). Układa się je w dwóch warstwach, przy czym spodnią przykleja się do podłoża. Podobnie jak w rozwiązaniu z papą, górną warstwę można także wykonać z folii wytłaczanej.Masa wodoodporna. Tworzy ona elastyczną, szczelną i bezspoinową powłokę, która dodatkowo kryje niewielkie rysy.Przy wykonywaniu izolacji z masy wodoodpornej nie jest potrzebna wylewka betonowa. Można od razu przyklejać wykończenie z płytek ceramicznych. W tym celu preparaty nakłada się w dwóch warstwach o łącznej grubości 2-4 mm. Pierwsza jest traktowana jako izolacja, druga - jako klej do płytek.Mata oddzielająco-drenująca. Jest wykonana z wodoszczelnej i elastycznej folii polietylenowej, pokrytej obustronnie powłoką z flizeliny. Można do niej bezpośrednio przyklejać płytki.

Wylewka betonowa na tarasie

Izolacja przeciwwilgociowa z papy lub folii musi być osłonięta wylewką betonową o grubości 4-5 cm, która jest wzmocniona siatką przeciwprężną o oczkach 10 × 10 cm lub 15 × 15 cm. Warstwa ta dociska izolację przeciwwilgociową do podłoża i stanowi podkład pod wykończenie.

Wylewkę przygotowuje się z suchej zaprawy i wody. Po wymieszaniu masa powinna mieć plastyczną konsystencję. Zbyt rzadka spowoduje rozwarstwienie się składników i zmniejszenie wytrzymałości wylewki.

Do wykonania wylewki betonowej dobrze jest użyć zaprawy szybkowiążącej. Nie jest to wcale duży wydatek, a skraca czas trwania robót i przyspiesza wykończenie tarasu. Tego typu produkty warto zastosować szczególnie podczas prowadzenia prac wiosną i jesienią. Wtedy w ciągu dnia temperatura jest odpowiednia do wykonania wylewki, ale nocą może spaść poniżej 0°C, co zakłóca wiązanie cementu. Wykonane w takich warunkach wylewki ze zwykłych zapraw są kruche i nie mają wystarczającej wytrzymałości.

Dylatacje. Wylewka musi być oddzielona od ściany zewnętrznej szczeliną o szerokości około 1 cm. Gdy taras ma dużą powierzchnię, konieczne jest wykonanie dodatkowych dylatacji - pośrednich. Powinny być one rozmieszczone co 3 m równolegle do krótszych krawędzi.

Dylatacje należy także wykonać w tych samych miejscach w okładzinie z płytek ceramicznych. W przeciwnym razie wylewka popęka, wskutek czego płytki odspoją się w miejscach, w których należało wykonać szczeliny.

Obróbki blacharskie. Powinno się nimi zabezpieczyć krawędzie płyty tarasu oraz cokół na ścianie, jeśli nie będzie on wykonany z płytek.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>