Tekst: Elżbieta Błasikiewicz Stylizacja: Karolina Świderska Zdjęcia: Arkadiusz Ścichocki
Żłobienia, rozetki, kolumny, kolumienki - nie może ich zabraknąć w klasycystycznym wnętrzu.
Wiek mijał za wiekiem, mody w sztuce i architekturze zmieniały się, a klasycyzm niezmiennie trwał. Nawet współcześnie wydaje się całkiem na czasie. Po prostu klasyczna elegancja nigdy się nie starzeje.
1 z 8Żłobienia, rozetki, kolumny, kolumienki - nie może ich zabraknąć w klasycystycznym wnętrzu.
2 z 8Żadnych przypadkowych mebli i dekoracyjnych drobiazgów - wyposażenie wnętrza powinno być spójne pod względem stylu, rodzaju materiałów i kolorystyki.
3 z 8W parach i symetrycznie ustawione - tą zasadą należy się kierować, dobierając nawet drobne dekoracje.
4 z 8Marmurowe popiersia albo ich gipsowe repliki są bardzo stylową dekoracją w klasycystycznym wnętrzu. Najlepiej, gdy przedstawiają antycznych bohaterów lub postaci historyczne.
5 z 8W dekoracyjnych drobiazgach nietrudno dostrzec architektoniczne formy nawiązujące do antyku.
6 z 8Klasycystyczny pałac w miniaturze - ozdoba bardzo na miejscu.
7 z 8Blask kryształu i złota jest nieodzowny w kreowaniu wytwornej atmosfery.
8 z 8Lampa o porcelanowej podstawie w kształcie antycznej wazy.
O stylu w skrócie
Klasycyzm panował w Europie od połowy XVIII wieku do lat trzydziestych XIX wieku. Chociaż w poszczególnych krajach przybierał różne oblicza (np. wersja francuska była znacznie wytworniejsza od szwedzkiej czy niemieckiej), miał wiele cech wspólnych, z których najważniejszą było odwołanie do klasycznej kultury grecko-rzymskiej, a zwłaszcza do opracowanego w czasach starożytnych porządku architektonicznego i charakterystycznych dla antyku zdobniczych detali. Wnętrza urządzano zgodnie z zasadami symetrii i stosowano umiar w doborze barw, dzięki czemu panująca w nich atmosfera i harmonijny wystrój nie nudziły się szybko. I właśnie to głównie decyduje o popularności tego stylu, także dzisiaj.
Nawiązania do antyku. Szczególnie popularne były kolumny - pojawiały się nie tylko jako element architektury we wnętrzu, ale także jako motyw zdobniczy. Kształt kolumn miały framugi drzwi, stojaki na popiersia i na wazony, obudowy kominków, świeczniki i inne drobne domowe przedmioty. Wszechobecne były również amfory - ich formę przybierały podstawy lamp, wazony i pozostałe dekoracyjne naczynia. Bardzo popularne w tym stylu wzory, jak postacie bóstw, sfinksów i chimer, girlandy kwiatów, medaliony, to również dziedzictwo starożytnej kultury.
Symetria - główna zasada aranżacji wnętrza, której był podporządkowany dobór wszystkich mebli i przedmiotów dekoracyjnych (oczywiście również zbudowanych symetrycznie) oraz ich umiejscowienie. Wnosiła ona do klasycystycznych wnętrz harmonię i atmosferę spokoju, idealną do wypoczynku.
Komplety mebli - wyposażenie wnętrza było utrzymane w jednolitym stylu. Wszystkie sprzęty drewniane robiono z tego samego gatunku drewna i ozdabiano identycznymi motywami, a meble tapicerowane obijano taką samą tkaniną (nierzadko szyto z niej również np. zasłony).
Spokojna kolorystyka - brązy w ciemnych odcieniach i beże łączone z chłodnymi barwami (np. błękitem). Odrobinę ożywienia wprowadzają akcenty połyskliwego złota.
Luksusowe materiały, które nie niszczyły się szybko, a więc marmur, szlachetne gatunki drewna, złoto albo złocony brąz. Z tkanin - przede wszystkim jedwabne adamaszki i tapiserie, zwane też gobelinami, czyli ręcznie tkane "obrazy" z wełny i jedwabiu.
Skomentuj:
Klasycyzm - zawsze na czasie