Usunięcie ściany nośnej

Najczęściej stosowana technologia wykorzystuje stalowe belki dwuceowe, nazywane ceownikami. Prace prowadzi są w kilku etapach i wymagają zachowania przerw technologicznych.

- Wykucie bruzd. Po obu stronach wyburzanej ściany wyznacza się linię rozkucia. Jej górna krawędź powinna znajdować się kilka centymetrów poniżej sufitu, dolna – tyle, ile wynosi wysokości wstawianej belki plus 3 cm. Następnie po jednej stronie ściany wykuwa się bruzdę na głębokość o około centymetr większą niż szerokość stopki belki, czyli do 12 cm. Jeśli podciąg będzie opierał się na ścianach, wykuwa się w nich gniazda o tej samej wysokości, na głębokość do 20 cm. Jeżeli belka ma się opierać na ścianie zbudowanej z materiałów o małej wytrzymałości na ściskanie (np. z betonu komórkowego), może być potrzebne zrobienie poduszki betonowej, rozkładającej naciski na większą powierzchnie. W tym celu, w miejscu oparcia belki, ścianę rozkuwa się na wylot i rozkłada na niej warstwę betonu o grubości ok. 4 cm, zbrojonego siatką stalową.
- Wstawienie belek. Po odkurzeniu bruzd i zwilżeniu ich wodą, umieszcza się w nich belki. W tym celu na ceownik nakłada się warstwę mocnej zaprawy cementowej i wstawia w wykutą bruzdę, dociskając od dołu klinami tak, by wycisnąć część zaprawy. Następnie w miejscach oparcia belki na obu końcach wciskamy w szczelinę mocną zaprawę cementową i „zagęszczamy” ją kawałkami betonu. Do osadzenia podciągu można użyć szybkowiążącego cementu montażowego.
Po kilku dniach, po stwardnieniu zaprawy wykonuje się bruzdę po drugiej stronie ściany i osadza drugą belkę stalową. Przed wyburzaniem fragmentów ściany znajdujących się pod podciągiem, belki stalowe często łączy się śrubami. Często z obu stron w środkowej części ściany wbija się stalowe kliny, dzięki którym belki przejmą część obciążenia przed usunięciem ściany.
- Wyburzanie. Rozebranie ściany nośnej jest trudne. Podobnie jak w przypadku ścian działowych, nie należy używać ciężkiego sprzętu, ponieważ może to spowodować uszkodzenia w innych częściach domu oraz osłabić osadzenie stalowych belek podciągu. Dobrym sposobem będzie użycie przecinarki z tarczą diamentową, wyposażonej w funkcję odsysania pyłu, która pozwoli uzyskać równą linię cięcia.
Po wyburzeniu ściany belki nadproża najczęściej obmurowuje się i przygotowuje do otynkowania. W tym celu pod podciągiem ustawia się podporę, na przykład deskę podpartą żerdziami, i przykrywa się metalową siatką tynkarską. Jej szerokość powinna być taka, by umożliwiała wywinięcie jej do górnej stopki stalowej belki podciągu. Następnie boki belek stalowych pokrywa się obrzutką z rzadkiej zaprawy cementowej, a po jej stwardnieniu wypełnia zagłębienie przyciętymi cegłami, wciśniętymi w warstwę zaprawy. Po wstępnym stwardnieniu zaprawy wywija się umieszczoną na desce siatkę tynkarską, obrzucając kolejną warstwą zaprawy. Gdy wypełnienie nadproża zwiąże, można rozpocząć do tynkowanie podciągu.
Oczywiście każdą ścianę da się wyburzyć. Trzeba jednak wiedzieć, jak to fachowo zrobić, żeby nie skończyło się katastrofą oraz ocenić czy rzeczywiście jest to warte zachodu.

Jak wykonać podciąg?

Przy standardowych obciążeniach najczęściej podciąg opiera się na betonowych „poduszkach”. W zasadzie rzadko wykonuje się otwory szersze niż 5 m. Wynika to głównie z wymiarów dostępnych na rynku profili stalowych o kształcie przekroju C, L, T. Takie belek mają nie więcej niż 50 cm. Przy większych rozpiętościach otworów stosuje się blachownice, czyli belki produkowane na konkretne zamówienie, co jest bardzo kosztowne. Belki z malowanej stali można zostawić jako element wystroju wnętrza lub wypełnić cegłami i otynkować.
Podczas wyburzania ścian w istniejących domach raczej nie wykorzystuje się podciągów żelbetowych, które mogą mieć spore rozpiętości (nawet do 8 m), a to głownie z powodu trudności wykonawcze. Prace budowlane są skomplikowane i długo trwają – trzeba między innymi zrobić deskowanie, tymczasowo podeprzeć strop, a okres wiązania betonu jest dość długi. Dlatego podciągi żelbetowe pojawiają się zwykle w nowo budowanych domach, opierając się na ścianach nośnych i słupach.