Świerk biały

Picea glauca

Świerk biały (Picea glauca) Gatunek wolno rosnącego, zimozielonego drzewa o szerokiej, regularnej i stożkowatej koronie, występujący naturalnie w Kanadzie i na Alasce. Swoją nazwę zawdzięcza jasnym, kremowym pędom. Igły pokryte są woskowym nalotem, który nadaje im stalowo-zielony lub niebieskawy odcień. Promieniście ułożone, długości 1-2 cm, sztywne i delikatnie kłujące, po roztarciu o intensywnym zapachu czarnej porzeczki. Tworzy zwisające szyszki: jasnobrązowe i walcowate, o długości 3-7 cm.

Rozmiary 1-30 m wysokości

Odmiany Najbardziej popularną odmianą świerka białego jest jego karłowa odmiana 'Conica'- bardzo wolno rosnący krzew, osiągający po 10 latach około 1 m wysokości. Pokrój idealnie stożkowaty, bardzo gęsty o krótkich, cienkich i delikatnych igłach. Młode przyrosty intensywnie jasnozielone. 'Alberta Globe'- pokrój kulisty, gęsty i regularny, po 10 latach osiąga średnicę około 60 cm, ostateczne wymiary to 1m wysokości i 1,5 m szerokości. Bardziej odporna odmiana na susze i mrozy od poprzedniej. 'Laurin'- bardzo wolno rosnący iglak o rocznym przyroście do 2 cm, tworzy regularne, wąskie i mocno zagęszczone stożki.

Wymagania Podłoże lekko kwaśne, gliniasto-piaszczyste, dość wilgotne. Stanowiska słoneczne.

Uprawa i pielęgnacja Świerk biały dość dobrze znosi zanieczyszczenia i jest wytrzymały na niskie temperatury. Rozmnażanie Gatunki z nasion, odmiany przez szczepienie i sadzonkowanie. Cięcie Można formować strzyżone żywopłoty, polecane na suche i słoneczne stanowiska. Podlewanie i nawożenie Małe wymagania wilgotnościowe. Dobrze rośnie na umiarkowanie wilgotnym podłożu.

Choroby i szkodniki Odmiany karłowe uprawiane w ogrodach są szczególnie podatne na przędziorki.

Zastosowanie Karłowe odmiany świerka białego można sadzić jako solitery lub w grupach, na rabatach i skalniakach, w kompozycjach z innymi karłowymi iglakami. Wykorzystywane są również na szpalery i żywopłoty oraz nadają się do uprawy w pojemnikach.