Ocieplenie elewacji: mocowanie ocieplenia z wełny mineralnej
Będę ocieplał ściany zewnętrzne domu wełną mineralną. U sąsiada podczas wichury z jednej ze ścian płyty oderwały się, mimo że zostały zamocowane kołkami. Co zrobić, by nie zdarzyło się to u mnie? Tomasz T.
Aby ocieplenie ścian zewnętrznych było trwałe, płyty wełny mineralnej trzeba przede wszystkim zamocować na zaprawę klejową. Łączniki mechaniczne pełnią jedynie funkcję pomocniczą, a w systemie z wełną lamelową nie są potrzebne do wysokości 20 m.
Trwałe mocowanie
Podłoże. Zanim zostaną zamocowane płyty ocieplenia, trzeba odpowiednio przygotować podłoże. Powinno być ono mocne, równe i czyste (oczyszczone z pyłu, kurzu i tłustych plam). Nierówności większe niż 1 cm należy wypełnić zaprawą wyrównującą, a powierzchnię ścian - nawet jeśli jest nieotynkowana - oczyścić mechanicznie (szczotką) i zmyć wodą pod dużym ciśnieniem. Po wyschnięciu, ściany należy zagruntować, zmniejszając w ten sposób ich chłonność i zwiększając przyczepność płyt wełny mineralnej.
Płyty wełny mineralnej. Powinny być dokładnie oczyszczone za pomocą szczotki. Mocuje się je do ścian metodą punktowo-krawędziową. Zaprawę klejącą nanosi się na płytę wzdłuż jej krawędzi pasmami, a na środku umieszcza trzy placki. Warstwa zaprawy powinna być tak gruba, by zapewnić przyczepność do podłoża. Płyty wełny przykleja się z przesunięciem ich krawędzi o połowę długości. Na narożach budynku wysunięte płyty obcina się nożem i szlifuje pacą z nałożonym grubym papierem ściernym.
Kołkowanie
Dodatkowe mocowanie płyt z wełny mineralnej wykonuje się nie wcześniej niż po 24 godzinach od ich przyklejenia, za pomocą łączników z rdzeniem stalowym. Rodzaj łączników mocujących (wkręcane lub wbijane) oraz ich długość powinny być dostosowane do grubości warstwy termoizolacyjnej i materiału, z którego została wykonana warstwa nośna (ściana).
Łączniki rozmieszcza się zgodnie z projektem. W narożach ich liczba jest większa niż na płaskiej ścianie. Szerokość strefy narożnikowej powinna wynosić 1/8 szerokości budynku, jednak nie mniej niż 1 m i nie więcej niż 2 m. Minimalna głębokość zakotwienia łączników w warstwie nośnej powinna wynosić co najmniej 5 cm dla ściany żelbetowej lub z cegieł pełnych, a 8 cm - dla ściany z betonu komórkowego, pustaków ceramicznych lub silikatów.
Zastosowanie płyt z wełny mineralnej lamelowej (o układzie włókien prostopadłym do powierzchni ściany) pozwala na ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie mocowania łącznikami. Za pomocą samej zaprawy klejącej można mocować jedynie płyty lamelowe, pod warunkiem że wysokość budynku jest nie większa niż 20 m. Na podłożach niepewnych, nienośnych, którymi są na przykład stare tynki, oprócz klejenia należy zawsze dodatkowo stosować łączniki mechaniczne.
Trwałe mocowanie
Podłoże. Zanim zostaną zamocowane płyty ocieplenia, trzeba odpowiednio przygotować podłoże. Powinno być ono mocne, równe i czyste (oczyszczone z pyłu, kurzu i tłustych plam). Nierówności większe niż 1 cm należy wypełnić zaprawą wyrównującą, a powierzchnię ścian - nawet jeśli jest nieotynkowana - oczyścić mechanicznie (szczotką) i zmyć wodą pod dużym ciśnieniem. Po wyschnięciu, ściany należy zagruntować, zmniejszając w ten sposób ich chłonność i zwiększając przyczepność płyt wełny mineralnej.
Płyty wełny mineralnej. Powinny być dokładnie oczyszczone za pomocą szczotki. Mocuje się je do ścian metodą punktowo-krawędziową. Zaprawę klejącą nanosi się na płytę wzdłuż jej krawędzi pasmami, a na środku umieszcza trzy placki. Warstwa zaprawy powinna być tak gruba, by zapewnić przyczepność do podłoża. Płyty wełny przykleja się z przesunięciem ich krawędzi o połowę długości. Na narożach budynku wysunięte płyty obcina się nożem i szlifuje pacą z nałożonym grubym papierem ściernym.
Kołkowanie
Dodatkowe mocowanie płyt z wełny mineralnej wykonuje się nie wcześniej niż po 24 godzinach od ich przyklejenia, za pomocą łączników z rdzeniem stalowym. Rodzaj łączników mocujących (wkręcane lub wbijane) oraz ich długość powinny być dostosowane do grubości warstwy termoizolacyjnej i materiału, z którego została wykonana warstwa nośna (ściana).
Łączniki rozmieszcza się zgodnie z projektem. W narożach ich liczba jest większa niż na płaskiej ścianie. Szerokość strefy narożnikowej powinna wynosić 1/8 szerokości budynku, jednak nie mniej niż 1 m i nie więcej niż 2 m. Minimalna głębokość zakotwienia łączników w warstwie nośnej powinna wynosić co najmniej 5 cm dla ściany żelbetowej lub z cegieł pełnych, a 8 cm - dla ściany z betonu komórkowego, pustaków ceramicznych lub silikatów.
Zastosowanie płyt z wełny mineralnej lamelowej (o układzie włókien prostopadłym do powierzchni ściany) pozwala na ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie mocowania łącznikami. Za pomocą samej zaprawy klejącej można mocować jedynie płyty lamelowe, pod warunkiem że wysokość budynku jest nie większa niż 20 m. Na podłożach niepewnych, nienośnych, którymi są na przykład stare tynki, oprócz klejenia należy zawsze dodatkowo stosować łączniki mechaniczne.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Ocieplenie elewacji: mocowanie ocieplenia z wełny mineralnej