Projektowanie wnętrz, o zaletach i wadach łączenia pomieszczeń
Otwarcia we wspólnie użytkowanej części dziennej to dosyć uniwersalne rozwiązania stosowane w projektach gotowych. W domach projektowanych na indywidualne zamówienie można pokusić się o połączenia niestandardowe - odważniejsze, mniej popularne, za to doskonale dopasowane do stylu życia konkretnej rodziny.
1 z 12
2 z 12
3 z 12
4 z 12
5 z 12
6 z 12
7 z 12
8 z 12
9 z 12
10 z 12
11 z 12
12 z 12
Wspólna przestrzeń dzienna
Otwarta przestrzeń sprawdza się zwłaszcza w dziennej części domu. Bliskie relacje między strefami części dziennej zapewnia amfilada - z połączonymi wspólną osią osobnymi wnętrzami. Warto, by przypomnieli sobie o niej wszyscy, którym całkowicie otwarte przestrzenie wydają się mało przytulne i zbyt "nowoczesne". Osobne wnętrza, połączone szerokimi, na przykład podwójnymi drzwiami przesuwnymi - zależnie od potrzeb - będzie można otworzyć (uzyskując wrażenie przestronności dzięki pięknym, długim perspektywom) lub zamknąć (by ukryć kuchenny rozgardiasz, czy zapewnić sobie odrobinę spokoju na czas trwania ulubionego programu telewizyjnego lub seansu w domowym kinie).
Kuchnia najczęściej bywa łączona z pokojem dziennym lub jadalnią. Rozwiązanie to, choć nie jest idealne, okazało się dobrym remedium na szybkie tempo życia i notoryczny brak czasu. Sprzyja budowaniu więzi między domownikami, ponieważ umożliwia wspólne przebywanie i kontakty nawet podczas wykonywania zwykłych prac domowych - jak gotowanie czy sprzątanie Naturalnie, nadal powstają domy z kuchnią stanowiącą oddzielne pomieszczenie. Na szczególną uwagę zasługują takie propozycje projektantów, w których rejon kuchenny łączy funkcje praktyczne (czyli związane z przygotowaniem posiłków) z atmosferą pokoju rodzinnego - podkreśloną dużym stołem, czy osobnym wyjściem na taras, z miejscem na wypicie porannej kawy (wymarzona orientacja takiego tarasu - od wschodu).
Aneks do pracy o ile bywa on potrzebny jedynie od czasu do czasu, a pracujący domownicy nie potrzebują szczególnego skupienia - z powodzeniem może być częścią pokoju dziennego.
Strefa komunikacji włączona w otwartą przestrzeń dzienną, to dobry sposób na racjonalne wykorzystanie ograniczonej powierzchni domu. Warunkiem poprawnego funkcjonowania jest tu wytyczenie głównych tras ruchu pomiędzy aneksami funkcjonalnymi - tak, by przechodząc, nie trzeba było kluczyć między meblami, zasłaniając widok z kanapy na telewizor czy kominek.
Zintegrowana przestrzeń prywatna
Nawet w intymnych rejonach domu można rezygnować z niektórych podziałów. Na uwagę zasługują rozwiązania gwarantujące dużą elastyczność stref przeznaczonych dla dzieci. Planuje się na przykład wspólne pokoje dla rodzeństwa (bardzo wygodne dla małych dzieci, przy niewielkiej różnicy wieku), zapewniając sobie jednocześnie możliwość podziału tej przestrzeni na osobne sypialnie, gdy pociechy dorosną.
Inną atrakcyjną opcję stanowi połączenie głównej sypialni z łazienką, sauną, miejscem do ćwiczeń czy rejonem przeznaczonym na mniej typowe, ulubione rozrywki i zajęcia gospodarzy, na przykład uprawianie jogi.
Zyski z łączenia pomieszczeń
Elastyczna przestrzeń. Aneksy funkcjonalne wystarczy wydzielić poprzez ustawienie grup mebli, na przykład ciągu kuchennego (otwarta przestrzeń dzienna tworzy doskonałe warunki do zabudowy wyspowej lub "półwyspowej"), kompletu stołowego oraz zestawu wypoczynkowego. O ile nie zaakcentujemy zbyt wyraźnie granic między tymi rejonami (inną posadzką, różnicą poziomów podłogi, ukształtowaniem sufitów podwieszanych czy zamontowanym na "na sztywno" oświetleniem), to łatwo będzie przestawiać sprzęty, powiększając jedne aneksy kosztem drugich. W takich warunkach bez kłopotu wygospodarujemy miejsce na rozłożenie stołu przed świąteczną kolacją, czy odwrotnie - maksymalnie poszerzymy obszar wypoczynkowy, marginalizując strefę jadalni (stół - przesunięty pod ścianę - może służyć jako bufet z przekąskami). Elastyczności sprzyjać będzie dosyć lekkie, mobilne wyposażenie oraz możliwie jednolity, stonowany wystrój wielofunkcyjnego wnętrza.
Wrażenie przestronności. Nawet tam, gdzie na osobne aneksy przypada niewiele miejsca, poprzez włączenie ich do otwartej przestrzeni, zatrzemy granice (a więc "zamaskujemy" ograniczone metraże) i optycznie poszerzymy, a te położone z dala od ścian zewnętrznych - gdzie brakuje naturalnego światła - pośrednio doświetlimy. Już sama możliwość ogarnięcia wzrokiem większej powierzchni, w połączeniu z widokiem na zewnątrz, pozwoli radykalnie "przewietrzyć" wnętrza.
Warunki sprzyjające integracji. Otwarta przestrzeń umożliwia kontakt wzrokowy i rozmowę nawet podczas wykonywania codziennych obowiązków, skraca dystans między domownikami i gośćmi, sprzyja wspólnemu gotowaniu - otwarcie kuchni w wielu rodzinach radykalnie zmieniło sposób przyjmowania gości i organizację życia towarzyskiego - i jest dobrze odbierane przez większość korzystających z takiego rozwiązania.
Kłopoty z otwartą przestrzenią
- Otwarta przestrzeń wymaga spójnego, jednolitego lub zharmonizowanego wyposażenia; w strefie kuchennej zwykle oznacza to wyższej klasy, droższe urządzenia do zabudowy i bardziej "salonowe" meble z fornirowanymi frontami, kamiennymi blatami itp.
- Trudniej zapewnić bezpieczeństwo najmłodszym (gdy nie da się zamknąć kuchni pełnej ostrych narzędzi czy gorących naczyń), choć jednocześnie łatwiej je nadzorować.
- W otwartej części dziennej swobodnie rozprzestrzeniają się dźwięki (odgłosy telewizora, urządzeń kuchennych, rozmów) oraz zapachy (nawet bardzo dobry wyciąg nie wyeliminuje całkowicie kuchennych aromatów).
- Trzeba systematycznie dbać o porządek, sprzątać zaraz po posiłkach, odkładać wszystko na miejsce, bo inaczej codziennie używane drobiazgi błyskawicznie tworzą bałagan.
- Podstawą utrzymania porządku jest rozwiązanie kwestii magazynowania - zwłaszcza wygospodarowanie odpowiedniego zaplecza (spiżarni, szaf, schowków), by zminimalizować ilość sprzętów w głównym otwartym obszarze.
Otwarta przestrzeń sprawdza się zwłaszcza w dziennej części domu. Bliskie relacje między strefami części dziennej zapewnia amfilada - z połączonymi wspólną osią osobnymi wnętrzami. Warto, by przypomnieli sobie o niej wszyscy, którym całkowicie otwarte przestrzenie wydają się mało przytulne i zbyt "nowoczesne". Osobne wnętrza, połączone szerokimi, na przykład podwójnymi drzwiami przesuwnymi - zależnie od potrzeb - będzie można otworzyć (uzyskując wrażenie przestronności dzięki pięknym, długim perspektywom) lub zamknąć (by ukryć kuchenny rozgardiasz, czy zapewnić sobie odrobinę spokoju na czas trwania ulubionego programu telewizyjnego lub seansu w domowym kinie).
Kuchnia najczęściej bywa łączona z pokojem dziennym lub jadalnią. Rozwiązanie to, choć nie jest idealne, okazało się dobrym remedium na szybkie tempo życia i notoryczny brak czasu. Sprzyja budowaniu więzi między domownikami, ponieważ umożliwia wspólne przebywanie i kontakty nawet podczas wykonywania zwykłych prac domowych - jak gotowanie czy sprzątanie Naturalnie, nadal powstają domy z kuchnią stanowiącą oddzielne pomieszczenie. Na szczególną uwagę zasługują takie propozycje projektantów, w których rejon kuchenny łączy funkcje praktyczne (czyli związane z przygotowaniem posiłków) z atmosferą pokoju rodzinnego - podkreśloną dużym stołem, czy osobnym wyjściem na taras, z miejscem na wypicie porannej kawy (wymarzona orientacja takiego tarasu - od wschodu).
Aneks do pracy o ile bywa on potrzebny jedynie od czasu do czasu, a pracujący domownicy nie potrzebują szczególnego skupienia - z powodzeniem może być częścią pokoju dziennego.
Strefa komunikacji włączona w otwartą przestrzeń dzienną, to dobry sposób na racjonalne wykorzystanie ograniczonej powierzchni domu. Warunkiem poprawnego funkcjonowania jest tu wytyczenie głównych tras ruchu pomiędzy aneksami funkcjonalnymi - tak, by przechodząc, nie trzeba było kluczyć między meblami, zasłaniając widok z kanapy na telewizor czy kominek.
Zintegrowana przestrzeń prywatna
Nawet w intymnych rejonach domu można rezygnować z niektórych podziałów. Na uwagę zasługują rozwiązania gwarantujące dużą elastyczność stref przeznaczonych dla dzieci. Planuje się na przykład wspólne pokoje dla rodzeństwa (bardzo wygodne dla małych dzieci, przy niewielkiej różnicy wieku), zapewniając sobie jednocześnie możliwość podziału tej przestrzeni na osobne sypialnie, gdy pociechy dorosną.
Inną atrakcyjną opcję stanowi połączenie głównej sypialni z łazienką, sauną, miejscem do ćwiczeń czy rejonem przeznaczonym na mniej typowe, ulubione rozrywki i zajęcia gospodarzy, na przykład uprawianie jogi.
Zyski z łączenia pomieszczeń
Elastyczna przestrzeń. Aneksy funkcjonalne wystarczy wydzielić poprzez ustawienie grup mebli, na przykład ciągu kuchennego (otwarta przestrzeń dzienna tworzy doskonałe warunki do zabudowy wyspowej lub "półwyspowej"), kompletu stołowego oraz zestawu wypoczynkowego. O ile nie zaakcentujemy zbyt wyraźnie granic między tymi rejonami (inną posadzką, różnicą poziomów podłogi, ukształtowaniem sufitów podwieszanych czy zamontowanym na "na sztywno" oświetleniem), to łatwo będzie przestawiać sprzęty, powiększając jedne aneksy kosztem drugich. W takich warunkach bez kłopotu wygospodarujemy miejsce na rozłożenie stołu przed świąteczną kolacją, czy odwrotnie - maksymalnie poszerzymy obszar wypoczynkowy, marginalizując strefę jadalni (stół - przesunięty pod ścianę - może służyć jako bufet z przekąskami). Elastyczności sprzyjać będzie dosyć lekkie, mobilne wyposażenie oraz możliwie jednolity, stonowany wystrój wielofunkcyjnego wnętrza.
Wrażenie przestronności. Nawet tam, gdzie na osobne aneksy przypada niewiele miejsca, poprzez włączenie ich do otwartej przestrzeni, zatrzemy granice (a więc "zamaskujemy" ograniczone metraże) i optycznie poszerzymy, a te położone z dala od ścian zewnętrznych - gdzie brakuje naturalnego światła - pośrednio doświetlimy. Już sama możliwość ogarnięcia wzrokiem większej powierzchni, w połączeniu z widokiem na zewnątrz, pozwoli radykalnie "przewietrzyć" wnętrza.
Warunki sprzyjające integracji. Otwarta przestrzeń umożliwia kontakt wzrokowy i rozmowę nawet podczas wykonywania codziennych obowiązków, skraca dystans między domownikami i gośćmi, sprzyja wspólnemu gotowaniu - otwarcie kuchni w wielu rodzinach radykalnie zmieniło sposób przyjmowania gości i organizację życia towarzyskiego - i jest dobrze odbierane przez większość korzystających z takiego rozwiązania.
Kłopoty z otwartą przestrzenią
- Otwarta przestrzeń wymaga spójnego, jednolitego lub zharmonizowanego wyposażenia; w strefie kuchennej zwykle oznacza to wyższej klasy, droższe urządzenia do zabudowy i bardziej "salonowe" meble z fornirowanymi frontami, kamiennymi blatami itp.
- Trudniej zapewnić bezpieczeństwo najmłodszym (gdy nie da się zamknąć kuchni pełnej ostrych narzędzi czy gorących naczyń), choć jednocześnie łatwiej je nadzorować.
- W otwartej części dziennej swobodnie rozprzestrzeniają się dźwięki (odgłosy telewizora, urządzeń kuchennych, rozmów) oraz zapachy (nawet bardzo dobry wyciąg nie wyeliminuje całkowicie kuchennych aromatów).
- Trzeba systematycznie dbać o porządek, sprzątać zaraz po posiłkach, odkładać wszystko na miejsce, bo inaczej codziennie używane drobiazgi błyskawicznie tworzą bałagan.
- Podstawą utrzymania porządku jest rozwiązanie kwestii magazynowania - zwłaszcza wygospodarowanie odpowiedniego zaplecza (spiżarni, szaf, schowków), by zminimalizować ilość sprzętów w głównym otwartym obszarze.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Projektowanie wnętrz, o zaletach i wadach łączenia pomieszczeń