Winorośl japońska (Vitis coignetiae) - sadzenie, uprawa i pielęgnacja w ogrodzie

Charakterystyka winorośli japońskiej

Winorośl japońska (Vitis coignetiae, syn. V. kaempferi) to pnącze bardzo interesujące i efektowne, które ze względu na rozmiary należy sadzić w dużych ogrodach. W naturze występuje w Japonii, na Półwyspie Koreańskim i na Sachalinie. Dorasta nawet do 15 m, a roczne przyrosty w sprzyjających warunkach mogą osiągać do 4 m. Ogromne liście (do 35 cm), w zasadzie trójklapowe, czasami pięcioklapowe, latem na wierzchu ciemnozielone, od spodu pokryte pajęczynowatym i rdzawym kutnerem. Jesienią pięknie przebarwiają się na czerwono, po czym przybierają odcienie szkarłatu. To właśnie zabarwienie jest głównym atutem rośliny. Kwiaty - niepozorne, jasnozielone, skupione w gronach - rozwijają się już w połowie maja (najwcześniej wśród winorośli). Owoce pojawiają się w drugiej połowie września i w październiku - są granatowoczarne, niesmaczne i przez to raczej niespożywane.

Winorośl japońska - kiedy sadzić?

Winorośl japońska jest uprawiana w umiarkowanych klimatach i zwykle sadzi się ją wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy gleba jest dobrze nawodniona.

Sadzenie winorośli japońskiej najlepiej przeprowadzić wczesną wiosną, gdy gleba jest już rozmarznięta i wilgotna, a temperatura powietrza wynosi około 10-15°C.

W przypadku jesiennej sadzonki, najlepiej sadzić przed pierwszymi przymrozkami, kiedy gleba jest jeszcze ciepła, a liście winorośli jeszcze się nie opadły.

Po posadzeniu roślinę przycinamy - nie zapomnij o tym!

Po posadzeniu roślinę przycinamy, aby dobrze się rozkrzewiła, następne cięcia wykonuje się w miarę potrzeb.

Winorośl japońska w ogrodzie

Winorośl japońska wspina się za pomocą wąsów czepnych, które mogą osiągać długość do 50 cm. Nadaje się do obsadzania wysokich ogrodzeń, altan, mocnych podpór. Polecane do dużych ogrodów.

Winorośl japońska - uprawa

Roślina jest odporna na mróz (strefa 5) i stosunkowo łatwa w uprawie. Najlepiej się czuje w miejscach dobrze nasłonecznionych, choć toleruje także stanowiska półcieniste. Preferuje gleby żyzne, ale toleruje gleby przeciętne. Podłoże powinno być świeże, dobrze zdrenowane, o odczynie obojętnym lub zasadowym, przy czym winorośl ta najładniej wybarwia się, rosnąc w podłożu ubogim. Przed posadzeniem doły należy zaprawić dobrze rozłożonym obornikiem. Roślina długo się aklimatyzuje i zaczyna rosnąć dobrze dopiero w drugim lub trzecim roku po posadzeniu. Nadaje się do dużych ogrodów. Najlepiej sadzić ją przy drzewach (musimy przy tym pamiętać, że silnie rosnąc, może je całkowicie lub częściowo zagłuszyć) lub przy bardzo mocnych, ażurowych podporach. Cięcie przeprowadzać w miarę potrzeb, gdy przeszkadza sąsiadującym roślinom. Tniemy zawsze w okresie zimowym, a niekiedy także latem po częściowym zdrewnieniu nowych przyrostów. Nie należy ciąć winorośli wiosną, gdyż przycięte bardzo mocno "płaczą".