<B>Moda przemija, styl pozostaje - te słowa słynnej projektantki strojów można odnieść również do wystroju wnętrz. Bo to nie kosztowne meble i dodatki, nie aranżacja zgodna z najnowszymi trendami, ale właśnie styl decyduje o charakterze naszych mieszkań i sprawia, że zapadają nam one w pamięć.</B> <BR /><B>Toskański.</B> Aby go odtworzyć wystarczy właściwie kolorystyka - jasne żółcie, ugry, złamana biel. Meble nie muszą pochodzić z tego regionu. Nadadzą się wszystkie o ponadczasowych formach (tzw. prowincjonalne) pomalowane białą czy kremową farbą albo pozostawione w naturalnym kolorze drewna. - Fot. Radosław Wojnar
Moda przemija, styl pozostaje - te słowa słynnej projektantki strojów można odnieść również do wystroju wnętrz. Bo to nie kosztowne meble i dodatki, ale właśnie styl decyduje o charakterze naszych mieszkań.
1 z 13<B>Moda przemija, styl pozostaje - te słowa słynnej projektantki strojów można odnieść również do wystroju wnętrz. Bo to nie kosztowne meble i dodatki, nie aranżacja zgodna z najnowszymi trendami, ale właśnie styl decyduje o charakterze naszych mieszkań i sprawia, że zapadają nam one w pamięć.</B> <BR /><B>Toskański.</B> Aby go odtworzyć wystarczy właściwie kolorystyka - jasne żółcie, ugry, złamana biel. Meble nie muszą pochodzić z tego regionu. Nadadzą się wszystkie o ponadczasowych formach (tzw. prowincjonalne) pomalowane białą czy kremową farbą albo pozostawione w naturalnym kolorze drewna. - Fot. Radosław Wojnar
2 z 13<B>Afrykański.</B> Proste meble z egzotycznego drewna o wyrazistym rysunku słojów, desenie nawiązujące do zwierzęcych skór, z barw zrudziałe czerwienie, oranże, zszarzałe żółcie, tzw. ugry, ciemne brązy w czekoladowym odcieniu, a także wpadająca w czerń ciemna szarość - to najprostszy przepis na zapadające w pamięć afrykańskie wnętrze. - Fot. Rafał Lipski
3 z 13<B>Romantyczny.</B> Z ornamentyki tylko realistycznie przedstawione wzory kwiatowe - pojedyncze albo w formie bukiecików ułożonych regularnie na jasnym tle. Można je zestawić z dwubarwnymi paskami albo z prostą kratką, również dwubarwną. A z barw pastelowe odcienie różu, fioletu, błękitui połączone z bielą, śnieżną albo kremową. Ten styl podkreślają też tkaniny, np. bawełniany perkal, kreton lub satyna. Nieodzowne są dodatki - dekoracyjne serwetki, naczynia, obrazki, fotografie oprawione w ozdobne ramki, a także figurki ludzi i zwierząt, świeczniki oraz lampki. - Fot. Rafa3 Lipski
4 z 13<B>Klasycyzm.</B> Wnętrza urządzano zgodnie z zasadami symetrii i stosowano umiar w doborze barw, dzięki czemu panująca w nich atmosfera i harmonijny wystrój nie nudziły się szybko. Przedmioty dekoracyjne powinny nawiązywać formą do architektury antyku, np. mieć kształt kolumn. - Fot. Rafa3 Lipski
5 z 13<B>Wiejski.</B> Meble tylko niezbędne - wszystkie bardzo proste, niektóre ozdobione nieskomplikowanym malunkiem przedstawiającym rośliny typowe dla danego regionu. Jako dekoracja - dużo kwiatów i ziół, drewniane figurki oraz stare emaliowane lub gliniane naczynia. Klimat wzmocni typowa dla danego regionu ornamentyka, np. łowickie pasy. - Fot. Rafał Lipski
6 z 13<B>Glamour.</B> Powstał na początku XX wieku jako opozycja do minimalizmu, który przez lata panował we wnętrzach, pozbawiając je nie tylko ozdób, ale nierzadko także indywidualizmu. Do mieszkań wkroczyła pełna przepychu dekoracyjność, zastępując dominującą przedtem funkcjonalność. Inną cechą tego stylu są nawiązania do dawnych epok, przede wszystkim baroku, widoczne zwłaszcza w ornamentyce i formach drobnych elementów wyposażenia. Te dające poczucie luksusu przedmioty, mimo że najczęściej wykonane z plastiku albo imitacji szlachetnych materiałów, na zasadzie kontrastu zestawia się z prostymi, nowoczesnymi meblami. - Fot. Rafał Lipski
7 z 13<B>Gabinetowy.</B> Ukształtował się w dziewiętnastym stuleciu. Najpierw pojawił się w tzw. palarniach i prywatnych pokojach panów domu (nazywanych gabinetami, choć służyły raczej do relaksu niż do pracy). Później widoczny także w pomieszczeniach służących do wypoczynku całej rodzinie. Jego najistotniejsza cecha to solidność i ponadczasowość. Masywne meble wykonywano z trwałych materiałów, tak by przetrwały długie lata. Ich klasycznie proste formy skutecznie opierały się zmieniającym się modom, w związku z czym dzisiaj wyglądają niemal tak samo jak przed wiekiem. We wnętrzach tworzyły atmosferę pełną powagi, której nie rozpraszały ani detale, ani barwy. - Fot. Rafał Lipski
8 z 13<B>Polski dworek.</B> Jego wnętrz nie urządzano ani kosztownie, ani reprezentacyjnie. Na umeblowanie składały się przeważnie sprzęty z różnych epok, przechodzące z pokolenia na pokolenie. Najważniejszym miejscem, gdzie spotykała się rodzina i przyjeżdżający w odwiedziny goście, był pokój dzienny. Oprócz mebli wypoczynkowych (najpierw tylko ław, krzeseł i foteli, później także kanap) musiał stać w nim stół, bo długie biesiadowanie związało się nierozerwalnie z tradycją szlachecką. - Fot. Micha3 Skorupski
9 z 13<B>Angielski.</B> Dla wielu osób jest kwintesencją prawdziwego domu. Ten przytulny klimat łatwo przywołać biało-niebieską kolorystyką i ocieplającymi wnętrze dodatkami, jak tkaniny, bibeloty i pamiątki rodzinne lub przedmioty je udające. Najlepiej, aby skromnie zdobione meble były malowanego na biało lub kremowo. - Fot. Rafal Lipski
10 z 13<B>Orientalny.</B> Najbardziej istotną jego cechą jest zamiłowanie do dekoracyjności. Przejawia się ona zarówno w bogactwie żywych barw, jak i w dużej liczbie ozdób połyskujących najrozmaitszymi świecidełkami. Meble, wykonane z solidniejszych materiałów, na przykład drewna, powinny być kunsztownie wykończone. Z kolorów brązy i beże z dodatkiem czerwieni i innych jaskrawych barw. - Fot. Radosław Wojnar
11 z 13<B>Skandynawski.</B> Meble tylko użytkowe, o prostych, ergonomicznych kształtach, niemal bez ozdób. Robione z drewna, lakierowanej płyty i sklejki. Wnętrze nie powinno być nimi przeładowane, gdyż jednym z wyróżników tego stylu jest światło i przestrzeń. Kolory jasne z dominującymi beżami i bielą. Jeśli wzory to duże uproszczone kwiaty, inspirowane ludową sztuką kratki. Zazwyczaj w żywych, wesołych, nawet jaskrawych kolorach na jasnym tle. - Fot. Rafał Lipski
12 z 13<B>Kolonialny.</B> Kształty mebli są typowe dla wzornictwa europejskiego. Oryginalności dodają im wschodnie ornamenty czy nietypowe wygięcie nóżek. Wykonuje się ręcznie z litego drewna, głównie egzotycznego, dzięki czemu nie wyglądają identycznie. Nie tylko meble, ale i przedmioty dekoracyjne powinny być z naturalnych materiałów (także plecionki z wszelkich roślinnych pędów, a także żelazo, cyna i miedź). Nie powinno zabraknąć azjatyckich ozdób, np. figurek bóstw, ludzi i zwierząt, haftowanych obrazków, rzeźbionych naczyń i szkatułek. Z kolorów głównie brązy z akcentami żywych barw. - Fot. Jakub Pajewski
13 z 13<B>Prowansalski.</B> Wnętrza w tym stylu są proste i bezpretensjonalne. Panuje w nich ciepły i sielski klimat, który sprzyja życiu rodzinnemu i towarzyskiemu. Tę charakterystyczną atmosferę tworzą solidne drewniane meble wykonywane tradycyjnymi technikami, najczęściej z bielonego drewna, jasna kolorystyka, ażurowe dodatki. Bardzo stylowym elementem są również okiennice.
<B>Moda przemija, styl pozostaje - te słowa słynnej projektantki strojów można odnieść również do wystroju wnętrz. Bo to nie kosztowne meble i dodatki, nie aranżacja zgodna z najnowszymi trendami, ale właśnie styl decyduje o charakterze naszych mieszkań i sprawia, że zapadają nam one w pamięć.</B> <BR /><B>Toskański.</B> Aby go odtworzyć wystarczy właściwie kolorystyka - jasne żółcie, ugry, złamana biel. Meble nie muszą pochodzić z tego regionu. Nadadzą się wszystkie o ponadczasowych formach (tzw. prowincjonalne) pomalowane białą czy kremową farbą albo pozostawione w naturalnym kolorze drewna. - Fot. Radosław Wojnar
<B>Afrykański.</B> Proste meble z egzotycznego drewna o wyrazistym rysunku słojów, desenie nawiązujące do zwierzęcych skór, z barw zrudziałe czerwienie, oranże, zszarzałe żółcie, tzw. ugry, ciemne brązy w czekoladowym odcieniu, a także wpadająca w czerń ciemna szarość - to najprostszy przepis na zapadające w pamięć afrykańskie wnętrze. - Fot. Rafał Lipski
<B>Romantyczny.</B> Z ornamentyki tylko realistycznie przedstawione wzory kwiatowe - pojedyncze albo w formie bukiecików ułożonych regularnie na jasnym tle. Można je zestawić z dwubarwnymi paskami albo z prostą kratką, również dwubarwną. A z barw pastelowe odcienie różu, fioletu, błękitui połączone z bielą, śnieżną albo kremową. Ten styl podkreślają też tkaniny, np. bawełniany perkal, kreton lub satyna. Nieodzowne są dodatki - dekoracyjne serwetki, naczynia, obrazki, fotografie oprawione w ozdobne ramki, a także figurki ludzi i zwierząt, świeczniki oraz lampki. - Fot. Rafa3 Lipski
<B>Klasycyzm.</B> Wnętrza urządzano zgodnie z zasadami symetrii i stosowano umiar w doborze barw, dzięki czemu panująca w nich atmosfera i harmonijny wystrój nie nudziły się szybko. Przedmioty dekoracyjne powinny nawiązywać formą do architektury antyku, np. mieć kształt kolumn. - Fot. Rafa3 Lipski
<B>Wiejski.</B> Meble tylko niezbędne - wszystkie bardzo proste, niektóre ozdobione nieskomplikowanym malunkiem przedstawiającym rośliny typowe dla danego regionu. Jako dekoracja - dużo kwiatów i ziół, drewniane figurki oraz stare emaliowane lub gliniane naczynia. Klimat wzmocni typowa dla danego regionu ornamentyka, np. łowickie pasy. - Fot. Rafał Lipski
<B>Glamour.</B> Powstał na początku XX wieku jako opozycja do minimalizmu, który przez lata panował we wnętrzach, pozbawiając je nie tylko ozdób, ale nierzadko także indywidualizmu. Do mieszkań wkroczyła pełna przepychu dekoracyjność, zastępując dominującą przedtem funkcjonalność. Inną cechą tego stylu są nawiązania do dawnych epok, przede wszystkim baroku, widoczne zwłaszcza w ornamentyce i formach drobnych elementów wyposażenia. Te dające poczucie luksusu przedmioty, mimo że najczęściej wykonane z plastiku albo imitacji szlachetnych materiałów, na zasadzie kontrastu zestawia się z prostymi, nowoczesnymi meblami. - Fot. Rafał Lipski
<B>Gabinetowy.</B> Ukształtował się w dziewiętnastym stuleciu. Najpierw pojawił się w tzw. palarniach i prywatnych pokojach panów domu (nazywanych gabinetami, choć służyły raczej do relaksu niż do pracy). Później widoczny także w pomieszczeniach służących do wypoczynku całej rodzinie. Jego najistotniejsza cecha to solidność i ponadczasowość. Masywne meble wykonywano z trwałych materiałów, tak by przetrwały długie lata. Ich klasycznie proste formy skutecznie opierały się zmieniającym się modom, w związku z czym dzisiaj wyglądają niemal tak samo jak przed wiekiem. We wnętrzach tworzyły atmosferę pełną powagi, której nie rozpraszały ani detale, ani barwy. - Fot. Rafał Lipski
<B>Polski dworek.</B> Jego wnętrz nie urządzano ani kosztownie, ani reprezentacyjnie. Na umeblowanie składały się przeważnie sprzęty z różnych epok, przechodzące z pokolenia na pokolenie. Najważniejszym miejscem, gdzie spotykała się rodzina i przyjeżdżający w odwiedziny goście, był pokój dzienny. Oprócz mebli wypoczynkowych (najpierw tylko ław, krzeseł i foteli, później także kanap) musiał stać w nim stół, bo długie biesiadowanie związało się nierozerwalnie z tradycją szlachecką. - Fot. Micha3 Skorupski
<B>Angielski.</B> Dla wielu osób jest kwintesencją prawdziwego domu. Ten przytulny klimat łatwo przywołać biało-niebieską kolorystyką i ocieplającymi wnętrze dodatkami, jak tkaniny, bibeloty i pamiątki rodzinne lub przedmioty je udające. Najlepiej, aby skromnie zdobione meble były malowanego na biało lub kremowo. - Fot. Rafal Lipski
<B>Orientalny.</B> Najbardziej istotną jego cechą jest zamiłowanie do dekoracyjności. Przejawia się ona zarówno w bogactwie żywych barw, jak i w dużej liczbie ozdób połyskujących najrozmaitszymi świecidełkami. Meble, wykonane z solidniejszych materiałów, na przykład drewna, powinny być kunsztownie wykończone. Z kolorów brązy i beże z dodatkiem czerwieni i innych jaskrawych barw. - Fot. Radosław Wojnar
<B>Skandynawski.</B> Meble tylko użytkowe, o prostych, ergonomicznych kształtach, niemal bez ozdób. Robione z drewna, lakierowanej płyty i sklejki. Wnętrze nie powinno być nimi przeładowane, gdyż jednym z wyróżników tego stylu jest światło i przestrzeń. Kolory jasne z dominującymi beżami i bielą. Jeśli wzory to duże uproszczone kwiaty, inspirowane ludową sztuką kratki. Zazwyczaj w żywych, wesołych, nawet jaskrawych kolorach na jasnym tle. - Fot. Rafał Lipski
<B>Kolonialny.</B> Kształty mebli są typowe dla wzornictwa europejskiego. Oryginalności dodają im wschodnie ornamenty czy nietypowe wygięcie nóżek. Wykonuje się ręcznie z litego drewna, głównie egzotycznego, dzięki czemu nie wyglądają identycznie. Nie tylko meble, ale i przedmioty dekoracyjne powinny być z naturalnych materiałów (także plecionki z wszelkich roślinnych pędów, a także żelazo, cyna i miedź). Nie powinno zabraknąć azjatyckich ozdób, np. figurek bóstw, ludzi i zwierząt, haftowanych obrazków, rzeźbionych naczyń i szkatułek. Z kolorów głównie brązy z akcentami żywych barw. - Fot. Jakub Pajewski
<B>Prowansalski.</B> Wnętrza w tym stylu są proste i bezpretensjonalne. Panuje w nich ciepły i sielski klimat, który sprzyja życiu rodzinnemu i towarzyskiemu. Tę charakterystyczną atmosferę tworzą solidne drewniane meble wykonywane tradycyjnymi technikami, najczęściej z bielonego drewna, jasna kolorystyka, ażurowe dodatki. Bardzo stylowym elementem są również okiennice.
Skomentuj:
Wnętrza: piękne, bo stylowe