Domowa kanalizacja

W każdym domu powstają ścieki – przygotowujemy posiłki, zmywamy naczynia, kąpiemy się, sprzątamy. Potem systemem wewnętrznej kanalizacji musimy je usunąć – albo przyłączem odprowadzamy je do miejskiej sieci kanalizacyjnej, albo – gdy nie ma takiej możliwości – do szamba lub przydomowej oczyszczalni ścieków. Absolutnie nie wolno robić tego do gruntu!

Na początku budowlanej drogi zwykle nie interesuje nas kwestia wszelkich instalacji. A powinna, szczególnie ta dotycząca odprowadzania z posesji wytworzonych nieczystości.

Pierwsza opcja – szambo – jest znacznie bardziej popularna, co wynika zapewne z niższych kosztów początkowych i prostoty montażu. Druga – choć droższa – też jest warta rozważenia, tym bardziej że decydując się na oczyszczalnię, możemy wystąpić o częściowy zwrot wydatków. Mogą to być środki pochodzące z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Poza tym niektóre gminy prowadzą niezależne, lokalne programy proekologiczne, w ramach których rozdysponowują unijne środki finansowe na tego typu inwestycje.

Kanalizacja teoretycznie

Przyłączenie budynku do sieci wodno-kanalizacyjnej to zadanie, które leży po naszej stronie. Możemy to wykonać samodzielnie (tzn. projektant) lub zlecić prace przedsiębiorstwu wodociągowemu, jeśli świadczy tego typu usługi. Generalna zasada jest taka, że urządzenia wodno-kanalizacyjne (sieć, przepompownie, oczyszczalnie ścieków) należą do przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego i jest ono zobowiązane do ich budowy i utrzymywania w należytym stanie. Z kolei właściciel nieruchomości podłącza budynek do sieci kanalizacyjnej, budując tzw. przyłącze.

Ale to nie wszystko. Wewnątrz domu instalację też trzeba dobrze rozplanować. Chodzi tu głównie o podejścia do urządzeń sanitarnych oraz właściwy przebieg poziomów odpływowych i pionów. Podejścia łączą przybory sanitarne z pionami, ich długość powinna być jak najkrótsza. Piony, inaczej rury spustowe, łączą podejścia do poszczególnych urządzeń na wszystkich kondygnacjach domu z poziomym przewodem kanalizacyjnym. Przewód ten zbiera ścieki z pionów i odprowadza je na zewnątrz – do sieci kanalizacyjnej, szamba lub oczyszczalni.

Obowiązek podłączenia do sieci

Jeśli istnieje sieć kanalizacyjna, mamy obowiązek podłączyć do niej dom. Prawo zakazuje blokowania podłączenia, a obowiązek ten ma charakter powszechny, czyli dotyczy wszystkich właścicieli nieruchomości w zasięgu sieci kanalizacyjnej. Gdy nie ma takiej możliwości, działka może być wykorzystana pod zabudowę, o ile zapewni się jej indywidualne ujęcie wody (np. przez budowę studni) oraz zbiorniki na nieczystości bytowe w postaci oczyszczalni lub szamba.

Szambo – regularność opróżniania

Posiadanie szamba nakłada obowiązek jego regularnego opróżniania. Ważne jest, aby rachunki potwierdzały tę regularność, a ilość wywiezionych nieczystości odpowiadała ilości zużytej wody w danym okresie.

Kanalizacja – krok po kroku

1. Składamy wniosek do przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego o wykonanie przyłącza oraz wydanie technicznych warunków przyłącza.
2. Zlecamy projektantowi wykonanie projektu przyłącza kanalizacyjnego.
3. Uzgadniamy projekt z warunkami technicznymi przyłącza.
4. Po pozytywnym uzgodnieniu rozpoczynamy budowę podłączenia kanalizacyjnego.
5. Po zakończeniu prac składamy wniosek o odbiór końcowy przyłącza kanalizacyjnego.
6. Po bezproblemowym odbiorze podpisujemy umowę na odprowadzanie ścieków.

Wszystkie te czynności możemy powierzyć przedsiębiorstwu wodno-kanalizacyjnemu, o ile oferuje takie usługi.

Czy budowa przyłączy wymaga zgody ze strony urzędu?

Wybór należy do nas – jeśli nie mamy pewności, czy wszystko jest zgodne z prawem i nie chcemy mieć potem problemów z odbiorem i ewentualną legalizacją instalacji, lepiej zgłosić ten fakt. Ale możemy też tego nie robić.

Zgłoszenie. Wymaga wizyty we właściwym organie administracji architektoniczno-budowlanej. W zgłoszeniu określamy rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Do zgłoszenia dołączamy oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz – w zależności od potrzeb – odpowiednie szkice lub rysunki. Potrzebny jest też projekt zagospodarowania działki lub terenu wraz z opisem technicznym instalacji, wykonany przez projektanta mającego uprawnienia budowlane. Zgłoszenia należy dokonać przed terminem rozpoczęcia robót. Do ich wykonywania można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni właściwy organ nie wniesie sprzeciwu i nie później niż po upływie 2 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia.

Bez zgłoszenia. Jak wspomnieliśmy, prawo daje inwestorowi możliwość realizacji przyłączy bez zgłoszenia. Zobowiązuje nas jednak do wykonania na odpowiedniej mapie planu sytuacyjnego przyłącza.

Przedstawione powyżej dwie możliwości realizacji budowy przyłączy zostały wprowadzone do ustawy w celu ułatwienia ich budowy, a także poprawy sytuacji inwestora w relacji z przedsiębiorstwami energetycznymi, gazowniczymi i wodno-kanalizacyjnymi.