Dozbrojenie narożników ław fundamentowych i wieńców stropowyc

Każdy budynek musi być posadowiony na fundamencie. Najczęściej są to ławy żelbetowe lub żelbetowa płyta fundamentowa. Jeśli dom jest budowany w technologii tradycyjnej, wylewania elementów żelbetowych lub z prefabrykatów, wykonuje się w nim również m.in. wieńce żelbetowe.

Jednym z wielu aspektów dotyczących rozłożenia zbrojenia jest zapewnienie ciągłości elementów żelbetowych, które się ze sobą łączą. Warto wiedzieć, w jakich miejscach należy zadbać o ciągłość zbrojenia oraz na czym to polega.

Uciąglenie zbrojenia zazwyczaj jest ujęte w projekcie technicznym w postaci dodatkowych detali. Czasami jednak okazuje się, że rysunków brakuje albo wykonawcy nie zwracają na nie uwagi. Dlatego bardzo ważne jest, by kierownik budowy wyjaśnił takie szczegóły wykonawcom przed rozpoczęciem zbrojenia i sprawdził je przed rozpoczęciem betonowania fundamentów i wieńców.

Uciąglenie zbrojenia żelbetowych ław fundamentowych

Posadowienie tradycyjne to układ wzajemnie połączonych ze sobą ław fundamentowych. Ważne jest, by zapewnić im połączenie w odpowiedni sposób. Najczęściej wykonuje się to poprzez uciąglenie zbrojenia w miejscach, w których ława dochodzi do innej, a więc dotyczy to połączenia w narożnikach oraz miejscach, w których ława wewnętrzna dochodzi do zewnętrznej. W przypadku żelbetowych ław fundamentowych zawsze mamy do czynienia ze zbrojeniem w postaci głównych prętów zbrojeniowych (podłużnych) powiązanych za pomocą strzemion. Jeśli ławy fundamentowe są szerokie, zwykle występuje również zbrojenie poprzeczne do długości ławy. Najczęściej jednak typowe ławy są zbrojone jak klasyczne belki żelbetowe.

Ze względów wykonawczych zbrojenie stykających się i krzyżujących ław przygotowywane i układane jest w szalunku osobno. Ostatecznie na łączeniu ław zbrojenie to wzajemnie się przenika, jednak taki układ nie zapewnia ciągłości zbrojenia głównego. Istotne jest wówczas odpowiednie dozbrojenie miejsc połączenia ław fundamentowych. Niestety, dość często popełnia się tu błędy polegające na tym, że daje się za mało prętów lub umieszcza się je w złych miejscach. Ogólnie zasada dozbrojenia jest taka, że w miejscu łączenia ław należy dołożyć zbrojenie o takiej samej średnicy jak zbrojenie główne. Zazwyczaj są to pręty stalowe o średnicy 12 mm.

Pręty uciąglające mają kształt litery L. Ważne jest, by miały one odpowiednią długość ramion – najczęściej nie mniejszą niż 70 cm. Istotne jest również ulokowanie prętów uciąglających. W narożnikach układa się po trzy pręty dołem i po trzy górą.

Niestety, wykonawcy zazwyczaj umieszczają tylko po dwa pręty dołem i górą, układając prawidłowo tylko po jednym pręcie – zwykle po stronie zewnętrznej. Wówczas drugi pręt (od wewnątrz) jest układany nieprawidłowo. Ulokowanie prętów od strony wewnętrznej nic nie daje, bo nie zapewnia odpowiedniego zakładu prętom zbrojeniowym łączonych ław fundamentowych.

Uciąglenie zbrojenia robi się również w płycie fundamentowej. Przykładowo wykonuje się je w miejscach połączeń wzmocnień w postaci belek zbrojeniowych (jeśli takie są zaplanowane) pod ścianami konstrukcyjnymi. Wówczas uciągla się zbrojenie na połączeniu ukrytych wzmocnień w postaci belek.

Uciąglenie zbrojenia wieńców żelbetowych

W przypadku wykonania wieńców żelbetowych sytuacja jest analogiczna, jak przy ławach – dozbraja się tu narożniki oraz miejsca połączenie wieńców wewnętrznych z zewnętrznymi. W narożach również umieszcza się pręty o takiej samej średnicy jak zbrojenie główne (podłużne) wieńców. Pręty te są wygięte w literę L. Tutaj znowu ważne jest prawidłowe rozmieszczenie prętów – trzech dołem i trzech górą. W miejscu połączenia wieńca wewnętrznego z zewnętrznym umieszcza się po dwa pręty dołem i dwa górą.