Zabudowa poddasza: sprawdź obudowę z płyt gipsowo-kartonowych

Montaż płyt gipsowo-kartonowych wymaga stałej - nie niższej niż 10°C - temperatury oraz jednakowej wilgotności powietrza.

Dlatego, jeśli prace wykończeniowe prowadzone są zimą, pomieszczenia trzeba ogrzewać. W przeciwnym razie obudowa dość szybko pokryje się rysami.

Należy zwracać uwagę na przechowywanie płyt; muszą one leżeć płasko, najlepiej na folii. Pozostawione przez kilka dni oparte o ścianę, zniekształcą się.

Nie montuje się płyt popękanych i z powykruszanymi krawędziami. Czasem, choć karton jest z pozoru nieuszkodzony lub nieznacznie zarysowany, po przecięciu okazuje się, że płyty mają uszkodzony rdzeń gipsowy. Przeznacza się je wtedy na docinki.

Rozmieszczenie. Płyty mogą być układane wzdłuż lub w poprzek rusztu. Muszą być natomiast położone w cegiełkę, czyli z przesunięciem co najmniej 40 cm względem siebie; nie mogą być łączone "na krzyż".

Na suficie krawędzie cięte powinny być umieszczone prostopadle do okien. Wtedy będą mniej widoczne (grubiej się je szpachluje).

Przykręcanie. Wkręty powinny być rozmieszczone co 15- -20 cm z lekkim zagłębieniem łba, ale bez uszkodzenia kartonu; wkręcone za głęboko, nie będą trzymały! Najlepiej do tego celu używać profesjonalnych wkrętarek wysokoobrotowych ze sprzęgłem i ogranicznikiem wkręcania.

Szpachlowanie styków. Na stykach płaszczyzn umieszcza się taśmy płaskie, wtopione w odpowiednio dobraną masę szpachlową; naroża zabezpiecza się metalowymi profilami.

Każda kolejna warstwa masy szpachlowej powinna być nakładana dopiero wtedy, gdy poprzednia zwiąże, ale nie zdąży całkowicie wyschnąć. Ostateczne szpachlowanie zależy od sposobu wykończenia powierzchni. Najdokładniejszego wygładzenia wymaga obudowa, która ma być malowana farbami z połyskiem. Jeśli jednak płyty gipsowo-kartonowe mają być obłożone płytkami ceramicznymi lub grubym (3 mm) tynkiem strukturalnym, spoin nie warto wygładzać.

Uwaga! Nie wolno szpachlować wilgotnych płyt gipsowo-kartonowych. W 80% płyt szpachlowanych w takim stanie występują z czasem pęknięcia spoin i potem trzeba usuwać usterki w już zamieszkanym domu. Rysy spowodowane wysychaniem płyt gipsowo-kartonowych pojawiają się najczęściej dopiero po kilku miesiącach od szpachlowania, podczas pierwszego sezonu grzewczego. Jeśli obudowa zostanie pomalowana farbami, wystąpi to jeszcze później, bo malując - mimo wcześniejszego zagruntowania - dodatkowo nawilża się płyty.

Przycinanie krawędzi płyt gipsowo-kartonowych

Kształt obudowy poddasza wymaga docinania znacznej liczby płyt gipsowo-kartonowych. Dlatego bardzo dużo jest krawędzi, które nie są obłożone kartonem. Takie spoiny wymagają większego nakładu robocizny niż spoiny z gotowymi, fabrycznie sfazowanymi krawędziami. Krawędzie przycięte na budowie trzeba najpierw sfazować, potem nawilżyć, następnie wypełnić kolejnymi warstwami mas szpachlowych, nie zapominając o ułożeniu taśmy zbrojącej spoinę. Spoiny takie wymagają szerokiego (na 50 cm) szpachlowania maskującego, wyniesionego ponad powierzchnię łączonych płyt gipsowo-kartonowych. Dlatego, jeśli odległość między spoinami krawędzi nieobłożonych kartonem ma mniej niż 80 cm, trzeba zaszpachlować cały fragment płyty - warstwą o grubości około 1 mm. Szpachlowanie na poddaszach całych powierzchni płyt jest dość powszechne, ponieważ ułatwia uzyskanie równych krawędzi przecięcia płaszczyzny skosu z sufitem i ze ścianą. Uzyskanie prostych krawędzi w tych miejscach dodatkowo ułatwiają różnego rodzaju taśmy, przeznaczone do wykańczania narożników wewnętrznych o kącie przecięcia płaszczyzn innym niż 90°.

Wokół okna dachowego

Każde okno połaciowe jest integralnym elementem dachu, dlatego powinno być szczelnie z nim połączone, a także odpowiednio ocieplone. Istotny jest wybór profesjonalnej ekipy dekarskiej, bo błędy montażowe są często przyczyną reklamacji okien połaciowych. Dekarz może zamontować okna, stosując materiały izolacyjne dostępne na budowie lub rozwiązania systemowe rekomendowane przez producenta.

Gotowe akcesoria montażowe poprawiają izolacyjność okna oraz usprawniają i przyśpieszają pracę. Na przykład rama izolacyjna ze spienionego polietylenu przylega idealnie do okna, zapobiegając powstawaniu mostków termicznych i wychładzaniu wnęki okiennej. Jeśli takiej nie mamy, między ościeżnicą a krokwiami (a gdy okna są połączone, to także pomiędzy nimi) należy ułożyć od środka pasy wełny mineralnej.

Wokół ościeżnicy okna dachowego powinna być ułożona paroizolacja, połączona szczelnie z paroizolacją pomieszczenia. Jeśli nie kupiliśmy razem z oknem dachowym dostosowanego do jego wymiaru kołnierza paroizolacyjnego, wykonawca może ułożyć tę samą folię, której użył do osłonięcia warstwy ocieplenia; wymaga to jednak dużej staranności i precyzji. Aby folia była szczelna, z jednej strony musi być umieszczona w specjalnie przygotowanym do tego nacięciu ościeżnicy, a z drugiej - połączona taśmą z paroizolacją ułożoną na wełnie mineralnej.

Zwróćmy uwagę na kształt wnęki okiennej. Na dole powinna być ona prostopadła do podłogi, na górze zaś równoległa do niej. Takie ukształtowanie, a także grzejnik umieszczony bezpośrednio pod oknem poprawią cyrkulację ciepłego powietrza zimą i zapobiegną kondensacji pary wodnej na szybach.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>