Sposoby na usprawnienie wentylacji grawitacyjnej

Plamy pleśni w nadprożach nad oknami lub pod parapetami, zaparowane szyby, zaduch we wnętrzach, to najczęstsze objawy niesprawnej wentylacji grawitacyjnej (często nazywanej naturalną). W źle wentylowanych pomieszczeniach wzrasta również zanieczyszczenie powietrza, których źródłem są między innymi substancje chemiczne emitowane przez materiały budowlane i wykończeniowe. To wszystko może powodować u domowników bóle i zawroty głowy, podrażnienie oczu, nosa i gardła, trudności z koncentracją, zmęczenie.

Natomiast zimą, gdy wentylacja grawitacyjna działa dobrze, a czasami zbyt mocno, pomieszczenia się wychładzają. Napływa do nich bowiem duża ilość zimnego powietrza z zewnątrz, a to przyczynia się do wzrostu kosztów utrzymania domu. Części tych kłopotów unikniemy, montując odpowiednie urządzenia.

Skuteczny nawiew w wentylacji grawitacyjnej

Każdej osobie przebywającej w domu należy zapewnić 20 m3 świeżego powietrza w ciągu godziny. W domu z wentylacją grawitacyjną doprowadzimy je przez specjalne urządzenia zamontowane w oknach, drzwiach balkonowych lub ścianach.

Nawiewniki okienne. Montuje się je najczęściej na ramie skrzydła okiennego lub na ościeżnicy. Na naszym rynku popularne są dwa rodzaje nawiewników, różniących się między sobą sposobem działania:

- higrosterowane - ilość przepływającego przez nie powietrza zależy od zawartości pary wodnej w pomieszczeniu (wzrasta na przykład po kąpieli, w czasie gotowania). Ich automatyczną pracą steruje czujnik (higrometr) wyposażony w taśmę poliamidową. Zmienia ona swoją długość, dzięki czemu otwiera lub przymyka przesłonę nawiewnika (proporcjonalnie do stężenia wilgotności w pomieszczeniu), dostarczając odpowiednią ilość powietrza.

- ciśnieniowe - działają automatycznie, pod wpływem zmian różnicy ciśnień na zewnątrz i wewnątrz domu. Otwór doprowadzający powietrze jest maksymalnie otwarty do pewnej granicznej wartości. Gdy na skutek podmuchu wiatru różnica ciśnienia nadal rośnie, przepustnica w nawiewniku przymyka się, zapobiegając nadmiernemu napływowi powietrza (a przez to wychłodzeniu pomieszania, zwłaszcza zimą). W zależności od budowy nawiewnik może przymykać się płynnie lub skokowo. Uwaga! Na rynku są też modele łączące oba sposoby pracy.

Nawiewniki ścienne, inaczej nazywane nawietrzakami. Umieszcza się je w ścianie zewnętrznej na wysokości co najmniej 2 m od podłogi. W ten sposób chłodne powietrze wpływające przez nie do pomieszczenia zdąży się ogrzać od ciepłego, zbierającego się pod sufitem. Jeśli to możliwe, to warto pod nawiewnikiem ściennym zainstalować grzejnik.

Niektórzy producenci mają również w swojej ofercie nawietrzaki z elektryczną grzałką o niedużej mocy - 100 lub 200 W. Umożliwia ona wstępne podgrzanie powietrza napływającego do pomieszczenia, co przydaje się zwłaszcza zimą. Jeśli na dworze zrobi się cieplej (na przykład temperatura wzrośnie do 8 st. C) grzałka wyłączy się automatycznie.

Wentylacja grawitacyjna poddasza

Podobnie jak na parterze domu, również i na poddaszu montaż nawiewników to najskuteczniejszy sposób dostarczenia i kontrolowania ilości napływającego świeżego powietrza. Wiele okien dachowych ma już fabrycznie wmontowane nawiewniki lub klapy wentylacyjne, które połączone są z uchwytem otwierającym bądź zamykającym w górnej części skrzydła. Gdy zastosujemy sterowanie elektryczne, ta klapa może być uruchamiana również za pomocą pilota. Otwarcie klapy umożliwia dopływ powietrza, gdy okno jest zamknięte.

Skuteczny wywiew w wentylacji grawitacyjnej

Aby poprawić wywiew zużytego powietrza z pomieszczeń, możemy zainstalować na przewodzie wentylacyjnym nasadę kominową lub wentylator wyciągowy.

Nasady kominowe. Do wyboru są urządzania stałe, samonastawne i obrotowe. Najskuteczniejsze i najdroższe (kosztują od 150 do 500 zł) są nasady obrotowe. Wytwarzają one ciąg w kanale wentylacyjnym poprzez ruch wirowy, w który wprawia ich głowicę wiatr. Nasady kominowe to dobry sposób usprawnienia wentylacji grawitacyjnej i poprawy ciągu w kanałach wentylacyjnych. Ich montaż zalecany jest w domach usytuowanych na terenach górskich i w pasie nadmorskim oraz na obszarze narażonym na wiatry opadające i o często zmieniających się kierunkach.

Jeżeli nasada zostanie umieszczona na przewodzie znajdującym się blisko przewodów odprowadzających spaliny z kotłów gazowych lub na paliwa stałe, należy wybrać urządzenie wykonane z materiałów odpornych na działanie kwasów i wysokiej temperatury - na przykład chromoniklowych. Gdy nie ma takiego zagrożenia, wystarczy tańszy model z blachy ocynkowanej lub aluminium.

Wentylatory wyciągowe. Zakłada się je na wlotach kanałów wentylacyjnych zamiast zwykłych kratek (niektóre wyróżniają się ciekawym wzornictwem). Umożliwiają one zwiększenie intensywności wywiewu. Najczęściej, ze względu na małą moc, przeznaczone są do przewodów, których długość w pionie nie przekracza 4 m. Na dłuższych lepiej sprawdzają się wentylatory kanałowe, instalowane wewnątrz przewodu wentylacyjnego. Niezależnie jednak od rodzaju, do ich działania potrzebny jest prąd, który należy doprowadzić w pobliże kratki. Wentylatorami steruje się ręcznie, wyłącznikiem czasowym lub czujnikiem wilgotności.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>