Kocioł gazowy - jaki do jakiego pomieszczenia

Jeszcze kilkanaście lat temu kotły gazowe były montowane przede wszystkim w piwnicy, w osobnej kotłowni. Wynikało to głównie z tego, że woda w rurach instalacji centralnego ogrzewania przepływała w sposób grawitacyjny - gorąca (lżejsza) samoczynnie unosiła się do góry, a schłodzona (cięższa) spływała w dół. Obecnie, wraz ze zmianą technologii grzewczych, nie stosuje się już rur tak dużej średnicy, a krążenie wody grzejnej zapewnia pompa obiegowa.

Pojawiły się też znacznie mniejsze, lżejsze i ładniejsze kotły wiszące. Urządzenia te szczególnie docenili właściciele niedużych, niepodpiwniczonych domów, w których trudno znaleźć miejsce na kotłownię. Kotły gazowe zaczęto więc montować w pomieszczeniach, które wcześniej nie były wykorzystywane do tego celu. Dziś modele wiszące najchętniej są umieszczane w kuchni lub łazience, natomiast stojące, z większym zasobnikiem na ciepłą wodę, na przykład w spiżarni lub suszarni (wyjątek stanowią sypialnie, pokoje dzienne i dziecięce). Wszystkie te pomieszczenia muszą jednak spełniać odpowiednie warunki, które w dużej mierze zależą od rodzaju kotła.

Z otwartą komorą spalania. To tradycyjny kocioł (inaczej atmosferyczny), który pobiera powietrze do spalania gazu z pomieszczenia, w którym się znajduje. Stały dopływ świeżego powietrza może być zapewniony w sposób bezpośredni - przez kratkę nawiewną, albo pośredni - z pomieszczeń przyległych, przez otwory w drzwiach. Oprócz kratki nawiewnej powinna być też zamontowana kratka wywiewna, przez którą w razie awarii urządzenia zostanie usunięty gaz lub spaliny.

Kubatura pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m3, a wysokość niż 2,2 m.

Uwaga! Tam, gdzie będzie zainstalowany kocioł z otwartą komorą, nie wolno stosować wentylacji mechanicznej, a także wentylatorów wyciągowych. Włączenie dodatkowej wentylacji mogłoby spowodować powstanie podciśnienia, co oznacza, że w pomieszczeniu będzie zbyt mała ilość powietrza do spalania i powstanie zagrożenie zatrucia czadem.

Z zamkniętą komorą spalania. Od zwykłych kotłów atmosferycznych z otwartą komorą spalania różnią się tym, że pobieranie i odprowadzanie spalin wymuszone jest przez specjalnie wbudowany wentylator. Stąd nazywa się je też kotłami turbo. Urządzenia te czerpią powietrze niezbędne do spalania gazu jedną rurą wprost z zewnątrz, a drugą - usuwają spaliny. Znika więc problem przepływu zimnego powietrza przez pomieszczenie oraz niebezpieczeństwo zatrucia się użytkowników wskutek awarii kotła (komora spalania jest bowiem szczelna).

Pomieszczenie, w którym montuje się te urządzenia, musi mieć kubaturę co najmniej 6,5 m3, wysokość 2,2 m oraz kratkę wywiewną.

Uwaga! Kotły z zamkniętą komorą mogą również pobierać powietrze do spalania gazu z pomieszczenia, ale wtedy należy stosować do nich przepisy, takie jak do urządzeń atmosferycznych.

Kondensacyjne. Urządzenia te, choć są najdroższe, zyskują coraz więcej zwolenników. Oprócz zamkniętej komory spalania, mają bardzo rozbudowaną powierzchnię wymiennika ciepła odbierającą ciepło od spalin. Dzięki temu spaliny są schładzane do niskiej temperatury (40-45°C), przez co dodatkowo uzyskuje się efekt kondensacji pary wodnej, która w kotłach z otwartą i zamkniętą komorą spalania uchodzi do komina. Ich zaletą jest więc wysoka sprawność, sięgająca 106-109%. Dodatkowo są one wyposażone w wentylator połączony z kotłem przewodem spalinowym. Wentylator zasysa powietrze do spalania oraz wypycha spaliny.

Pomieszczenie, w którym będzie zamontowany kocioł kondensacyjny, musi spełniać te same warunki, co z zamkniętą komorą. Należy też pamiętać o konieczności odprowadzania kwaśnego kondensatu do kanalizacji.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>