Ciepły czy zimny ogród zimowy
Tak naprawdę na miano ogrodów zimowych zasługują całoroczne ogrzewane oranżerie, gdyż w mroźne dni mogą z nich korzystać nie tylko rośliny, ale i domownicy.
Pamiętajmy jednak, że ściany chroniące przed mrozem, deszczem i wiatrem przesądzają o masie konstrukcji (ogród o pow. 20 m2 waży średnio 1,5-2 tony!). Dlatego całoroczne ogrody wymagają solidnych fundamentów i nie mogą być wznoszone jako zadaszenia balkonów. Najlepiej, jeśli ich konstrukcję stawia się razem z budynkiem.
Tak szczelny szklany klosz wymaga wentylacji i cieniowania. Zwłaszcza wymiana powietrza ma duży wpływ na zdrowie roślin i nasz komfort. Pozwala bowiem obniżyć temperaturę wewnątrz szklarni, która w słoneczne dni może wzrosnąć nawet do 50°C! Specjalistyczne urządzenia i automatyka - poprawiające jakość życia - podwyższają jednak koszty inwestycji. W efekcie ogród, z którego zamierzamy korzystać przez cały rok, jest zdecydowanie droższy od sezonowego. Warto się jednak zdecydować na jego budowę, gdyż dzięki niej zmaleją wydatki związane z ogrzewaniem domu. W nocy czy w pochmurne dni drzwi do domu pozostają zamknięte, ale kiedy oranżeria nagrzeje się w słońcu, wystarczy je uchylić, by ciepło przeniknęło do sąsiednich pomieszczeń. Szklana przybudówka odgrywa więc rolę akumulatora ciepła i dodatkowego kaloryfera. Aby skuteczniej pełniła tę funkcję, powinna być oddzielona od reszty domu masywną ścianą, np. z betonu, cegieł ceramicznych albo klinkierowych łatwo chłonących ciepło. Nie może być ona zaizolowana, bo to utrudniałoby przenikanie ciepła z ogrodu do wnętrza domu.
Natomiast oranżeria typu zimnego to bardziej królestwo roślin niż ludzi. Kwiaty mogą z niej bowiem korzystać przez cały rok, my zaś - tylko w sezonie (o ile nie dogrzejemy jej wnętrza). Ściany takiej oranżerii często wznosi się z szyb pojedynczych (lepiej jednak używać podwójnych, gdyż dłużej utrzymują ciepło), niekiedy z poliwęglanu. Niewątpliwą zaletą tego rodzaju konstrukcji jest ich mały ciężar (1m2 szklanego dachu waży ok. 40 kg, podczas gdy z poliwęglanu - tylko ok. 4 kg). Można więc nimi zabudowywać tarasy, a nawet balkony, i to w dowolnej chwili - równolegle z budową domu albo dopiero po kilku latach od wprowadzenia się do nowego lokum.
Ogród ciepły
PRZEPIS NA CIEPŁĄ ORANŻERIĘ
Fundament (konieczny) - betonowy, zbrojony i zaizolowany termicznie.
Konstrukcja - z ciepłych profili aluminiowych (z wkładką termiczną), z profili z PVC lub z drewna klejonego warstwowo. Aluminiowe i plastikowe profile są lekkie i nie wymagają konserwacji. Drewniane dobrze izolują, lecz są szerokie (zabierają więcej światła) i trzeba je impregnować.
Wypełnienie - z szyb zespolonych z powłoką termoizolacyjną i niskim współczynnikiem przenikania ciepła K (od 1,1 do 1,3 W/m2). Przestrzeń między taflami wypełniona jest gazem szlachetnym (np. argonem, kryptonem). Rodzaj szkła wybieramy w zależności od potrzeb (np. antywłamaniowe, dźwiękochronne, samoczyszczące - tzw. Active, kolorowe barwione w masie - tzw. Antisol)
Dach - odporny na obciążenia i uderzenia, ze szkła zespolonego z szyby hartowanej (od zewnątrz) i klejonej (po rozbiciu rozsypującej się na drobne kawałki). Powinien mieć pochylenie 10-15°, żeby zsuwał się po nim śnieg).
Ogrzewanie - podłogowe (wodne lub elektryczne), za pomocą grzejników: kanałowych (poprowadzone tuż przy ścianach), ściennych lub klimatyzatorów (z możliwością chłodzenia i grzania powietrza oraz z rekuperacją, czyli z odzyskiem ciepła i wymianą powietrza we wnętrzu). Wskazana jest automatyka utrzymująca temperaturę na jednakowym poziomie.
Wentylacja - zapewniają ją otwory nawiewne w dolnej części ścian, drzwi (harmonijkowe lub przesuwne) oraz okna dachowe otwierane za pomocą korbek, drążków teleskopowych lub przyciskami na ścianach (gdy zdecydujemy się na mechanizm sterowania elektrycznego). Jeśli to nie wystarcza, montujemy w płaszczyźnie dachu specjalny wentylator (tzw. Air Top) z wielostopniową regulacją prędkości, przyspieszający wymianę powietrza.
PRZEPIS NA ZIMNĄ ORANŻERIĘ
Fundament - jest wymagany tylko przy większych konstrukcjach. Dla mniejszych wystarcza płyta betonowa.
Konstrukcja - profile z PVC lub z aluminium (mogą być zimne). Drewniane z reguły są szersze, zabierają więc roślinom więcej światła.
Wypełnienie - można stosować pojedyncze szyby ze szkła klejonego lub hartowanego. Będzie tu jednak chłodniej w upały, jeśli zastosujemy szyby zespolone z powłoką termoizolacyjną i współczynnikiem przenikania ciepła K od 1,1 do 1,3 W/m2.
Dach - ze szkła (klejonego i hartowanego) lub z poliwęglanu komorowego z dwustronną powłoką odporną na działanie promieni UV.
Ogrzewanie - ciepło promieni słonecznych. Zimnych oranżerii nie ogrzewa się na ogół wcale, a zimą tylko okazjonalnie przenośnymi grzejnikami. Wygodniejszy jest klimatyzator (z funkcją chłodzenia i grzania powietrza oraz z rekuperacją).
Wentylacja - przez otwory wentylacyjne, uchylne okna i drzwi (przesuwne lub harmonijkowe). Jeśli to nie wystarcza, stosuje się takie same systemy wentylacji jak w oranżeriach całorocznych.
Tak szczelny szklany klosz wymaga wentylacji i cieniowania. Zwłaszcza wymiana powietrza ma duży wpływ na zdrowie roślin i nasz komfort. Pozwala bowiem obniżyć temperaturę wewnątrz szklarni, która w słoneczne dni może wzrosnąć nawet do 50°C! Specjalistyczne urządzenia i automatyka - poprawiające jakość życia - podwyższają jednak koszty inwestycji. W efekcie ogród, z którego zamierzamy korzystać przez cały rok, jest zdecydowanie droższy od sezonowego. Warto się jednak zdecydować na jego budowę, gdyż dzięki niej zmaleją wydatki związane z ogrzewaniem domu. W nocy czy w pochmurne dni drzwi do domu pozostają zamknięte, ale kiedy oranżeria nagrzeje się w słońcu, wystarczy je uchylić, by ciepło przeniknęło do sąsiednich pomieszczeń. Szklana przybudówka odgrywa więc rolę akumulatora ciepła i dodatkowego kaloryfera. Aby skuteczniej pełniła tę funkcję, powinna być oddzielona od reszty domu masywną ścianą, np. z betonu, cegieł ceramicznych albo klinkierowych łatwo chłonących ciepło. Nie może być ona zaizolowana, bo to utrudniałoby przenikanie ciepła z ogrodu do wnętrza domu.
Natomiast oranżeria typu zimnego to bardziej królestwo roślin niż ludzi. Kwiaty mogą z niej bowiem korzystać przez cały rok, my zaś - tylko w sezonie (o ile nie dogrzejemy jej wnętrza). Ściany takiej oranżerii często wznosi się z szyb pojedynczych (lepiej jednak używać podwójnych, gdyż dłużej utrzymują ciepło), niekiedy z poliwęglanu. Niewątpliwą zaletą tego rodzaju konstrukcji jest ich mały ciężar (1m2 szklanego dachu waży ok. 40 kg, podczas gdy z poliwęglanu - tylko ok. 4 kg). Można więc nimi zabudowywać tarasy, a nawet balkony, i to w dowolnej chwili - równolegle z budową domu albo dopiero po kilku latach od wprowadzenia się do nowego lokum.
Ogród ciepły
PRZEPIS NA CIEPŁĄ ORANŻERIĘ
Fundament (konieczny) - betonowy, zbrojony i zaizolowany termicznie.
Konstrukcja - z ciepłych profili aluminiowych (z wkładką termiczną), z profili z PVC lub z drewna klejonego warstwowo. Aluminiowe i plastikowe profile są lekkie i nie wymagają konserwacji. Drewniane dobrze izolują, lecz są szerokie (zabierają więcej światła) i trzeba je impregnować.
Wypełnienie - z szyb zespolonych z powłoką termoizolacyjną i niskim współczynnikiem przenikania ciepła K (od 1,1 do 1,3 W/m2). Przestrzeń między taflami wypełniona jest gazem szlachetnym (np. argonem, kryptonem). Rodzaj szkła wybieramy w zależności od potrzeb (np. antywłamaniowe, dźwiękochronne, samoczyszczące - tzw. Active, kolorowe barwione w masie - tzw. Antisol)
Dach - odporny na obciążenia i uderzenia, ze szkła zespolonego z szyby hartowanej (od zewnątrz) i klejonej (po rozbiciu rozsypującej się na drobne kawałki). Powinien mieć pochylenie 10-15°, żeby zsuwał się po nim śnieg).
Ogrzewanie - podłogowe (wodne lub elektryczne), za pomocą grzejników: kanałowych (poprowadzone tuż przy ścianach), ściennych lub klimatyzatorów (z możliwością chłodzenia i grzania powietrza oraz z rekuperacją, czyli z odzyskiem ciepła i wymianą powietrza we wnętrzu). Wskazana jest automatyka utrzymująca temperaturę na jednakowym poziomie.
Wentylacja - zapewniają ją otwory nawiewne w dolnej części ścian, drzwi (harmonijkowe lub przesuwne) oraz okna dachowe otwierane za pomocą korbek, drążków teleskopowych lub przyciskami na ścianach (gdy zdecydujemy się na mechanizm sterowania elektrycznego). Jeśli to nie wystarcza, montujemy w płaszczyźnie dachu specjalny wentylator (tzw. Air Top) z wielostopniową regulacją prędkości, przyspieszający wymianę powietrza.
PRZEPIS NA ZIMNĄ ORANŻERIĘ
Fundament - jest wymagany tylko przy większych konstrukcjach. Dla mniejszych wystarcza płyta betonowa.
Konstrukcja - profile z PVC lub z aluminium (mogą być zimne). Drewniane z reguły są szersze, zabierają więc roślinom więcej światła.
Wypełnienie - można stosować pojedyncze szyby ze szkła klejonego lub hartowanego. Będzie tu jednak chłodniej w upały, jeśli zastosujemy szyby zespolone z powłoką termoizolacyjną i współczynnikiem przenikania ciepła K od 1,1 do 1,3 W/m2.
Dach - ze szkła (klejonego i hartowanego) lub z poliwęglanu komorowego z dwustronną powłoką odporną na działanie promieni UV.
Ogrzewanie - ciepło promieni słonecznych. Zimnych oranżerii nie ogrzewa się na ogół wcale, a zimą tylko okazjonalnie przenośnymi grzejnikami. Wygodniejszy jest klimatyzator (z funkcją chłodzenia i grzania powietrza oraz z rekuperacją).
Wentylacja - przez otwory wentylacyjne, uchylne okna i drzwi (przesuwne lub harmonijkowe). Jeśli to nie wystarcza, stosuje się takie same systemy wentylacji jak w oranżeriach całorocznych.
- Więcej o:
