Tatrzańskie kwiaty pełni lata

Wędrując tatrzańskimi ścieżkami można spotkać rośliny charakterystyczne tylko dla tego regionu (np. szarotka, goździk lodowcowy, skalnica tatrzańska, ostróżka tatrzańska) oraz te, które występują również w innych rejonach Polski (np. tojad, naparstnica, dziewięćsił bezłodygowy, wierzbówka). Są też takie, które przywędrowały tutaj z nizin (a nawet z naszych ogrodów) i dostosowały się do tutejszych surowych warunków (np. czyściec).

Roślinność Tatr charakteryzuje się piętrowym układem, typowym również dla innych wysokich gór. W reglu dolnym (do 1250 m npm) dominują lasy jodłowo-bukowe, a w reglu górnym (do 1550 m npm) - bory świerkowe, które przechodzą w strefę kosówki, łąk i hal (do 1800 m npm). Powyżej 1800 m. hale zamieniają się w surowe turnie.

Najbardziej ukwiecone są tatrzańskie hale i łąki, na których górale wypasali (a w kilku miejscach nadal wypasają) swoje owce. Wśród wysokich traw kwitną tutaj m. in. krokusy, goryczki, sasanki, szarotki, wierzbówki, tojady, ostróżki, niezapominajki. Najbardziej kolorowo jest tu w pełni lata, kiedy to kwitnie większość bylin.

Tatry porasta ponad 1000 gatunków roślin naczyniowych (z których ok. 85 podlega ochronie gatunkowej). Wśród nich jest wiele endemitów tatrzańskich, karpackich lub gatunków rzadkich. Najbardziej cenne to m.in: skalnica tatrzańska, ostróżka tatrzańska, dębik ośmiopłatkowy, skalnica gronkowa, goryczki i krokusy oraz szarotka alpejska. Nic dziwnego, że ta ostatnia uważana jest za jeden z symboli Tatr. Do charakterystycznych tatrzańskich roślin należą też: sit skucina i boimka, przebarwiające się jesienią na czerwono. Trudno ich wówczas nie zauważyć na stokach Czerwonych Wierchów, które dzięki nim oblekają się w różne odcienie czerwieni i purpury.