Płaskie pokrycia dachowe

Największą trwałością odznaczają się nieulegające korozji blachy szlachetne, a więc miedziana, aluminiowa oraz cynkowo-tytanowa. Warto je wybrać, gdy dom stoi na terenach o dużej wilgotności. Za trwałość blach stalowych odpowiada warstwa antykorozyjna - ocynk, alucynk (chroniące rdzeń stalowy i stanowiące jednocześnie warstwę dekoracyjną). Materiał na pokrycie z blachy płaskiej może mieć formę zwojów i arkuszy, paneli lub płytek.

Układanie blachy płaskiej

Przy wykonywaniu poszycia ważne jest zapewnienie swobodnej cyrkulacji powietrza pod blachą. Dlatego pod blachę wykonuje się deskowanie ażurowe lub układa specjalną membranę separacyjną. Arkusze mocuje się do poszycia stałymi lub przesuwnymi klamrami, zwanymi żabkami lub haftrami. Umożliwiają one przesuwanie się względem podłoża blach, które odkształcają się pod wpływem temperatury; w przeciwnym razie może dojść do powstania naprężeń powodujących deformację arkuszy, a w konsekwencji rozszczelnienie czy nawet oderwanie pokrycia. Płytki można łączyć tak samo jak pasy blachy (na rąbek) albo przybijać do podłoża.

Dachówka ceramiczna - karpiówka

Karpiówki, jeden z najstarszych typów dachówek ceramicznych. Ich nazwa pochodzi od kształtu do złudzenia przypominającego łuski karpia. Dolna część (nosek) współczesnych karpiówek może mieć proste, owalne lub ostre zakończenie. Powierzchnia licowa zaś może być gładka lub żłobkowana. Ze względu na swoje wymiary i kształt, jest najbardziej plastyczną z dachówek. Można nią łatwo pokryć lukarny w kształcie wolego oka, a nawet kosze, bez konieczności wykonywania obróbki blacharskiej.

Układanie karpiówki

Karpiówki mocuje się do łat dzięki zaczepom na dolnej powierzchni; jeśli zamiast zaczepów są otwory - dachówki przybija się do łat gwoździami. Karpiówki można układać pojedynczo lub podwójnie (w łuskę lub koronkę). Krycie pojedyncze nie zapewnia wystarczającej szczelności, dlatego nie zaleca się go do układania dachówek na dachach domów jednorodzinnych. W kryciu podwójnym karpiówki układa się na dwa sposoby: w łuskę (każdy rząd dachówek wisi na pojedynczej łacie) lub w koronkę (na jednej łacie wiszą dwa rzędy dachówek, przesuniętych względem siebie o połowę szerokości).

Dachówka ceramiczna i cementowa - zakładkowa

Zakładkowe - wybrane modele dostępne są zarówno wśród dachówek ceramicznych, jak i cementowych. Mają one kształt zbliżony do kwadratu, a na bocznej i górnej krawędzi wyprofilowane zamki, które ułatwiają dopasowanie dachówek podczas układania oraz uszczelniają miejsca ich połączeń.

Układanie dachówki zakładkowej

Dachówki zakładkowe mają od spodu zaczepy, które zahacza się o łaty, a na bocznych krawędziach specjalnie wyprofilowane zamki, które podczas układania wzajemnie się zazębiają. Tak wykonane pokrycie jest szczelne i stabilne - każda dachówka jest dociskana do następnej z podobną siłą. Co piątą dachówkę w jednym pasie warto zamocować na sztywno klamrami, a gdy dom stoi w strefie silnych wiatrów - nawet co drugą.

Gont bitumiczny

Jego producenci robią wszystko, by miał atrakcyjny wygląd i jak najmniej przypominał pierwotną wersję - zwykłą papę. Dlatego kształtów tego rodzaju pokrycia jest wiele: prostokątne, półokrągłe, trapezowe i inne. Oprócz wykończonych tradycyjnie posypką ceramiczną, są również gonty powleczone folią miedzianą lub cynkowo-tytanową. Są i takie, które imitują dachówkę ceramiczną, łupek lub blachę. Ciekawy efekt można też uzyskać, kryjąc dach gontami cieniowanymi lub typu melanż. Dzięki nim barwa dachu nie jest jednolita.

Układanie gontu bitumicznego

Wymaga idealnie równego poszycia. Niedopuszczalne są różnice położenia między poszczególnymi deskami lub płytami. Pokrycie z gontów jest tak cienkie, że odwzoruje się na nim nawet najmniejsza nierówność lub krzywizna. Gonty układa się pasami na zakład. Na ich spodniej stronie znajduje się klej, który pod wpływem wysokiej temperatury uszczelnia połączenie między pasami. Proces ten nazywa się samowulkanizacją i trwa od kilku do kilkunastu dni. Zdarza się, że dekarze go przyspieszają, ogrzewając pokrycie opalarką bądź dużą nagrzewnicą. Dodatkowo pasy gontów podkleja się tam, gdzie najczęściej się rozszczelniają - w załamaniach połaci (koszach i narożach) oraz miejscach wokół kominów i okien połaciowych.

Płytki włókno-cementowe

Nie zawierają szkodliwego azbestu. Obecnie produkuje się je z cementu, wody, wypełniaczy oraz włókien stabilizujących. Wierzchnia warstwa płytek jest barwiona pigmentem i pokrywana kolorową powłoką akrylową. Płytki mają powierzchnię gładką lub imitującą łupek. Mogą mieć kształt kwadratu o ściętych przeciwległych narożnikach (zwany caro); prostokąta pełnego; prostokąta ze ściętymi lub zaokrąglonymi narożnikami.

Układanie płytek włókno-cementowych

Technika ich mocowania na łatach jest podobna jak ceramicznych dachówek karpiówek. Płytki mogą mieć wywiercone otwory do mocowania lub można te otwory wykonać samodzielnie przy pomocy odpowiedniego narzędzia na miejscu budowy. Zakład jest uzależniony od kąta nachylenia połaci dachowej (krycie francuskie i podwójne). Poszczególne elementy przybija się bezpośrednio do łat gwoździami ze stali cynkowanej ogniowo, stali nierdzewnej lub miedzi. Czasem konieczne jest dodatkowo zastosowanie specjalnych haków lub spinek do mocowania płytek.

Łupek naturalny

To rodzaj kamiennej dachówki, znanej od setek lat, bardzo trwałej (nawet 300 lat) i jednocześnie trudnej w układaniu. Najlepiej, gdy dach (a nawet cały dom) zostanie od razu zaprojektowany z myślą o łupku. To idealna sytuacja; najpierw inwestor i architekt wybierają materiały, a dopiero potem powstaje projekt uwzględniający możliwości ich praktycznego zastosowania. Gdy znamy już format i rodzaj kamienia, można dopasować do niego dach: długości połaci są bowiem wielokrotnością wymiaru płytek. Nawet kominy planuje się w takich miejscach, by wykonanie estetycznej i szczelnej obróbki nie stanowiło żadnego problemu.

Układanie łupka naturalnego

Można go układać na kilka sposobów. Niektóre z nich dopuszczają mocowanie do łat, tak jak dachówkę. Jednak wykonawcy zdecydowanie zalecają układanie pełnego deskowania z papą, które ułatwia montaż pokrycia i poprawia stabilność dachu. Dekarz formuje płytki na dachu bezpośrednio przed ich zamocowaniem, osobno dopasowując każdą płytkę. Później przybija je do sztywnego poszycia gwoździami miedzianymi lub cynkowanymi ogniowo. Jeśli płytki mają na siebie zachodzić, dodatkowo stosuje się klamry ze stali nierdzewnej.