Ściany w łazience na sucho
Zniszczone i nierówne ściany w naszej łazience pokrywa wiele warstw lamperii. Chcielibyśmy teraz ściany wyrównać i w miejscach zachlapywanych wodą pokryć je glazurą. Remont będzie przeprowadzony jeszcze zimą, dlatego planujemy zrobić go bardzo szybko. Beata i Artur Głuszczakowie, Siedlce
1. Czym wyrównać ściany pod glazurę?
2. Jak je zabezpieczyć w miejscach narażonych na działanie wody?
3. W jaki sposób zamontować płyty okładziny ściennej?
1. Suche tynki
Nierówne ściany najłatwiej wykończyć nie na mokro, tylko tzw. suchym tynkiem, czyli płytami: gipsowo-kartonowymi (Rigips, Siniat lub Knauf) albo gipsowo-włóknowymi (Fermacell). Pozwala to ograniczyć do minimum prace mokre i bardzo szybko przystąpić do ostatecznego wykańczania ścian - na przykład malowania lub układania glazury. Często suchy montaż jest też tańszy niż pracochłonna naprawa i wyrównywanie tynku, nie wspominając już o skuwaniu starego tynku i układaniu nowego.
Uwaga! Łazienka jest pomieszczeniem o podwyższonej wilgotności, dlatego ściany należy obłożyć wodoodpornymi płytami g-k. Ich hydrofobizowana (impregnowana) powierzchnia ma mniejszą chłonność, dzięki czemu nie nasiąkają wodą.
2. Uszczelnianie ścian
Glazura i terakota, nawet położone na wodoodpornej płycie gipsowo-kartonowej, nie wystarczą, by zabezpieczyć ściany i posadzkę łazienki przed trwałym zawilgoceniem. W miejscach zalewanych, zachlapywanych i opryskiwanych wodą konieczna jest pod okładziną izolacja wodoszczelna - bez niej na ścianach pomieszczeń sąsiadujących z łazienką mogłyby się pojawić pleśnie i grzyby.
W łazience izolacja taka jest niezbędna na ścianie nad wanną, na ścianach kabiny prysznicowej oraz na podłodze. Ściany wokół wanny wystarczy zaizolować nieco ponad miejscem wypływu wody, a więc najczęściej nad najwyższym możliwym miejscem zawieszenia słuchawki prysznicowej. Często jednak ściany w pomieszczeniach mokrych izoluje się do sufitu.
Zamiast kłopotliwej w układaniu papy na lepiku na izolację przeciwwilgociową najlepiej użyć tzw. folię w płynie, czyli specjalną masę uszczelniającą, na przykład WoderE (Atlas), Bolix Hydro (Bolix), Relö Flüssige (Remmers) lub Folbit-box (Kreisel).
Podłoże, które ma być zabezpieczone, należy przed naniesieniem folii w płynie oczyścić z kurzu i pyłu. Na tak przygotowane nanosi się płynną izolację w dwóch warstwach - pędzlem lub wałkiem malarskim. Płyty suchego tynku warto też dodatkowo zagruntować.
Uwaga! Powłoka z folii w płynie jest wrażliwa na uszkodzenia, dlatego zagruntowaną ścianę powinno się jak najszybciej wykończyć.
3. Montaż suchego tynku
Do nowych ścian, a także do starego tynku, który dobrze się trzyma i do którego dobrze przywiera gipsowa zaprawa klejowa, płyty można przykleić na taką właśnie zaprawę. Jeśli przyczepność zaprawy do starych ścian jest wątpliwa, płyty można zamocować przez przykręcenie ich do drewnianego lub metalowego rusztu. Zaletą takiego mocowania jest możliwość wyciszenia łazienki i ukrycia pod płytami kabli oraz rur. Jest to jednak pracochłonny sposób, który na każdym etapie wymaga dużej staranności.
Spoinowanie połączeń między płytami. Aby ściana wykończona suchym tynkiem tworzyła jednolitą płaszczyznę, należy zaszpachlować wszystkie połączenia płyt (mimo że tylko w części ma być ułożona glazura). Jeśli krawędzie płyt mają wgłębienia, przed ich zaszpachlowaniem nakleja się na nie taśmę lub siatkę wzmacniającą. Stanowi ona zbrojenie złącza i zabezpiecza je przed pękaniem. Szpachlowania wymagają także wgłębienia po wkrętach. Gdy gips w miejscach szpachlowania przeschnie, wygładza się go drobnoziarnistym papierem ściernym.
Okładzinę ceramiczną układa się na zaprawie, która ma zwiększoną przyczepność. Pozostałe ściany należy pomalować farbą przeznaczoną do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności.
2. Jak je zabezpieczyć w miejscach narażonych na działanie wody?
3. W jaki sposób zamontować płyty okładziny ściennej?
1. Suche tynki
Nierówne ściany najłatwiej wykończyć nie na mokro, tylko tzw. suchym tynkiem, czyli płytami: gipsowo-kartonowymi (Rigips, Siniat lub Knauf) albo gipsowo-włóknowymi (Fermacell). Pozwala to ograniczyć do minimum prace mokre i bardzo szybko przystąpić do ostatecznego wykańczania ścian - na przykład malowania lub układania glazury. Często suchy montaż jest też tańszy niż pracochłonna naprawa i wyrównywanie tynku, nie wspominając już o skuwaniu starego tynku i układaniu nowego.
Uwaga! Łazienka jest pomieszczeniem o podwyższonej wilgotności, dlatego ściany należy obłożyć wodoodpornymi płytami g-k. Ich hydrofobizowana (impregnowana) powierzchnia ma mniejszą chłonność, dzięki czemu nie nasiąkają wodą.
2. Uszczelnianie ścian
Glazura i terakota, nawet położone na wodoodpornej płycie gipsowo-kartonowej, nie wystarczą, by zabezpieczyć ściany i posadzkę łazienki przed trwałym zawilgoceniem. W miejscach zalewanych, zachlapywanych i opryskiwanych wodą konieczna jest pod okładziną izolacja wodoszczelna - bez niej na ścianach pomieszczeń sąsiadujących z łazienką mogłyby się pojawić pleśnie i grzyby.
W łazience izolacja taka jest niezbędna na ścianie nad wanną, na ścianach kabiny prysznicowej oraz na podłodze. Ściany wokół wanny wystarczy zaizolować nieco ponad miejscem wypływu wody, a więc najczęściej nad najwyższym możliwym miejscem zawieszenia słuchawki prysznicowej. Często jednak ściany w pomieszczeniach mokrych izoluje się do sufitu.
Zamiast kłopotliwej w układaniu papy na lepiku na izolację przeciwwilgociową najlepiej użyć tzw. folię w płynie, czyli specjalną masę uszczelniającą, na przykład WoderE (Atlas), Bolix Hydro (Bolix), Relö Flüssige (Remmers) lub Folbit-box (Kreisel).
Podłoże, które ma być zabezpieczone, należy przed naniesieniem folii w płynie oczyścić z kurzu i pyłu. Na tak przygotowane nanosi się płynną izolację w dwóch warstwach - pędzlem lub wałkiem malarskim. Płyty suchego tynku warto też dodatkowo zagruntować.
Uwaga! Powłoka z folii w płynie jest wrażliwa na uszkodzenia, dlatego zagruntowaną ścianę powinno się jak najszybciej wykończyć.
3. Montaż suchego tynku
Do nowych ścian, a także do starego tynku, który dobrze się trzyma i do którego dobrze przywiera gipsowa zaprawa klejowa, płyty można przykleić na taką właśnie zaprawę. Jeśli przyczepność zaprawy do starych ścian jest wątpliwa, płyty można zamocować przez przykręcenie ich do drewnianego lub metalowego rusztu. Zaletą takiego mocowania jest możliwość wyciszenia łazienki i ukrycia pod płytami kabli oraz rur. Jest to jednak pracochłonny sposób, który na każdym etapie wymaga dużej staranności.
Spoinowanie połączeń między płytami. Aby ściana wykończona suchym tynkiem tworzyła jednolitą płaszczyznę, należy zaszpachlować wszystkie połączenia płyt (mimo że tylko w części ma być ułożona glazura). Jeśli krawędzie płyt mają wgłębienia, przed ich zaszpachlowaniem nakleja się na nie taśmę lub siatkę wzmacniającą. Stanowi ona zbrojenie złącza i zabezpiecza je przed pękaniem. Szpachlowania wymagają także wgłębienia po wkrętach. Gdy gips w miejscach szpachlowania przeschnie, wygładza się go drobnoziarnistym papierem ściernym.
Okładzinę ceramiczną układa się na zaprawie, która ma zwiększoną przyczepność. Pozostałe ściany należy pomalować farbą przeznaczoną do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Ściany w łazience na sucho