Winobluszcz

Winobluszcz (Parthencissus) rodzina winoroślowate (Vitaceae). Samoczepne, drewniejące pnącza z rozgałęzionymi wąsami, 10 gatunków w Ameryce Północnej i wschodniej Azji. Winobluszcze to najlepsze pnącza do okrywania ścian budynków, dobrze rosną na terenach miejskich i przemysłowych. Przyrastają 1-2 m rocznie. Ozdobne z ulistnienia, jesienne przebarwienia liści na czerwono są niezwykle efektowne. Kwiaty niepozorne, prawie czarne niejadalne owoce to jagody.

Rozmiary. Do 10-20 m wysokości.

Gatunki. Winobluszcz pięciolistkowy (P. quinquefolia) ma wąsy z przylgami i miewa korzenie przybyszowe. Winobluszcz trójklapowy, syn. japoński (P. tricuspidata) jest najlepszy do pokrywania ścian, może przemarzać, ma najładniejsze jesienne kolory liści (żółte, pomarańczowe, czerwone). Winobluszcz zaroślowy, tzw. dzikie wino (P. inserta) bardzo podobny do pięciolistkowego, uznawany za bardziej odporny na mrozy, ma liście zielone i błyszczące z obu stron blaszki, długie wąsy bez przylg.

Kwitnienie. Od VI do VIII, zależnie od gatunku.

Wymagania, stanowisko. Gleby przeciętne, miejsca słoneczne lub półcieniste, tolerują także wystawę północną. Lepiej przebarwiają się rośliny na stanowiskach słonecznych.

Uprawa i pielęgnacja. Sadzi się przy podporze dobranej do sposobu i siły wzrostu odmiany.

a) Rozmnażanie. Przez odkłady i sadzonki.

b) Cięcie. Ograniczać bujny wzrost można przez cały sezon, silne cięcie najlepiej wykonać wczesną wiosną.

c) Podlewanie i nawożenie. W miarę potrzeby, dużymi porcjami. Dokarmia się wieloskładnikowymi nawozami, najlepiej o spowolnionym działaniu.

Najczęstsze choroby i szkodniki. Brak, rośliny zdrowe.

Zastosowanie. Sadzi się je przy budynkach, konstrukcjach lub innych roślinach oraz jako krzewy okrywowe. Doskonałe do okrywania murów, tworzenia osłon i maskowania. Pnącza z wąsami czepnymi z przylgami nie potrzebują konstrukcji. Odmiany z wąsami czepnymi (bez przylg) wymagają mocnych podpór z cienkimi elementami, np. kratek, siatki ogrodzeniowej.