Uszczelnienie ścian w łazience - folia w płynie
Wbrew powszechnej opinii okładzina z glazury wcale nie jest szczelna. Woda, którą stale się ją zalewa, łatwo przeniknie w głąb ściany. Dlatego w najbardziej mokrych miejscach w łazience powinno się ułożyć pod płytkami izolację, popularnie nazywaną folią w płynie.
W łazience, czyli pomieszczeniu, w którym podłogę i ściany często zachlapuje się wodą, najlepszym wykończeniem są płytki ceramiczne - glazura lub terakota. Trzeba jednak pamiętać, że okładziny te nie będą całkowicie szczelne - owszem, same płytki są odporne na wilgoć, jednak słaby punkt stanowią znajdujące się między nimi spoiny. Woda łatwo przez nie przenika, po czym wsiąka w podłogę i ściany. W konsekwencji na ścianach i stropie pomieszczeń sąsiadujących z łazienką mogą pojawić się wilgoć i pleśń. W domach drewnianych lub ze stropami drewnianymi w następstwie długotrwałego zawilgocenia może dojść nawet do uszkodzenia konstrukcji.
Można temu zapobiec, układając pod płytkami warstwę izolacji. Po pierwsze - będzie ona chronić materiały znajdujące się pod spodem przed zniszczeniem spowodowanym wilgocią. Po drugie - w razie awarii instalacji (np. pęknięcia wężyka instalacyjnego czy chociażby wylania się wody z pralki) pozwoli ograniczyć szkody.
Które miejsca izolować?
Wszystkie te, które najczęściej są zalewane, zachlapywane i opryskiwane wodą, a więc:
- ściany wokół umywalki i nad wanną oraz wewnątrz kabiny prysznicowej. Ściany wokół umywalki zabezpiecza się na przestrzeni do 50 cm. Izolację nad wanną wystarczy ułożyć do poziomu nieco powyżej miejsca, dokąd będzie się sięgać słuchawką prysznicową; w praktyce często jednak układa się ją aż do sufitu;
- podłogę - najlepiej uszczelnić ją na całej powierzchni. Izolacja powinna zachodzić na ściany na wysokość ok. 10 cm.
Czym izolować?
Do uszczelniania podłoży pod płytkami w łazience stosuje się przede wszystkim masy uszczelniające , popularnie nazywane foliami w płynie . Przeznaczone są one do uszczelniania łatwo nasiąkliwych podłoży, takich jak tynk cementowo-wapienny, beton komórkowy czy płyty gipsowo-kartonowe. Można je stosować wewnątrz i na zewnątrz budynku.
Folie w płynie dostępne są zwykle w postaci jednoskładnikowej, gotowej do użycia pasty, sprzedawanej w plastikowym wiadrze. Nie wolno dodawać do nich żadnych substancji, nie można też ich niczym rozcieńczać. Rzadziej spotyka się dwuskładnikowe folie (płyn i proszek). Sprzedawane są w zestawach zawierających oba składniki, które należy wymieszać w proporcji podanej przez producenta.
Bardziej specjalistycznym produktem są cementowe zaprawy wodoszczelne , które tworzą szczelną izolację przeciwwodną. Sprzedawane są w postaci gotowej mieszanki do rozrobienia z wodą lub ze specjalnym preparatem. Ze względu na swoje funkcje i przeznaczenie są zwykle droższe niż folie w płynie.
Dobierając materiał, trzeba uwzględnić przewidywane "obciążenie" wilgocią w łazience. Jeśli będzie tam wanna lub brodzik prysznicowy, wystarczy izolacja z folii w płynie. Jeśli natomiast planujemy (zamiast brodzika) podłogę pod prysznicem wyłożyć płytkami i zrobić w niej odpływ - powinniśmy zastosować zaprawę wodoszczelną na bazie cementu.
Elementy dodatkowe
Oprócz folii w płynie lub zapraw wodoszczelnych do dobrego wykonania warstwy izolacyjnej potrzebne będą jeszcze elementy uzupełniające - taśmy oraz kołnierze uszczelniające. Taśmami ochrania się naroża ścian oraz styki ścian i podłóg, kołnierze zaś umieszcza się przy kratkach ściekowych i przejściach rur. Elementy te są wodoszczelne, odporne na rozrywanie i mają dobrą przyczepność do folii i zapraw. Umieszcza się je między warstwami izolacji, wtapiając w jeszcze mokrą pierwszą warstwę i przykrywając drugą.
Potrzebne dodatki. Styk ścian, połączenie ściany z podłogą czy przejścia przez ścianę przyłączy sanitarnych - to miejsca krytyczne. Pracują one tak mocno, że sama powłoka z folii mogłaby tam popękać, co będzie skutkowało przeciekaniem wody. Dlatego właśnie nie można zrezygnować z taśm i kołnierzy uszczelniających. Warto też pamiętać, że wszystkie elementy izolacji (masy i dodatki) powinny pochodzić od jednego producenta.
Przygotowanie podłoża
Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowej to ostatni przed przyklejaniem płytek etap prac glazurniczych. Wszelkie prace związane z dokładnym oczyszczeniem czy wyrównaniem podłoża powinny być zrobione wcześniej.
Podłoże, na które będzie nanoszona izolacja, powinno być mocne oraz stabilne. Trzeba je oczyścić z kurzu, pyłu i brudu, a także usunąć z niego ewentualne wykwity solne, pozostałości starych farb i innych substancji, które mogłyby osłabić przyczepność izolacji. Następnie należy je wyrównać, a jeśli jest gipsowe ( tynki gipsowe, płyty gipsowo-kartonowe) - zagruntować preparatem zmniejszającym chłonność.
Uwaga! Świeże tynki i wylewki podłogowe można uszczelniać dopiero po dwóch tygodniach od momentu ich wykonania.
Nanoszenie izolacji
Po dokładnym przygotowaniu podłoża folię w płynie lub zaprawę wodoszczelną nanosi się w dwóch warstwach - obie warstwy nakłada się pędzlem albo pierwszą pędzlem, a drugą - pacą stalową lub szpachlą. Folię w płynie można nanosić również wałkiem malarskim; dwukrotne przemalowanie powierzchni da wymagane 0,5 mm grubości.
Sama technologia naniesienia uszczelnienia jest nieskomplikowana, znacznie prostsza niż klejenie czy fugowanie płytek. Najistotniejszymi (i najtrudniejszymi) elementami okazują się tu raczej prawidłowa ocena istniejącego podłoża, sposób jego przygotowania oraz dobranie odpowiedniego preparatu uszczelniającego. Dlatego tę z pozoru łatwą czynność lepiej zlecić fachowcom.
Układanie izolacji nie wydłuża zbytnio prac glazurniczych - opóźnienie nim spowodowane wyniesie nie więcej niż 1 dzień. Koszty wykonania takich prac pozostają kwestią uzależnioną od stawek wykonawcy. Średnio można przyjąć, że cena produktów chemii budowlanej na 1 m2 ściany wzrośnie o ok. 40%.
Płytki można przyklejać już po 3-5 godzinach. Lepiej z tym nie zwlekać, gdyż gotową izolację trzeba chronić przed uszkodzeniami - a więc możliwie szybko zabezpieczyć ją okładziną.
Zobacz też sposoby na zawsze czystą kabinę prysznicową
Można temu zapobiec, układając pod płytkami warstwę izolacji. Po pierwsze - będzie ona chronić materiały znajdujące się pod spodem przed zniszczeniem spowodowanym wilgocią. Po drugie - w razie awarii instalacji (np. pęknięcia wężyka instalacyjnego czy chociażby wylania się wody z pralki) pozwoli ograniczyć szkody.
Które miejsca izolować?
Wszystkie te, które najczęściej są zalewane, zachlapywane i opryskiwane wodą, a więc:
- ściany wokół umywalki i nad wanną oraz wewnątrz kabiny prysznicowej. Ściany wokół umywalki zabezpiecza się na przestrzeni do 50 cm. Izolację nad wanną wystarczy ułożyć do poziomu nieco powyżej miejsca, dokąd będzie się sięgać słuchawką prysznicową; w praktyce często jednak układa się ją aż do sufitu;
- podłogę - najlepiej uszczelnić ją na całej powierzchni. Izolacja powinna zachodzić na ściany na wysokość ok. 10 cm.
Czym izolować?
Do uszczelniania podłoży pod płytkami w łazience stosuje się przede wszystkim masy uszczelniające , popularnie nazywane foliami w płynie . Przeznaczone są one do uszczelniania łatwo nasiąkliwych podłoży, takich jak tynk cementowo-wapienny, beton komórkowy czy płyty gipsowo-kartonowe. Można je stosować wewnątrz i na zewnątrz budynku.
Folie w płynie dostępne są zwykle w postaci jednoskładnikowej, gotowej do użycia pasty, sprzedawanej w plastikowym wiadrze. Nie wolno dodawać do nich żadnych substancji, nie można też ich niczym rozcieńczać. Rzadziej spotyka się dwuskładnikowe folie (płyn i proszek). Sprzedawane są w zestawach zawierających oba składniki, które należy wymieszać w proporcji podanej przez producenta.
Bardziej specjalistycznym produktem są cementowe zaprawy wodoszczelne , które tworzą szczelną izolację przeciwwodną. Sprzedawane są w postaci gotowej mieszanki do rozrobienia z wodą lub ze specjalnym preparatem. Ze względu na swoje funkcje i przeznaczenie są zwykle droższe niż folie w płynie.
Dobierając materiał, trzeba uwzględnić przewidywane "obciążenie" wilgocią w łazience. Jeśli będzie tam wanna lub brodzik prysznicowy, wystarczy izolacja z folii w płynie. Jeśli natomiast planujemy (zamiast brodzika) podłogę pod prysznicem wyłożyć płytkami i zrobić w niej odpływ - powinniśmy zastosować zaprawę wodoszczelną na bazie cementu.
Elementy dodatkowe
Oprócz folii w płynie lub zapraw wodoszczelnych do dobrego wykonania warstwy izolacyjnej potrzebne będą jeszcze elementy uzupełniające - taśmy oraz kołnierze uszczelniające. Taśmami ochrania się naroża ścian oraz styki ścian i podłóg, kołnierze zaś umieszcza się przy kratkach ściekowych i przejściach rur. Elementy te są wodoszczelne, odporne na rozrywanie i mają dobrą przyczepność do folii i zapraw. Umieszcza się je między warstwami izolacji, wtapiając w jeszcze mokrą pierwszą warstwę i przykrywając drugą.
Potrzebne dodatki. Styk ścian, połączenie ściany z podłogą czy przejścia przez ścianę przyłączy sanitarnych - to miejsca krytyczne. Pracują one tak mocno, że sama powłoka z folii mogłaby tam popękać, co będzie skutkowało przeciekaniem wody. Dlatego właśnie nie można zrezygnować z taśm i kołnierzy uszczelniających. Warto też pamiętać, że wszystkie elementy izolacji (masy i dodatki) powinny pochodzić od jednego producenta.
Przygotowanie podłoża
Wykonywanie izolacji przeciwwilgociowej to ostatni przed przyklejaniem płytek etap prac glazurniczych. Wszelkie prace związane z dokładnym oczyszczeniem czy wyrównaniem podłoża powinny być zrobione wcześniej.
Podłoże, na które będzie nanoszona izolacja, powinno być mocne oraz stabilne. Trzeba je oczyścić z kurzu, pyłu i brudu, a także usunąć z niego ewentualne wykwity solne, pozostałości starych farb i innych substancji, które mogłyby osłabić przyczepność izolacji. Następnie należy je wyrównać, a jeśli jest gipsowe ( tynki gipsowe, płyty gipsowo-kartonowe) - zagruntować preparatem zmniejszającym chłonność.
Uwaga! Świeże tynki i wylewki podłogowe można uszczelniać dopiero po dwóch tygodniach od momentu ich wykonania.
Nanoszenie izolacji
Po dokładnym przygotowaniu podłoża folię w płynie lub zaprawę wodoszczelną nanosi się w dwóch warstwach - obie warstwy nakłada się pędzlem albo pierwszą pędzlem, a drugą - pacą stalową lub szpachlą. Folię w płynie można nanosić również wałkiem malarskim; dwukrotne przemalowanie powierzchni da wymagane 0,5 mm grubości.
Sama technologia naniesienia uszczelnienia jest nieskomplikowana, znacznie prostsza niż klejenie czy fugowanie płytek. Najistotniejszymi (i najtrudniejszymi) elementami okazują się tu raczej prawidłowa ocena istniejącego podłoża, sposób jego przygotowania oraz dobranie odpowiedniego preparatu uszczelniającego. Dlatego tę z pozoru łatwą czynność lepiej zlecić fachowcom.
Układanie izolacji nie wydłuża zbytnio prac glazurniczych - opóźnienie nim spowodowane wyniesie nie więcej niż 1 dzień. Koszty wykonania takich prac pozostają kwestią uzależnioną od stawek wykonawcy. Średnio można przyjąć, że cena produktów chemii budowlanej na 1 m2 ściany wzrośnie o ok. 40%.
Płytki można przyklejać już po 3-5 godzinach. Lepiej z tym nie zwlekać, gdyż gotową izolację trzeba chronić przed uszkodzeniami - a więc możliwie szybko zabezpieczyć ją okładziną.
Zobacz też sposoby na zawsze czystą kabinę prysznicową
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
- Więcej o:
