Roślinne odstraszacze kotów

Nie tylko rozkopane grządki i nieprzyjemny zapach pozostają po wizytach kotów w ogrodzie. Jeżeli zbyt często i licznie odwiedzają nasz ogród i regularnie go  "podlewają", nasze wypielęgnowane rabaty i trawniki w krótkim czasie przestaną istnieć. Sprawa jest jeszcze poważniejsza, gdy do ogrodu przychodzą dzieci. W kocich odchodach mogą się bowiem znaleźć zarazki wywołujące niebezpieczne choroby, np. toksoplazmozę  czy toksokarozę. Na szczęście istnieje kilka sposób na pozbycie się kotów, nie wyrządzając im żadnej krzywdy. Koty mają wrażliwy węch,  dlatego warto posadzić rośliny, których zapachu czworonogi nie znoszą. Należą do nich ruta, coleus canina, bodziszek bałkański, kocanka włoska, a także lawenda i rozmaryn. Niektóre z nich dla nas mają bardzo przyjemny zapach, z zioła przydadzą się w kuchni!

Ruta zwyczajna (Ruta graveolens).

Jest podkrzewem, czyli formą pośrednią pomiędzy roślinami zielnymi a krzewami. Wzrasta do 50 cm. Dolne części pędów są zdrewniałe, wyższe pokrywają sinozielone, pierzaste listki, które zawierają dużo gruczołów wydzielniczych z olejkami eterycznymi. W maju pojawiają się nieduże, żółtozielone kwiaty. Ruta ładnie pachnie, a właśnie tego zapachu koty wyjątkowo nie lubią. Nie siejcie jednak ruty, gdy z ogrodu korzystają dzieci, bo jej sok w kontakcie ze skórą może wywoływać uczulenia. Ruta jest mrozoodporna. Najlepiej rośnie na lekko zasadowej i przepuszczalnej glebie oraz na słonecznym stanowisku. Powinna być zasłonięta od silnych wiatrów. Rozmnaża się ją wiosną przez podział, późnym latem przez sadzonki pędowe lub w poprzez wysiew nasion w kwietniu do rozsadnika lub bezpośrednio do gruntu.

Coleus canina

Bylina występuje również pod nazwą Coleus caninus i Plectranthus caninus. Dorasta do 35 cm. Jest ziemozielona, toleruje lekki mróz i przejściową suszę. Ma srebrzyste liście, a fioletowoniebieskie kwiaty w kształcie kolb pojawiają się w lipcu i sierpniu. Coleus przy potrąceniu wydziela zapach, obojętny dla ludzi, ale bardzo nieprzyjemny dla kotów i psów. Nie lubią go również lisy, kuny, króliki i wiewiórki. Roślina wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego. Jest idealna do ogrodów skalnych i na rabaty. Mocno się rozrasta.

Bodziszek bałkański (Geranium macrorrhizum). Występuje również pod nazwą bodziszek korzeniasty. Dorasta do 30 cm i tworzy gęste kępy. Ma jasnozielone, pokryte włoskami liście, które po potarciu wydzielają mocny zapach. Kwitnie w maju i czerwcu, a kwiaty są w odcieniu różu i czerwieni. Dobrze rośnie w każdej glebie, dobrze znosi okresowe susze, ale za to bardzo nie lubi zalewania. Świetnie sobie radzi zarówno w cieniu, jak i w słońcu. Rozmnaża się poprzez podział karpy korzeniowej (od kwietnia do końca maja) lub wysiewając nasiona go gruntu.

Kocanka włoska (Helichrysum italicum)

Używa się także innych nazw - maggi, drzewko curry i Curry Plant. Roślina wydziela bowiem mocny bardzo przypominający przyprawy curry i maggi. Kocanka włoska w naszym klimacie jest rośliną jednoroczną. Osiąga do 40 cm wysokości i tworzy silnie rozgałęzione pędy, pokryte wąskimi, omszałymi, srebrzystymi liśćmi. Latem pojawiają się małe, żółte koszyczki kwiatowe. Kocanka wymaga stanowisk słonecznych. Toleruje słabsze, suche podłoża, ale gleba musi być przepuszczalna. Kocankę wysiewa się do doniczek lub skrzynek w kwietniu, lecz najlepiej ukorzeniają się sadzonki półzdrewniałe posadzone w lutym i marcu.

Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

Dorasta do około 50 cm. Tworzy zwarte, regularne kępy. Ma wąskie, srebrzyste liście i drobne fioletowe mocno pachnące kwiaty. Ich woń odstrasz nie tylko koty, ale też psy, krety, komary i kleszcze. Potrzebuje miejsca słonecznego i suchego. Dobrze rośnie w zdrenowanej, przepuszczalnej gleby, najlepiej z dużą zawartością wapnia. Jest wytrzymała na niewielki mróz, w silny wymaga okrycia. Wiosną lawendę należy ściąć na 1/3 wysokości. Lawenda jest odporna na suszę, natomiast nie znosi zalewania korzeni.

Rozmaryn lekarski (Rosmarinus officinalis)

Dorasta do około 70 cm. Wytwarza sztywne pędy, drewniejące w drugim roku. Liście ma lancetowate, skórzaste, o podwiniętych brzegach, mocno pachnące. Rozmaryn kwitnie zazwyczaj w okolicach lutego. Kwiaty ma niebieskie (u niektórych odmian różowe). Rozmaryn najlepiej rośnie na słonecznych i ciepłych stanowiskach, w glebie przepuszczalnej. Dobrze znosi suszę , ale jest nie odporny na mróz. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane w kwietniu do płytkich pojemników lub za pomocą kilkucentymetrowych (5-7 cm) sadzonek zielnych, pobieranych z wierzchołków młodych pędów.