Szklana ekspresja emocji: Marta Klonowska po raz pierwszy wystawia swoje rzeźby w Warszawie

Ekspozycja, której kuratorem jest Marek Kałużyński – Zastępca Dyrektora Ursynowskiego Centrum Kultury „Alternatywy” – stanowi nie tylko estetyczną ucztę dla miłośników sztuki, lecz także głęboko emocjonalne przeżycie. Tytuł wystawy nawiązuje do słynnego dramatu Tennessee Williamsa, a analogia nie ogranicza się jedynie do szklanego tworzywa czy samej nazwy. W „Szklanej menażerii” bowiem – zarówno tej literackiej, jak i rzeźbiarskiej – chodzi o subtelne, skomplikowane relacje międzyludzkie i emocjonalne napięcia. Szklane postaci Marty Klonowskiej, tak jak bohaterowie sztuki Williamsa, potrafią oczarować swoim pięknem, ale jednocześnie pozostają kruche, ostre i nieoswojone. Są fascynujące i groźne zarazem – pełne sprzecznych uczuć, nieprzeniknione, zimne, lecz przyciągające.

Marta Klonowska tworzy swoje rzeźby z pozornie niepotrzebnych szklanych odłamków – „odpadów”, które pod jej ręką nabierają nowego życia. Artystka „maluje” nimi trójwymiarowe obiekty, czerpiąc inspirację z dzieł dawnych mistrzów takich jak Rubens, Snyders czy Wegener. Jej rzeźby nie są prostymi kopiami malarskich przedstawień – Klonowska przekształca je w pełne życia, niezwykle złożone i bogate formy. Z dwuwymiarowych kompozycji malarskich wyłaniają się przestrzenne postacie, które – niczym bohaterowie z drugiego planu – stają się głównymi aktorami nowej opowieści. To indywidualne, niezależne byty, mieniące się kolorami, pełne ekspresji, napięcia i symbolicznych znaczeń.

Warszawska wystawa to nie tylko przekrój dotychczasowej twórczości artystki, prezentowanej wcześniej za granicą, ale także okazja do zobaczenia jej najnowszego dzieła – rzeźby „Kuropatwa”, inspirowanej obrazem Józefa Chełmońskiego „Kuropatwy” z 1891 roku. To właśnie ten element nadaje ekspozycji wyjątkowy, osobisty wymiar, wpisując twórczość Klonowskiej w polski kontekst artystyczny i przywracając ją – po latach sukcesów za granicą – rodzinnej Warszawie.

Marta Klonowska urodziła się w stolicy w 1964 roku. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz na uczelni artystycznej w Düsseldorfie. Jej unikatowy styl, łączący precyzję wykonania z emocjonalną siłą przekazu, został doceniony na międzynarodowej scenie sztuki. Teraz, po raz pierwszy w pełnej odsłonie, jej prace będzie można podziwiać w rodzinnym mieście.

Wystawa „Szklana menażeria” to wydarzenie, które trudno pominąć – zarówno dla miłośników sztuki współczesnej, jak i dla tych, którzy szukają w sztuce czegoś więcej niż tylko estetyki. To spotkanie z pięknem, kruchością i tajemnicą ludzkich emocji – zamkniętych w nieprzeniknionych, kolorowych formach szkła.