Sufit podwieszany w kuchni i łazience

Mało opłacalne jest zakrywanie nierówno otynkowanego stropu sufitem podwieszanym. By go naprawić, wystarczy nałożyć warstwę lub dwie gładzi gipsowej. Warto jednak podwieszoną konstrukcją zasłonić (najczęściej w kuchniach i łazienkach) przewody wentylacyjne lub klimatyzacyjne, rury instalacji wodnej albo cały system nowych opraw oświetleniowych i łączących je kabli elektrycznych. Zaletą takiego rozwiązania jest też to, że w razie awarii znacznie łatwiej dostać się do uszkodzonej instalacji, demontując fragment takiego sufitu, niż wtedy, gdy przewody biegną w stropie.

Uwaga! Ze względów bezpieczeństwa nad sufitem podwieszanym nie można ukrywać rur instalacji gazowej. W zamkniętej przestrzeni - między stropem a sufitem podwieszanym - ulatniający się z nieszczelnej instalacji gaz nie tylko jest trudny do wyczucia, ale też bardzo szybko może osiągnąć stężenie grożące wybuchem.

Warunki konieczne

Sufit podwieszany może urozmaicić wnętrze, ale także je wyciszyć. Gdy nie będzie pogłosu, dźwięk gwiżdżącego czajnika, stukania talerzami i garnkami czy dudnienia rur stanie się przyjemniejszy dla ucha. Oprócz tego jest jednak kilka równie ważnych aspektów.

Wielkość pomieszczenia. Najłatwiej zamontować sufit podwieszany nad całym pomieszczeniem, ale wtedy obniży się ono nie mniej niż 4,5 cm. Ma to niewielki wpływ na pomieszczenie duże i wysokie, bywa jednak bardzo niekorzystne w ciasnym i niskim. Będzie wydawało się ono przestronniejsze, gdy na gładką powierzchnię sufitu skierowane zostanie boczne oświetlenie. Można też zamontować sufit tylko nad częścią wnętrza - na przykład przy ścianach, lub utworzyć płaszczyzny na różnych poziomach.

Obciążenie stropu. Mimo tego, że sufit podwieszony jest konstrukcją stosunkowo lekką, to zawsze obciąża strop. Dlatego przed jego zamocowaniem trzeba się koniecznie upewnić, czy obciążenie nie będzie nadmierne. Zależy to od:

- ciężaru poszycia, czyli grubości i wymiarów zastosowanych płyt gipsowo-kartonowych;

- rozstawu profili, który dostosowuje się do ciężaru poszycia oraz sztywności płyt;

- elementów do mocowania profili do stropu - ich nośność musi być wystarczająca, by przenieść wszystkie obciążenia (masę metalowego rusztu i poszycia oraz obciążenia dodatkowe, np. ciężar opraw oświetleniowych i lamp).

Warto pamiętać, że jakość sufitów podwieszanych zależy nie tylko od staranności wykonawstwa, ale też od właściwego doboru materiałów. Nie powinno się łączyć różnych materiałów z różnych systemów, bo nie wszystkie do siebie pasują. By uniknąć kłopotów, najlepiej stosować materiały jednego producenta.

Na poziomie

Konstrukcję nośną sufitu podwieszanego wykonuje się, wybierając jeden z trzech wariantów.

Ruszt jednopoziomowy pojedynczy - wykonuje się, gdy każdy z wymiarów pomieszczenia nie przekracza 4 m. Końce ułożonych w jednym kierunku profili głównych CD wsuwa się w przytwierdzone do ścian profile przyścienne UD. Ten rodzaj konstrukcji podwiesza się do stropu krótkimi łącznikami, a więc najmniej obniża przestrzeń. Ma jednak małą nośność.

Ruszt jednopoziomowy krzyżowy - podobnie jak jednopoziomowy pojedynczy zaleca się do pomieszczeń, których wymiary nie przekraczają 4×4 m. W ruszcie jednopoziomowym krzyżowym wzajemnie do siebie prostopadłe profile główne mocuje się łącznikami poprzecznymi. Ten rodzaj konstrukcji jest bardzo wytrzymały, ale jego wykonanie wymaga dużego doświadczenia.

Ruszt dwupoziomowy krzyżowy - najczęściej stosuje się go, gdy pomieszczenie w każdą stronę ma wymiar większy niż 4 m. Składa się on z profili głównych ułożonych w jednym kierunku oraz z zamocowanych do nich łącznikami krzyżowymi prostopadłych profili nośnych. Ta konstrukcja gwarantuje dużą sztywność poszycia z płyt gipsowo-kartonowych i umożliwia podwieszanie dodatkowych obciążeń na suficie. Nie jest też trudno ją wykonać.

Uchwyty do podwieszania rusztu. Zanim jednak zostanie wykonany metalowy ruszt, trzeba zamocować do stropu odpowiednie uchwyty, do których będą przytwierdzone stalowe profile. Ich dobór zależy od planowanej nośności sufitu i wymaganej wysokości podwieszenia. Do zamocowania sufitu jak najbliżej powierzchni stropu używa się krótkich łączników ES, które umożliwiają podwieszenie konstrukcji w odległości 3-12 cm od stropu. Jeśli jednak przestrzeń ponad sufitem musi być większa, stosuje się wieszaki, które pozwalają na niemal nieograniczoną regulację wysokości od 15 cm. Wieszaki mocuje się do stropów:

- żelbetowych - metalowymi kołkami rozporowymi, kotwami lub dyblami rozprężnymi;

- gęstożebrowych - kotwami motylkowymi;

- drewnianych - wkrętami do drewna.

Rodzaj płyt gipsowo-kartonowych powinien być dostosowany do funkcji pomieszczenia. W kuchniach i łazienkach, a więc pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności, stosuje się odporne na wilgoć płyty gipsowo-kartonowe. Różnią się one od zwykłych tym, że ich gipsowy rdzeń jest zaimpregnowany woskiem lub silikonem. Takie płyty o zwiększonej odporności na wodę są oznaczone symbolem H2 (zwykłe) i D, F, H2 (ognioodporne, przeznaczone do pomieszczeń na poddaszu).

Płyty układa się tak, by ich krawędzie były przesunięte względem siebie i przykręca do gotowej konstrukcji nośnej wkrętami samonawiercającymi. Następnie szpachluje się styki płyt, a po wyschnięciu - szlifuje je. Sufit wystarczy już tylko zagruntować i pomalować.

Uwaga! Otwory na oprawy oświetleniowe, nawiewniki wentylacji i ogrzewania warto wyciąć w płytach, zanim zostaną zamocowane do rusztu. Później też będzie to możliwe, ale trzeba będzie uważać na zamontowane już elementy instalacji.

W przestrzeni

Sufity podwieszane da się formować skośnie lub z uskokami. Powierzchnie łamane wykonuje się ze standardowych płyt gipsowo-kartonowych. Są one wprawdzie sztywne, ale po wykonaniu po jednej stronie klinowych (w kształcie litery V) nacięć w kartonie i gipsie, daje się je załamać. Nacięcia takie mogą być wykonane fabrycznie (przez producenta) lub na budowie - frezarką ze specjalnym ostrzem. Głębokość nacięcia powinna umożliwić załamanie płyty bez naruszania kartonu znajdującego się po nienaciętej stronie płyty. Płyty gipsowo-kartonowe formuje się ostatecznie podczas mocowania do konstrukcji nośnej. Wykonuje się ją z prostych odcinków metalowych profili nośnych i łączy ze sobą za pomocą specjalnych łączników łamanych.

Sufitom podwieszanym można też nadawać kształty krzywoliniowe, na przykład łuku. Do ich wykonania stosuje się płyty gipsowo-kartonowe gięte na sucho lub mokro oraz te same zestawy profili i akcesoriów, jakie stosuje się do płaskich sufitów. Konstrukcję rusztu krzywoliniowego można porównać do krzyżowej dwuwarstwowej konstrukcji sufitu płaskiego, z tym że zamiast profili górnej warstwy używa się profili naciętych, które dają się wyginać. Przy wykonywaniu takiego rusztu każdy łącznik krzyżowy podwiesza się do stropu lub ściany. Wieszaki muszą być sztywne, aby utrzymać zaplanowaną krzywiznę.

Solidnie zawieszone

Punktowe oprawy oświetlenia mocuje się bezpośrednio w suficie podwieszanym. Małe i lekkie lampy wiszące - o masie nie większej niż 6 kg - można mocować do płyt gipsowo-kartonowych za pomocą kotew skrzydełkowych lub kołków rozprężnych z metalową tuleją. Jeśli żyrandol jest cięższy, nie można mocować go w suficie podwieszanym. Należy go osadzić w stropie za pomocą odpowiedniego łącznika: dybla z kotwą lub kotwy skrzydełkowej.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>