Solidna podłoga bambusowa
Podłogi z bambusa są coraz popularniejsze. Z tej tropikalnej trawy wykonuje się klejone deski i deszczułki parkietowe. Ich parametry są lepsze, niż posadzek wykonanych z gatunków rodzimego drewna - są stabilne wymiarowo i odporne na wgniecenia. Lecz, jak zawsze, poza zaletami mają także kilka minusów.
1 z 7
2 z 7
3 z 7
4 z 7
5 z 7
6 z 7
7 z 7
Bambusowe podłogi stają się coraz popularniejsze. Zawdzięczają to z pewnością swojej nietypowej urodzie, ale także korzystnym cenom - za metr kwadratowy wykończonych fabrycznie desek podłogowych wykonanych z jednego gatunku drewna (w panelach drewnianych tylko lico jest ze szlachetnego drewna), zapłacimy od 80 zł.
Dodatkowo, sprzedawcy kuszą klientów właściwościami użytkowymi. Podłogi bambusowe są bardzo odporne na uszkodzenia mechaniczne, więc sprawdzają się zwłaszcza tam, gdzie jest duży ruch (nawet w budynkach użyteczności publicznej). W niewielkim stopniu "pracują" pod wpływem zmian wilgotności powietrza. Nie odbarwiają się pod wpływem promieniowania UV.
Tych, którym na sercu leży dobro środowiska naturalnego, przekonać do bambusa może to, że jego pozyskiwanie nie wiąże się z wycinką lasów. Rośnie on bowiem na plantacjach, a wycinane nie są całe rośliny, ale tylko niektóre łodygi, spełniające wymogi produkcyjne.
Wszystko to może skutecznie zachęcić do wykonania podłogi z bambusa. Należy jednak wiedzieć, że nie jest to materiał pozbawiony wad. Najważniejsze często ujawniają się po ułożeniu posadzki, która może pękać lub rozwarstwiać się, albo dopiero wtedy, gdy zechcemy odnowić podłogę. Bambus trudno poddaje się szlifowaniu, trzeba więc powierzyć je doświadczonemu fachowcowi.
Zastosowanie bambusa
W krajach subtropikalnych, gdzie bambus występuje w naturze, jego zdrewniałe łodygi od tysięcy lat służyły jako lekki, bardzo wytrzymały materiał konstrukcyjny. Wykonywano z nich (i nadal się wykonuje) ogrodzenia, rusztowania, mosty, systemy melioracyjne, tratwy, a nawet buduje się całe domostwa. Materiał ten jest używany również do produkcji mebli, instrumentów muzycznych i sprzętu rekreacyjno-sportowego (na przykład rowerów). Poza tym, stanowi tworzywo dla całej gamy drobnych wyrobów galanteryjnych.
Bambus olbrzymi, zwany "moso", stał się też jednym z najpopularniejszych gatunków stosowanych do produkcji elementów podłogowych. W tym celu pozyskuje się pięcio-, sześcioletnie łodygi tej drewniejącej trawy i poddaje specjalnym procesom technologicznym, które pozwalają wykonać z nich deski czy deszczułki konstrukcją zbliżone do okładzin warstwowych. Różnica jest taka, że w odróżnieniu od paneli drewnianych, w których stosuje się dwa gatunki drewna, w okładzinach bambusowych używany jest jeden rodzaj drewna.
Drewno roślin jednoliściennych, do których należą bambusy, ma odmienną budowę od znanego nam drewna sosnowego czy dębowego. Łodygi bambusowe są puste w środku, a ich cienka ścianka przypomina pojedynczy przyrost roczny (słój) w pniu typowego drzewa. Na przekroju poprzecznym widoczny jest charakterystyczny "piegowaty" rysunek drewna. W otoczeniu komórek miękiszowych (o jasnej, słomkowej barwie) są "zatopione" wiązki, zawierające zwartą tkankę wzmacniającą, tak zwaną twardzicę, nadającą im ciemniejszy kolor. Im więcej takich czarnych "kropek", tym drewno bambusa jest twardsze.
Rodzaje podłóg z bambusa
Bambusowe elementy podłogowe, czyli deszczułki parkietowe lub deski, wykonuje się z elementów sklejanych. Mogą to być lamelki uzyskane w wyniku precyzyjnego łupania wzdłużnego łodyg - z nich powstaje bambus BCL. Lamelki mogą być ustawione poziomo (bambus horyzontalny) lub pionowo (wertykalny). Natomiast z drobniejszych drzazg, pochodzących z rozerwanych łodyg, produkuje się tak zwany bambus pleciony lub skręcany.
Barwa okładziny zależy od sposobu obróbki. Naturalny bambus ma jasne zabarwienie w odcieniu słomkowym. Wersja ciemnobrązowa to tak zwany bambus karmelizowany. Jest on bardziej kruchy od naturalnego, ale ma nieco większą twardość i wytrzymałość na ściskanie.
Niezależnie od kolorystyki, bambus klejony z lamelek łatwo odróżnić od bambusa plecionego. Najlepiej spojrzeć na czoło (przekrój poprzeczny) elementu podłogowego. Jeśli widać rysujące się linie spoin i prostokątne elementy, jest to BCL; jeśli zarys cząstek jest nieregularny, przypadkowy, jest to bambus pleciony. Jasne i ciemne lamelki, podobnie jak drobniejsze cząstki, można dowolnie układać w procesie produkcji, uzyskując różne wzory - na przykład bambus "tygrysi" lub "pasiasty". Na rynku pojawiły się też deski tarasowe z bambusa, produkowane w podobnej technologii.
Na rynku krajowym dostępne są elementy posadzkowe z bambusa w postaci desek podłogowych lub deszczułek parkietowych o długości od 900 do 2000 mm, szerokości od 96 do 170 mm i grubości w granicach 14-15 mm. Wszystkie są fabrycznie wykończone, z uszlachetnioną powierzchnią licową (najczęściej pokrytą kilkoma warstwami lakieru poliuretanowego lub akrylowo-poliuretanowego). Nadają się one do bezpośredniego układania na idealnie wypoziomowanym podłożu. Można je montować zarówno jako posadzkę pływającą, jak i przyklejać do betonowej wylewki.
Właściwości
Gęstość, czyli ciężar właściwy drewna - zależy od niej wytrzymałość i sprężystość drewna. Bambus klejony z lamelek (BCL) to materiał średnio ciężki. Jego średnia gęstość jest zbliżona do drewna dębowego, która przy wilgotności około 12%, wynosi 650 kg/m3. Bambus pleciony natomiast jest podczas produkcji prasowany pod znacznie większym ciśnieniem, przez co ulega częściowemu zmiażdżeniu. Jego gęstość sięga wartości niedostępnych dla rodzimych gatunków - ponad 800 kg/m3.
Twardość. Jest związana z gęstością drewna oraz sposobem jego wykończenia. Od niej zależy wytrzymałość drewna na uszkodzenia mechaniczne. Bambus klejony z lamelek (BCL) ma twardość Brinella rzędu 45 MPa, a więc podobną do drewna dębowego (41 MPa). Znacznie gęstszy bambus pleciony ma dwukrotnie większą twardość, dochodzącą do 100 MPa.
Stabilność wymiarowa. Jest atutem elementów podłogowych z bambusa, zarówno klejonych z lamelek, jak i z drzazg.
Każde drewno reaguje na zmiany wilgotności powietrza, pęczniejąc lub kurcząc się. Wielkość tych zmian zależy od gatunku drewna. Bambus charakteryzuje się tym, że skurcze w kierunkach poprzecznych są wyrównane i wynoszą około 5%. Inaczej jest na przykład z drewnem dębowym, bo wiele zależy od tego, w jaki sposób elementy zostały wycięte z pnia drzewa. Podatność na zmiany wymiarowe jest w nich różna, w zależności od kierunku włókien. Bardziej podatne na paczenie są elementy cięte w poprzek włókien, po stycznej do słojów; deski z przekrojem promieniowym są bardziej stabilne. Natomiast zmiany wymiarów elementów bambusowych wzdłuż włókien są ponad 10-krotnie mniejsze i wynoszą zaledwie 0,3%.
Bambus klejony należy do drewna mało kurczliwego - skurcz objętościowy wynosi 9,5%, podczas gdy dąb należy do gatunków średnio kurczliwych - skurcz ponad 12%.
Należy jednak pamiętać, że nadmierna wilgoć szkodzi bambusowi tak samo, jak drewnu krajowemu - podłoga ułożona na zbyt wilgotnym podłożu ulegnie łódkowaniu.
Bambus w użytkowaniu
Okładziny z bambusa wydają się ciekawą alternatywą dla tradycyjnych parkietów, tym bardziej, że doskonale nadają się na podłogi w naszej szerokości geograficznej, o cyklicznych zmianach mikroklimatu, w pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem (zimowe przesuszenie powietrza).
Niestety, przy ich zakupie zdajemy się trochę na przypadek. Elementy podłogowe z bambusa są produkowane w azjatyckich zakładach, o różnym poziomie technicznym i stopniu kwalifikacji pracowników. Przy zachowaniu reżimu technologicznego podczas produkcji, powstaje materiał pełnowartościowy, trzymający założone parametry i sprawdzający się podczas użytkowania.
Zdarzają się jednak partie wadliwych elementów, przy których nie dopilnowano na przykład parametrów klejenia. Takie elementy bambusowe dość szybko ulegają spękaniu, nierównomiernie pęcznieją, a co gorsza - mogą emitować toksyczne substancje. Aby uniknąć przykrych niespodzianek, pytajmy przed zakupem o pochodzenie drewna. Upewnijmy się też, czy sprzedający nabył je bezpośrednio od producenta posiadającego stosowne certyfikaty i aprobaty techniczne na swoje wyroby. W razie wątpliwości żądajmy okazania potwierdzających to dokumentów.
Bambusowe okładziny są już wykończone. Nie jest to przypadek, bo ze względu na specyficzną strukturę drewna, bambus jest trudny do cyklinowania. Podczas szlifowania łatwo wyrywają się długie drzazgi (ciemniejsze wiązki twardzicy otoczonej słabymi mechanicznie komórkami miękiszu), a powierzchnia najczęściej pozostaje nadmiernie chropowata i nierówna. Sposobem na uniknięcie tego typu problemów jest odpowiedni dobór ścierniwa i stosowanie bardzo lekkich cykliniarek, aby siła docisku do podłoża była niewielka. Jest wówczas szansa na skuteczną renowację podłogi bambusowej.
Dodatkowo, sprzedawcy kuszą klientów właściwościami użytkowymi. Podłogi bambusowe są bardzo odporne na uszkodzenia mechaniczne, więc sprawdzają się zwłaszcza tam, gdzie jest duży ruch (nawet w budynkach użyteczności publicznej). W niewielkim stopniu "pracują" pod wpływem zmian wilgotności powietrza. Nie odbarwiają się pod wpływem promieniowania UV.
Tych, którym na sercu leży dobro środowiska naturalnego, przekonać do bambusa może to, że jego pozyskiwanie nie wiąże się z wycinką lasów. Rośnie on bowiem na plantacjach, a wycinane nie są całe rośliny, ale tylko niektóre łodygi, spełniające wymogi produkcyjne.
Wszystko to może skutecznie zachęcić do wykonania podłogi z bambusa. Należy jednak wiedzieć, że nie jest to materiał pozbawiony wad. Najważniejsze często ujawniają się po ułożeniu posadzki, która może pękać lub rozwarstwiać się, albo dopiero wtedy, gdy zechcemy odnowić podłogę. Bambus trudno poddaje się szlifowaniu, trzeba więc powierzyć je doświadczonemu fachowcowi.
Zastosowanie bambusa
W krajach subtropikalnych, gdzie bambus występuje w naturze, jego zdrewniałe łodygi od tysięcy lat służyły jako lekki, bardzo wytrzymały materiał konstrukcyjny. Wykonywano z nich (i nadal się wykonuje) ogrodzenia, rusztowania, mosty, systemy melioracyjne, tratwy, a nawet buduje się całe domostwa. Materiał ten jest używany również do produkcji mebli, instrumentów muzycznych i sprzętu rekreacyjno-sportowego (na przykład rowerów). Poza tym, stanowi tworzywo dla całej gamy drobnych wyrobów galanteryjnych.
Bambus olbrzymi, zwany "moso", stał się też jednym z najpopularniejszych gatunków stosowanych do produkcji elementów podłogowych. W tym celu pozyskuje się pięcio-, sześcioletnie łodygi tej drewniejącej trawy i poddaje specjalnym procesom technologicznym, które pozwalają wykonać z nich deski czy deszczułki konstrukcją zbliżone do okładzin warstwowych. Różnica jest taka, że w odróżnieniu od paneli drewnianych, w których stosuje się dwa gatunki drewna, w okładzinach bambusowych używany jest jeden rodzaj drewna.
Drewno roślin jednoliściennych, do których należą bambusy, ma odmienną budowę od znanego nam drewna sosnowego czy dębowego. Łodygi bambusowe są puste w środku, a ich cienka ścianka przypomina pojedynczy przyrost roczny (słój) w pniu typowego drzewa. Na przekroju poprzecznym widoczny jest charakterystyczny "piegowaty" rysunek drewna. W otoczeniu komórek miękiszowych (o jasnej, słomkowej barwie) są "zatopione" wiązki, zawierające zwartą tkankę wzmacniającą, tak zwaną twardzicę, nadającą im ciemniejszy kolor. Im więcej takich czarnych "kropek", tym drewno bambusa jest twardsze.
Rodzaje podłóg z bambusa
Bambusowe elementy podłogowe, czyli deszczułki parkietowe lub deski, wykonuje się z elementów sklejanych. Mogą to być lamelki uzyskane w wyniku precyzyjnego łupania wzdłużnego łodyg - z nich powstaje bambus BCL. Lamelki mogą być ustawione poziomo (bambus horyzontalny) lub pionowo (wertykalny). Natomiast z drobniejszych drzazg, pochodzących z rozerwanych łodyg, produkuje się tak zwany bambus pleciony lub skręcany.
Barwa okładziny zależy od sposobu obróbki. Naturalny bambus ma jasne zabarwienie w odcieniu słomkowym. Wersja ciemnobrązowa to tak zwany bambus karmelizowany. Jest on bardziej kruchy od naturalnego, ale ma nieco większą twardość i wytrzymałość na ściskanie.
Niezależnie od kolorystyki, bambus klejony z lamelek łatwo odróżnić od bambusa plecionego. Najlepiej spojrzeć na czoło (przekrój poprzeczny) elementu podłogowego. Jeśli widać rysujące się linie spoin i prostokątne elementy, jest to BCL; jeśli zarys cząstek jest nieregularny, przypadkowy, jest to bambus pleciony. Jasne i ciemne lamelki, podobnie jak drobniejsze cząstki, można dowolnie układać w procesie produkcji, uzyskując różne wzory - na przykład bambus "tygrysi" lub "pasiasty". Na rynku pojawiły się też deski tarasowe z bambusa, produkowane w podobnej technologii.
Na rynku krajowym dostępne są elementy posadzkowe z bambusa w postaci desek podłogowych lub deszczułek parkietowych o długości od 900 do 2000 mm, szerokości od 96 do 170 mm i grubości w granicach 14-15 mm. Wszystkie są fabrycznie wykończone, z uszlachetnioną powierzchnią licową (najczęściej pokrytą kilkoma warstwami lakieru poliuretanowego lub akrylowo-poliuretanowego). Nadają się one do bezpośredniego układania na idealnie wypoziomowanym podłożu. Można je montować zarówno jako posadzkę pływającą, jak i przyklejać do betonowej wylewki.
Właściwości
Gęstość, czyli ciężar właściwy drewna - zależy od niej wytrzymałość i sprężystość drewna. Bambus klejony z lamelek (BCL) to materiał średnio ciężki. Jego średnia gęstość jest zbliżona do drewna dębowego, która przy wilgotności około 12%, wynosi 650 kg/m3. Bambus pleciony natomiast jest podczas produkcji prasowany pod znacznie większym ciśnieniem, przez co ulega częściowemu zmiażdżeniu. Jego gęstość sięga wartości niedostępnych dla rodzimych gatunków - ponad 800 kg/m3.
Twardość. Jest związana z gęstością drewna oraz sposobem jego wykończenia. Od niej zależy wytrzymałość drewna na uszkodzenia mechaniczne. Bambus klejony z lamelek (BCL) ma twardość Brinella rzędu 45 MPa, a więc podobną do drewna dębowego (41 MPa). Znacznie gęstszy bambus pleciony ma dwukrotnie większą twardość, dochodzącą do 100 MPa.
Stabilność wymiarowa. Jest atutem elementów podłogowych z bambusa, zarówno klejonych z lamelek, jak i z drzazg.
Każde drewno reaguje na zmiany wilgotności powietrza, pęczniejąc lub kurcząc się. Wielkość tych zmian zależy od gatunku drewna. Bambus charakteryzuje się tym, że skurcze w kierunkach poprzecznych są wyrównane i wynoszą około 5%. Inaczej jest na przykład z drewnem dębowym, bo wiele zależy od tego, w jaki sposób elementy zostały wycięte z pnia drzewa. Podatność na zmiany wymiarowe jest w nich różna, w zależności od kierunku włókien. Bardziej podatne na paczenie są elementy cięte w poprzek włókien, po stycznej do słojów; deski z przekrojem promieniowym są bardziej stabilne. Natomiast zmiany wymiarów elementów bambusowych wzdłuż włókien są ponad 10-krotnie mniejsze i wynoszą zaledwie 0,3%.
Bambus klejony należy do drewna mało kurczliwego - skurcz objętościowy wynosi 9,5%, podczas gdy dąb należy do gatunków średnio kurczliwych - skurcz ponad 12%.
Należy jednak pamiętać, że nadmierna wilgoć szkodzi bambusowi tak samo, jak drewnu krajowemu - podłoga ułożona na zbyt wilgotnym podłożu ulegnie łódkowaniu.
Bambus w użytkowaniu
Okładziny z bambusa wydają się ciekawą alternatywą dla tradycyjnych parkietów, tym bardziej, że doskonale nadają się na podłogi w naszej szerokości geograficznej, o cyklicznych zmianach mikroklimatu, w pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem (zimowe przesuszenie powietrza).
Niestety, przy ich zakupie zdajemy się trochę na przypadek. Elementy podłogowe z bambusa są produkowane w azjatyckich zakładach, o różnym poziomie technicznym i stopniu kwalifikacji pracowników. Przy zachowaniu reżimu technologicznego podczas produkcji, powstaje materiał pełnowartościowy, trzymający założone parametry i sprawdzający się podczas użytkowania.
Zdarzają się jednak partie wadliwych elementów, przy których nie dopilnowano na przykład parametrów klejenia. Takie elementy bambusowe dość szybko ulegają spękaniu, nierównomiernie pęcznieją, a co gorsza - mogą emitować toksyczne substancje. Aby uniknąć przykrych niespodzianek, pytajmy przed zakupem o pochodzenie drewna. Upewnijmy się też, czy sprzedający nabył je bezpośrednio od producenta posiadającego stosowne certyfikaty i aprobaty techniczne na swoje wyroby. W razie wątpliwości żądajmy okazania potwierdzających to dokumentów.
Bambusowe okładziny są już wykończone. Nie jest to przypadek, bo ze względu na specyficzną strukturę drewna, bambus jest trudny do cyklinowania. Podczas szlifowania łatwo wyrywają się długie drzazgi (ciemniejsze wiązki twardzicy otoczonej słabymi mechanicznie komórkami miękiszu), a powierzchnia najczęściej pozostaje nadmiernie chropowata i nierówna. Sposobem na uniknięcie tego typu problemów jest odpowiedni dobór ścierniwa i stosowanie bardzo lekkich cykliniarek, aby siła docisku do podłoża była niewielka. Jest wówczas szansa na skuteczną renowację podłogi bambusowej.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Solidna podłoga bambusowa