Automatyczne nawadnianie - ile to kosztuje

Oprac. Beata Zielińska23-08-2018 10:24

System nawadniania najlepiej założyć w nieurządzonym jeszcze ogrodzie. Ale w już istniejącym też jest to możliwe, chociaż trzeba się liczyć z koniecznością wykonania wykopów pod rury zasilające.

20405742 https bi — fot. Shutterstock.com/welcomia

Oszczędność pieniędzy i czasu

W systemie automatycznego nawadniania woda dociera do roślin za pomocą różnego rodzaju zraszaczy lub linii kroplujących. Takie rozwiązanie ma wiele zalet. Przede wszystkim odpowiednio dobrane końcówki zraszające dostarczają tylko tyle wody, ile jest potrzebne. Dzięki temu oszczędzamy zarówno pieniądze, jak i czas. Poza tym można wyjechać latem nawet na dłuższy urlop, bez obawy, że coś w ogrodzie nam uschnie.

W nawadnianiu automatycznym sygnały ze sterownika przekazywane są do zaworów elektromagnetycznych, co powoduje otwieranie lub zamykanie dopływu wody do poszczególnych sekcji ze zraszczami lub liniami kroplującymi

Instalacja ze zraszaczami

Do rur rozprowadzających wodę podłącza się zraszacze, które dobiera się m.in. do rodzaju gleby oraz planowanych lub już rosnących roślin w ogrodzie. Istotna jest również możliwość regulacji kierunku nawadniania oraz maksymalny zasięg działania zraszaczy. Umieszcza się je przy tym w taki sposób, by nie zalewały elewacji lub tarasu, a jednocześnie zapewniły wszystkim roślinom odpowiednią wilgotność.

Mikrozraszacze (zraszacze statyczne) - z reguły mogą nawadniać okrąg (lub jego część) o promieniu od 1,5 do 4 m. Wykorzystuje się je do podlewania rabat kwiatowych i grup krzewów. Gdy trzeba przesadzić krzew lub przekopać glebę w danym miejscu, można je ostrożnie wyciągnąć z gleby. Zraszacze stałe - mają zasięg nawet do 10 m, więc stosuje się je do nawadniania dużych powierzchni. Do wyboru są zraszcze wynurzalne i niewynurzalne. Pierwsze są schowane pod powierzchnią ziemi, a podczas działania wysuwają się. Jeśli będzie to model wysoki, dysza uniesie się pod wpływem ciśnienia na wysokość 30 cm, a jeśli niski - 10 cm. Zraszacze wysokie polecane są do kęp krzewów i na rabaty, a niskie - do trawników.

Drugi rodzaj, czyli niewynurzalne, są stosunkowo tanie i wytrzymałe, więc ustawia się je pomiędzy wyższymi roślinami, na przykład krzewami. Nie nadają się jednak do zastosowania na trawniku.
Zraszacze obrotowe (rotacyjne) - zakres ich działania wynosi od 0 aż do 360o. Większą skuteczność nawadniania mają modele wyposażone w mechanizm turbinowy. Poza tym pracują ciszej niż te z mechanizmem młoteczkowym. Zraszacze te służą zwykle do podlewania dużych trawników.

Linię kroplującą można rozprowadzić po powierzchni ziemi, a potem zamaskować warstwą kory.

Nawadnianie kropelkowe

Taki system jest droższy niż zraszacze, więc stosuje się go na małych obszarach. Przeznaczony jest on do roślin, które potrzebują stale wilgotnego podłoża, gdyż umożliwia bardzo precyzyjnie doprowadzenie wody. Wykorzystywany jest nie tylko do kwiatów czy krzewów ozdobnych, ale również do warzyw (np. pomidorów, ogórków, fasolki) i owoców (np. truskawek, borówek, malin).

W nawadnianiu kropelkowym stosuje się węże o średnicy 25-32 mm z otworami rozmieszczonymi co 30-50 cm. Z nich po kropelce wypływa woda. Mogą to być rury:

- ułożone na ziemi.Pośród roślin okrywowych lub pod gęstymi krzewami będą prawie niewidoczne. Na klombach wąż nawadniający umieszcza się tak, by odległość pomiędzy leżącymi obok siebie zwojami wynosiła 30-40 cm. Natomiast na długich rabatach układa się go w formie fali lub prowadzi kilka równoległych linii. Aby przewód nie zmieniał pozycji, przyszpilamy go do podłoża plastikowymi kołkami;

- zakopane pod ziemią. Są one odporne na substancje chemiczne, a także zabezpieczone przed wrastaniem korzeni do otworów kroplownika. Jeśli na działce podłoże jest gliniaste, rowek, w którym znajduje się wąż, zasypmy piaskiem, dzięki czemu woda będzie wypływała swobodniej i równomierniej. Fachowcy polecają również przykrywanie takich rur ściółką z kory lub żwirem.
Wydajność systemu nawadniania kroplekowego wynosi 2,5-4 l/h.

Uwaga!Przewody doprowadzające wodę do linii kroplującej najlepiej na stałe umieścić w ziemi. Jeśli jednak nie chcemy przekopywać ogrodu, można użyć węża rozkładanego w razie potrzeby na powierzchni.

Sterowanie

Aby system nawadniania działał automatycznie, niezbędny jest sterownik.Dostępne są proste modele oraz wielofunkcyjne elektroniczne. Zależnie od rodzaju urządzenia można na nim ustawić porę i długość czasu podlewania, dni tygodnia, w których system ma działać oraz kolejność włączania się i wyłączania poszczególnych sekcji nawadniających dany fragment ogrodu. Niektóre modele programatorów mają wyświetlacze, na których znajdziemy konfiguracje menu, dobrze znane z większości telefonów komórkowych. Wiele sterowników może współpracować z czujnikiem deszczu. Dzięki temu system wyłączy zaprogramowane podlewanie, gdy "wyczuje" nadchodzący deszcz.

Projekt i koszty wykonania

Projektując system nawadniania, rysuje się w skali 1:100 lub 1:200 plan działki wraz z budynkami i elementami, które nie powinny być podlewane (np. ścieżki, podjazdy, taras). Następnie dzieli się powierzchnię ogrodu na sekcje, w których znajdują się zraszcze o podobnych parametrach i sposobie pracy. Oddzielnie muszą być połączone fragmenty ogrodu z linią kroplującą.

Nasz przykładowy ogród ma powierzchnię około 550 m2. Jest to teren płaski, już zagospodarowany. Znajdują się na nim drzewa i krzewy owocowe, inspekty z warzywami oraz rabaty kwiatowe. Sytem nawadniania zasilany będzie z własnej studni głębinowej współpracującej z pompą i hydroforem. Przyjęto następujące parametry źródła wody: ciśnienie 2,5 bara, wydajność przepływu 30 l/min.