Buk

Buk (Fagus). Buki to drzewa cenione ze względu na atrakcyjne ulistnienie, które jesienią przybiera złociste lub brązowe odcienie. Buk zwyczajny (Fagus sylvatica) jest mrozoodpornym drzewem o gładkiej jasnobrązowej korze, która z czasem staje się srebrzystoszara. Liście są gładkie, błyszczące o falistych brzegach. Buk jest rośliną jednopienną. Kwiaty niepozorne, zielone pojawiają się pod koniec wiosny. Owocami buka są orzeszki w kolczastej pokrywie (tzw. bukwie). Dobrze rośnie na glebach wapiennych.

Rozmiary Wysokość i szerokość po 20 latach 6 x 3 m, ostatecznie osiąga 30-40 m.

Odmiany Buk purpurowy (F. sylvatica var. atropurpurea)- odmiana czerwonolistna buka, 'Purpurea Pendula'- pokrój płaczący, purpurowe liście, 'Purple Fountain'- smukłe drzewo, purpurowe liście.

Kwitnienie IV-V

Wymagania Buki mają spore wymagania siedliskowe. Lubią gleby żyzne, gliniaste lub gliniasto-piaszczyste oraz wapienne. Tolerują stanowiska cieniste, nie znoszą silnych mrozów. Latem potrzebują dużo wody i lubią wilgotne powietrze.

Uprawa i pielęgnacja Młode buki sadzimy w połowie jesieni lub wczesną wiosną. Tworząc żywopłot sadzimy dwa rzędy roślin w rozstawie 45 x 45 cm. Kiedy drzewa osiągną odpowiednią wysokość, usuwamy im pęd główny i przycinamy je co roku, aby zachowały kształt. Cięcie późnym latem pozwala zachować liście przez okres zimy.

Rozmnażanie Nasiona, a przy pozyskiwaniu określonych cech szczepienie

Cięcie Nie wymaga cięcia, jedynie buki rosnące w żywopłotach

Podlewanie i nawożenie Latem podlewać regularnie, w okresach suszy bardziej obficie.

Choroby i szkodniki Zimowek ogołotniak (gąsienice), miniarki, skoczki, gąsienice ćmy Phyllonorycter messaniella, oparzenie młodych liści spowodowane silnymi mrozami.

Zastosowanie Pojedyncze okazy zwłaszcza odmianowe lub jako żywopłoty, w parkach, nasadzenia przydrożne. Drzewo o dużej wartości opałowej, stosowane w budownictwie, stolarstwie.