Jak kupować wannę?

Wannę najpierw powinniśmy dopasować do wzrostu użytkowników, a dopiero potem iść na ewentualne kompromisy związane z rozmiarami łazienki. Przyjmuje się, że osobie o wzroście 170 cm wystarczy wanna o długości 150 cm, ale dopiero model o długości 160 cm zapewni komfortową kąpiel. Nie warto jednak kierować się tylko wymiarami, zwracajmy też uwagę na kształt niecki. Gdy jest płytka i mocno profilowana, nawet przy odpowiedniej długości może nie być wygodna. Różnice w głębokości wanien mogą być bardzo duże - od 35,5 do 50 cm. W płytszej zużyjemy mniej wody, łatwiej też będzie się z niej wydostać. Trudno jednak liczyć na relaksującą kąpiel, gdy nie możemy zanurzyć całego ciała w ciepłej wodzie. Trzeba też wziąć pod uwagę szerokość wanny - standard to 70 cm w najszerszym miejscu.

Kształt

Ma wpływ na to, ile miejsca zajmuje wanna w łazience i w którym miejscu można będzie ją zainstalować.

Wanny prostokątne. Są uniwersalne, gdyż można je montować pod ścianą, w narożnikach oraz wnękach. Długość typowych wanien prostokątnych wynosi od 100 do 180 cm (wymiary zmieniają się co 10 cm).

Wanny narożne. Mają opinię sprawdzających się w małych łazienkach. Nie zawsze jest to zgodnie z prawdą. Narożne wanny symetryczne mają boki o tej samej długości (110-160 cm), co sprawia, że zajmują sporo miejsca. W asymetrycznych natomiast, jeden z boków jest krótszy (90-110 cm); z tego powodu te właśnie wanny polecane są do małych łazienek. Zwykle też modele takie mają głębokie, profilowane niecki, co sprawia, że kąpiel w nich - mimo niewielkich wymiarów po "obrysie" - może być całkiem wygodna. Każdy model wanny asymetrycznej jest produkowany w dwóch wersjach - prawej i lewej, zależnie od usytuowania krótszego boku wanny: odpowiednio z prawej lub lewej strony.

Wanny owalne. Tego typu wanny są przeznaczone do pokoi kąpielowych, w których montowane są centralnie, jako wolno stojące (co nie znaczy jednak, że to jedyna możliwość; takie wanny da się też zamontować w narożu lub pod ścianą). Wanny te są zwykle duże - mają długość 160-190 cm i ponadstandardową szerokość 75-85 cm.

Materiał

Choć wanny bywają produkowane z rozmaitych materiałów (takich jak ceramika, drewno, szkło), jednak większość powstaje z akrylu, stali emaliowanej lub żeliwa.

Akryl. Jest ciepły w dotyku i lekki (wanna o długości 190 cm, wykonana z płyty pokrytej 4 mm akrylu waży około 25 kg); łatwo go utrzymać w czystości. Może być barwiony w masie na dowolny kolor. Dzięki plastyczności tego tworzywa, z akrylu można formować najróżniejsze kształty.

Akryl jest mało odporny na uszkodzenia mechaniczne. Warto o tym pamiętać, bo wannę można porysować nawet przy użyciu detergentu z drobinkami ścierającymi.

Ważną zaletą wanien akrylowych jest ich mała przewodność cieplna, dzięki której są one ciepłe w dotyku (tę cechę akrylu dodatkowo wzmacnia montowanie wanien za pomocą nośnika styropianowego). Ceny od 190 zł.

Stal emaliowana. Najwięcej jest stalowych wanien prostokątnych, ale można też spotkać inne kształty - narożne i owalne. Zaletą wanien stalowych jest ich duża odporność na ścieranie, ale już nie na uderzenia. Wady: szybko stygnie w nich woda, a ich napełnianie jest dość hałaśliwe. Na trwałość i koszt zakupu wpływ ma grubość ścianek, zwykle mają one od 1,5 do 3,5 mm. Ceny od 240 zł.

Żeliwo. Wanny z tego materiału są bardzo trwałe i odporne, zarówno na uszkodzenia mechaniczne, jak i na działanie środków chemicznych. Niestety są bardzo ciężkie - ważą od 80 do ponad 100 kg - co sprawia, że transport i montaż są kłopotliwe. Ich wadą jest znacznie mniejszy wybór kształtów i wymiarów, w porównaniu z wannami z akrylu czy stali emaliowanej oraz wyższa cena - za najtańsze wanny żeliwne trzeba zapłacić nieco ponad 1200 zł.

Hydromasaż

W zasadzie każdy model wanny o dowolnym kształcie, wykonany z dowolnego materiału, może być wyposażony w system hydromasażu. Wymaga to jednak wycięcia otworów w niecce wanny, w których zostaną zamontowane dysze masażowe. Generalnie, najczęściej (i najtaniej) wbudowuje się systemy hydromasażowe w wannie z akrylu, z uwagi na jego właściwości.

W wodzie możemy być poddawani masażowi dwojakiego pochodzenia. Pierwszy odbywa się za pomocą strumieni wody, skierowanych pod ciśnieniem z dysz umieszczonych na bocznych ściankach wanny, w miejscach, w których opiera się plecy i stopy. Dysze do masażu wodnego są kierunkowe, co oznacza, że można ustawiać je tak, by masaż był skuteczny. Do masażu powietrznego służą otwory w dnie wanny i zamocowane na stałe dysze umieszczone na jej bokach, z których wydostają się bąbelki sprężonego powietrza.

W wannach mogą być montowane tylko dysze powietrzne lub wodne, albo też ich kombinacja, co jest opcją najdroższą. Jednak cena hydromasażu zależy nie tylko od systemu, ale też rodzaju sterowania (prostsze i tańsze jest pneumatyczne, wanny sterowane elektronicznie można programować oraz sterować nimi za pomocą pilota) i wyposażenia (liczby i rozmieszczenia dysz oraz dodatkowych funkcji - osuszania kanałów, automatycznej dezynfekcji). Tanie modele w marketach można kupić już od 2000 zł, za luksusowe, markowe - trzeba zapłacić nawet 40 000 zł.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>