Zabudowa poddasza: sprawdź ułożenie ocieplenia

Poprawność zabudowy może zapewnić kontrolowanie tych etapów prac, w których najłatwiej jest popełnić błędy. Są to roboty określane w budownictwie jako zanikające, co oznacza, że po pewnym czasie stają się one niewidoczne, bo zostaną zakryte przez później wykonywane warstwy.

Dlatego należy sprawdzać każdy etap prac, począwszy od układania ocieplenia, montażu rusztu, poprzez mocowanie paroizolacji i płyt gipsowo-kartonowych, a na koniec spoinowania ich styków. Błędne bądź niechlujne wykonanie którejkolwiek z tych czynności może doprowadzić do pojawiania się wilgoci i zagrzybienia, a nawet przemarzania dachu.

Ułożenie wełny mineralnej

Z niej zwykle wykonuje się ocieplenie dachu. Wełna absolutnie nie może być zawilgocona, ponieważ nie wolno mokrej wbudować w dach. Nie można więc jej pozostawiać na otwartym powietrzu. Paczki z wełną mineralną należy przechowywać pod dachem.

Ocieplenie dachu układa się w dwóch warstwach. Pierwsza z nich - o grubości 15-20 cm - powinna szczelnie wypełniać przestrzeń między krokwiami; nie może jej też zabraknąć w detalach, na przykład przy ścianach szczytowych, murłatach czy wokół okna dachowego. Wełna mineralna na ogół jest na tyle sprężysta, że nie będzie osuwać się w dół po skosie pod własnym ciężarem, nawet przy dużym nachyleniu połaci dachu.

Uwaga! Dla pewności pasy wełny mineralnej przycina się z 1,5-2 cm naddatkiem. Zbyt wąskie spowodują powstawanie mostków termicznych; zbyt szerokie natomiast - wykonawcy często upychają, co powoduje później wybrzuszanie płyt gipsowo-kartonowych. Takie same skutki ma układanie wełny z rolki o stałej szerokości wzdłuż krokwi o niejednakowym rozstawie.

W dachach ze wstępnym kryciem z papy ułożonej na deskowaniu trzeba sprawdzić, czy została zapewniona drożność szczeliny wentylacyjnej pomiędzy ociepleniem a deskowaniem. Aby wełna jej nie zatkała, zwykle między krokwiami rozciąga się sznurek wiązałkowy (trzeba uważać, bo może się zerwać) lub cienki drut ocynkowany (rozciąga się). Najlepszym rozwiązaniem jest rozpięcie od strony wnętrza membrany dachowej w odległości 2-3 cm od deskowania.

Drugą warstwę ocieplenia, o grubości co najmniej 5 cm, podczepia się pod krokwiami za pomocą sznurka lub układa się ją między uprzednio przykręconym do krokwi metalowym rusztem. Bez tej warstwy wełny mineralnej utworzą się wzdłuż krokwi i jętek mostki termiczne, co objawi się w przyszłości widocznymi w tych miejscach ciemnymi smugami na obudowie.

Szczelność paroizolacji

Folię paroizolacyjną można podwiesić za pomocą sznurka razem z drugą warstwą wełny mineralnej lub przykleić taśmą dwustronną do metalowego rusztu (trzeba go odtłuścić). W pierwszym sposobie trudniej o szczelność paroizolacji. Drugi jest łatwiejszy i częściej stosowany, mimo że podczas przykręcania płyt gipsowo-kartonowych dziurawi się paroizolację wkrętami. Jest ona jednak dociśnięta do rusztu i zachowa szczelność.

Niezależnie od wybranego sposobu ułożenia, pasy folii powinny być połączone na co najmniej 20 cm zakład, a miejsca ich styku szczelnie zaklejone taśmą. Dokładnie podklejony powinien być również styk folii ze ścianami murowanymi i kominami. Należy też naprawić rozdarcia i uszkodzenia folii. W przeciwnym razie mogą one spowodować duże szkody - zawilgocenie dachu i konieczność kosztowego remontu.

Należy zwrócić uwagę na jakość taśm do łączenia folii paroizolacyjnych. Często klej na nich wysycha, nie są odporne na wysokie i niskie temperatury; po prostu się rozklejają.

Uwaga! Paroizolacja powinna być ułożona we wszystkich pomieszczeniach na poddaszu w domu z wentylacją grawitacyjną. W domu z wentylacją mechaniczną i ułożoną na dachu membraną układa się ją tylko w pomieszczeniach mokrych, na przykład w łazienkach.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład