Jałowiec sabiński

Juniperus sabina

Jałowiec sabiński (Juniperus sabina) Jałowiec sabiński to szybko rosnący, zimozielony krzew, o rozłożystym pokroju. Ulistnienie łuskowate i igiełkowate, zielone z matowoszarym nalotem. Roztarte igły wydzielają charakterystyczny, ostry i duszący zapach. Roślina rozdzielnopłciowa, dwupienna. Tworzy mięsiste, małe i kuliste szyszkojagody z szarym woskowym nalotem.

Rozmiary Osiąga od 0,5 do 1 m wysokości.

Odmiany 'Tamariscifolia' ? odmiana wolno rosnąca, karłowa, o pędach ścielących się po ziemi i gęstych, ułożonych piętrowo gałązkach okrytych ciemnozielonymi, drobnymi igiełkami 'Tam No Blight' ? odmiana niemalże identyczna z 'Tamariscifolia', o bardziej stalowo-zielonych igłach 'Variegata' ? odmiana wolno rosnąca, karłowa, pędy wałeczkowate, o zielonym zabarwieniu z nieregularnymi, kremowymi fragmentami. 'Glauca'- odmiana o rozłożystym i krzaczastym pokroju, ulistnienie igiełkowate i łuskowate, niebiesko-zielone, zimą o odcieniu rudawym. Wymagania Roślina bardzo tolerancyjna względem podłoża. Najlepsze są gleby lekkie, piaszczyste i suche o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym. Stanowisko dobrze nasłonecznione, lekkie zacienienie znoszą niektóre odmiany.

Uprawa i pielęgnacja Roślina łatwa w uprawie. Wytrzymała na susze, mrozy i miejskie zanieczyszczenia. Źle znosi przesadzanie. Rozmnażanie Gatunki rozmnażane są z nasion, natomiast odmiany przez sadzonki z piętką. Cięcie Dobrze znosi cięcie. Podlewanie i nawożenie Podłoże suche lub umiarkowanie wilgotne.

Choroby i szkodniki Jałowce podatne są na choroby grzybowe. Igliwie mogą atakować mszyce.

Zastosowanie Jałowiec sabiński polecany jest do zadrzewień krajobrazowych, w parkach i ogrodach, do rekultywacji oraz jako roślina okrywowa.