Kuna - gatunki i występowanie

Kuna - rodzaje gatunku

Kuna, znana również jako Martes, to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, który obejmuje kilka różnych podgatunków. W tym wprowadzeniu przyjrzymy się bliżej różnym rodzajom gatunku kuny, w tym kuni leśnej i kuni domowej oraz ich charakterystycznym cechom i różnicom morfologicznym. Poznamy również ich różnorodność występowania oraz znaczenie dla ekosystemów, w których się znajdują.

Kuna leśna

Kuna leśna, znana również jako Martes martes, to jeden z głównych podgatunków kuny. Zamieszkuje przede wszystkim lasy Europy i Azji. Jest zwierzęciem o smukłej budowie ciała, osiągającym długość od 42 do 52 cm, z dodatkowym ogonem o długości od 16 do 20 cm. Jej futro jest zwykle brązowe z jaśniejszymi plamami, doskonale maskującymi ją w gęstwinie leśnej.

Podgatunki kuny leśnej

W obrębie kuny leśnej wyróżniamy kilka podgatunków, które różnią się nieco morfologią oraz występowaniem geograficznym. Są to m.in. Martes martes martes, Martes martes foina, Martes martes melampus. Każdy z tych podgatunków ma swoje charakterystyczne cechy, które pozwalają na ich identyfikację przez specjalistów.

Kuna domowa

Kuna domowa, nazywana także kuną pospolitą (Martes foina), to gatunek, który coraz częściej można spotkać także w terenach zurbanizowanych. Jest nieco mniejsza od swojej leśnej kuzynki, osiągając długość od 38 do 45 cm, a ogon mierzy od 14 do 20 cm. Kuny domowe, choć bardziej przystosowane do życia w bliskości ludzkich siedlisk, wciąż zachowują wiele cech charakterystycznych dla ich dzikich krewniaków.

Rozmnażanie ssaków

Rozmnażanie kun odbywa się zazwyczaj w okresie wiosennym, kiedy warunki środowiskowe sprzyjają reprodukcji. Samce kun rywalizują o samice poprzez walki lub wydawanie dźwięków. Po zapłodnieniu samica buduje gniazdo w zacisznym miejscu, gdzie po kilkutygodniowej ciąży rodzi młode. Młode kuny są ślepe i bezwłose, ale szybko rosną i wkrótce zaczynają odkrywać świat razem z matką. Proces rozmnażania kun ma kluczowe znaczenie dla zachowania populacji tych zwierząt w środowisku naturalnym.

Czym różni się kuna domowa od kuny leśnej?

Kuna domowa różni się od kuny leśnej przede wszystkim preferencjami siedliskowymi. Kuny domowe częściej można spotkać w pobliżu ludzkich osiedli oraz gospodarstw domowych. Mają również nieco odmienny wygląd morfologiczny oraz zachowania. Choć oba gatunki są spokrewnione, to adaptacja kuny domowej do życia w środowisku zurbanizowanym przyczyniła się do pewnych zmian w jej zachowaniu i fizjologii.

Kryjówki kun

Kryjówki kun to zazwyczaj wygodne i dobrze ukryte miejsca, które zapewniają im bezpieczeństwo i komfort. Mogą to być naturalne szczeliny w skałach, jaskinie, zagłębienia w ziemi, stare opuszczone budynki lub gnijące pnie drzew.

Kuny potrafią również samodzielnie wykopać nory w ziemi lub znaleźć schronienie w opuszczonych norach innych zwierząt. W kryjówkach kun zazwyczaj znajdują się wyściółki z trawy, liści, gałązek lub innych materiałów, które zapewniają ciepło i komfort podczas odpoczynku. Te schronienia pełnią również funkcję miejsc do wychowywania młodych kun, zapewniając im bezpieczeństwo i ochronę przed drapieżnikami.

Maska samochodu jest miejscem, które może stać się kryjówką dla różnych zwierząt, w tym kun. Szczelne przestrzenie pod maską zapewniają im schronienie przed złymi warunkami atmosferycznymi i drapieżnikami. Szczególnie zimą, gdy temperatura spada, kuny mogą szukać ciepłego i bezpiecznego miejsca do schronienia, a wnętrze samochodu, pod maską, może być dla nich atrakcyjną opcją. 

Kiedy kuny są aktywne?

Oba gatunki kun, zarówno leśna, jak i domowa, są aktywne głównie w nocy. Są to zwierzęta nocne, które w dzień odpoczywają w swoich kryjówkach. Ich doskonały słuch i węch pozwalają im sprawnie poruszać się w ciemności, szukając pożywienia czy unikając drapieżników. W nocy ich aktywność jest szczególnie intensywna, gdyż to wtedy najłatwiej znaleźć świeże ślady ich obecności w terenie.

Rodzaje pokarmu, czyli co je kuna

Kuny są drapieżnikami i odżywiają się przede wszystkim pokarmem mięsnym. Ich dietę stanowią głównie małe ssaki, ptaki, jaja, owady, a także owoce i jagody. Ich elastyczne podejście do zdobywania pożywienia sprawia, że potrafią przystosować się do zmieniających się warunków środowiskowych. Dzięki temu kuny są w stanie przetrwać w różnych typach środowiska, od gęstych lasów po tereny zurbanizowane.

Kiedy mamy do czynienia z kuną domową?

Kuna domowa może pojawić się w okolicy domów i gospodarstw domowych, często szukając schronienia lub pożywienia. Jej obecność może być zauważalna szczególnie w okresie zimowym, gdy zwierzęta te szukają ciepłych miejsc do schronienia. Często można dostrzec jej ślady w okolicach kurników, piwnic czy strychów, gdzie szuka schronienia przed zimnem.

Jakie szkody może nam wyrządzić?

Kuna domowa, choć urocza, może być również uciążliwa, szczególnie dla właścicieli domów i gospodarstw. Może niszczyć mienie, zadając szkody w kurnikach, gołębnikach czy nawet w samochodach, próbując zrobić kryjówkę. Jej ostrych zębów i pazurów można się spodziewać wszędzie tam, gdzie zwierzęta te znajdują dostęp do budynków i pojazdów.

Czy kuna domowa jest pod ochroną?

W Polsce kuny domowe są objęte ochroną gatunkową. Ich polowanie jest zabronione, a złapanie lub uszkodzenie zwierzęcia może grozić konsekwencjami prawnymi. Świadomość społeczeństwa na temat konieczności ochrony tych zwierząt staje się coraz większa, co pozytywnie wpływa na stan populacji kun w naszym kraju. Ochrona gatunkowa kun domowych jest niezwykle istotna dla zachowania równowagi ekosystemu, w którym żyją.

Co zrobić z kuną po jej złapaniu?

Jeśli udało ci się złapać kunę domową, należy zawiadomić odpowiednie służby, takie jak leśniczego lub schronisko dla zwierząt. Nie należy próbować jej oswoić ani trzymać jako zwierzęcia domowego. Złapana kuna może być stresowana, a próby jej oswojenia mogą być niebezpieczne zarówno dla niej, jak i dla ludzi. Najlepiej jest powierzyć jej los specjalistom, którzy wiedzą, jak postępować w takiej sytuacji.

Podsumowanie

Kuna to fascynujące zwierzę, które odgrywa istotną rolę w ekosystemie leśnym. Mimo że czasami może być uciążliwa dla człowieka, warto pamiętać o jej ochronie i szanować jej naturalne środowisko życia. Dbanie o populację kun to nie tylko kwestia bezpieczeństwa naszych domów, ale także troska o zachowanie równowagi w przyrodzie.