Bruk drewniany
Niewielkie kostki bruku drewnianego są oryginalną i ciekawą wzorniczo alternatywą wobec desek i parkietu.
1 z 3
2 z 3
3 z 3
Bruki drewniane można stosować zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach (także nieogrzewanych). Wymagania dotyczące wilgotności drewna zależą od miejsca, w którym kostki zostaną ułożone. Tradycyjnie bruk taki układany był na zewnątrz: na ścieżkach ogrodowych, podjazdach lub tarasach. Czasem też stosowano go w pomieszczeniach, zwykle w mało dogrzewanych magazynach lub warsztatach. Z tego względu kostki brukowe najczęściej znajdowały się w kontakcie z gruntem i były narażone na oddziaływanie opadów atmosferycznych. Ich wilgotność przed ułożeniem na zewnątrz powinna wynosić od 20 do 25%, a w nieogrzewanych obiektach - około 12-15%.
Obecnie kostkę drewnianą, która dzięki wyeksponowaniu poprzecznych przekrojów drewna ma oryginalny rysunek, układa się też wewnątrz budynków, nawet w pomieszczeniach reprezentacyjnych (na przykład w Arkadach Kubickiego w Zamku Królewskim w Warszawie). Bruk drewniany pracujący w ogrzewanych pomieszczeniach, powinien być przed ułożeniem wysuszony do wilgotności 7-11%.
Kształt i wymiary
Tradycyjna kostka brukowa ma kształt prostopadłościanu lub walca. Według polskiej normy są kostki typu 1 - prostopadłościenne z podłużnymi wrębami, typu 2 - prostopadłościenne o gładkich ścianach, lub typu 3 - okorowane drewno okrągłe, pocięte poprzecznie na krótkie odcinki. Kostki mają znormalizowaną wysokość 60, 70, 80 lub 100 mm i przekrój poprzeczny (boki lub średnicę) od 60 do 200 mm. Obecnie spotykane są również kostki brukowe o przekroju sześciokątnym, wyglądające po ułożeniu jak plaster pszczeli.
Kostki sprzedawane są luzem lub łączone w płyty po 5-18 sztuk i - tak jak mozaika - naklejane na siatkę termoplastyczną.
Kostki brukowe układa się na sztorc tak, aby ich przekroje poprzeczne tworzyły widoczną powierzchnię licową. Dzięki temu posadzka ma podwyższoną twardość i odporność na ścieranie - od 30 do 100% wyższą niż posadzki z elementów wykonanych z przekrojów wzdłużnych drewna.
Montaż i wykończenie
Kostki bruku to materiał specyficzny. Nie tylko z uwagi na swoje właściwości, ale też na możliwość zastosowania zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach mieszkalnych.
Bruk drewniany na zewnątrz. Można ułożyć go na dwa sposoby. Pierwsza metoda wymaga wykonania podkładu betonowego o wymaganych cechach wytrzymałościowych (wytrzymałość na ściskanie co najmniej 25-30 MPa). Do takiego podłoża kostki bruku przykleja się przy użyciu mas asfaltowych, zachowując drobne odstępy wypełniane później masą zalewową (klejem uszczelniającym), dającą elastyczne wypełnienia.
Drugi sposób montażu to ułożenie kostek bruku bezpośrednio na gruncie. Wówczas wymagane jest wykonanie warstwy podsypki (ze żwiru i piasku), która będzie sprawnie odprowadzać nadmiar wilgoci.
Jeśli zależy nam na trwałości i odporności na grzyby bruku drewnianego, kostki stosowane na zewnątrz powinny być impregnowane ciśnieniowo solami wbudowującymi się chemicznie w strukturę drewna lub nasycone olejami.
Bruk drewniany w pomieszczeniach. Kostki powinno się układać równolegle do krótszej ściany pomieszczenia. Mogą być mocowane na styk lub ze szczelinami (do wypełnienia masą zalewową). Do ich zespolenia z podłożem stosuje się takie same kleje, jak do mozaik i podłogi przemysłowej. Powierzchnia bruku może zostać zabezpieczona lakierem, jednak bardziej trafionym rozwiązaniem jest olejowanie i woskowanie na gorąco.
Kostki brukowe, poprzez wyeksponowanie przekrojów poprzecznych, najłatwiej i najszybciej wchłaniających i oddających wilgoć, są wrażliwe na wahania parametrów powietrza i szybko zmieniają swoje wymiary. Dlatego przy ich zastosowaniu, w pomieszczeniach narażonych na rozlanie wody warto zainstalować dodatkowe zabezpieczenie. Polega ono na wprowadzeniu dookoła ścian (w odległości 30-40 cm) pasa z kostek, które od spodu mają głębokie, wzdłużne nacięcia. W razie awarii wodnej, kostki te zostaną odspojone od podłoża, częściowo zgniecione i wybrzuszone do góry przez sąsiednie silnie pęczniejące elementy - za to ściany ocaleją.
Obecnie kostkę drewnianą, która dzięki wyeksponowaniu poprzecznych przekrojów drewna ma oryginalny rysunek, układa się też wewnątrz budynków, nawet w pomieszczeniach reprezentacyjnych (na przykład w Arkadach Kubickiego w Zamku Królewskim w Warszawie). Bruk drewniany pracujący w ogrzewanych pomieszczeniach, powinien być przed ułożeniem wysuszony do wilgotności 7-11%.
Kształt i wymiary
Tradycyjna kostka brukowa ma kształt prostopadłościanu lub walca. Według polskiej normy są kostki typu 1 - prostopadłościenne z podłużnymi wrębami, typu 2 - prostopadłościenne o gładkich ścianach, lub typu 3 - okorowane drewno okrągłe, pocięte poprzecznie na krótkie odcinki. Kostki mają znormalizowaną wysokość 60, 70, 80 lub 100 mm i przekrój poprzeczny (boki lub średnicę) od 60 do 200 mm. Obecnie spotykane są również kostki brukowe o przekroju sześciokątnym, wyglądające po ułożeniu jak plaster pszczeli.
Kostki sprzedawane są luzem lub łączone w płyty po 5-18 sztuk i - tak jak mozaika - naklejane na siatkę termoplastyczną.
Kostki brukowe układa się na sztorc tak, aby ich przekroje poprzeczne tworzyły widoczną powierzchnię licową. Dzięki temu posadzka ma podwyższoną twardość i odporność na ścieranie - od 30 do 100% wyższą niż posadzki z elementów wykonanych z przekrojów wzdłużnych drewna.
Montaż i wykończenie
Kostki bruku to materiał specyficzny. Nie tylko z uwagi na swoje właściwości, ale też na możliwość zastosowania zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach mieszkalnych.
Bruk drewniany na zewnątrz. Można ułożyć go na dwa sposoby. Pierwsza metoda wymaga wykonania podkładu betonowego o wymaganych cechach wytrzymałościowych (wytrzymałość na ściskanie co najmniej 25-30 MPa). Do takiego podłoża kostki bruku przykleja się przy użyciu mas asfaltowych, zachowując drobne odstępy wypełniane później masą zalewową (klejem uszczelniającym), dającą elastyczne wypełnienia.
Drugi sposób montażu to ułożenie kostek bruku bezpośrednio na gruncie. Wówczas wymagane jest wykonanie warstwy podsypki (ze żwiru i piasku), która będzie sprawnie odprowadzać nadmiar wilgoci.
Jeśli zależy nam na trwałości i odporności na grzyby bruku drewnianego, kostki stosowane na zewnątrz powinny być impregnowane ciśnieniowo solami wbudowującymi się chemicznie w strukturę drewna lub nasycone olejami.
Bruk drewniany w pomieszczeniach. Kostki powinno się układać równolegle do krótszej ściany pomieszczenia. Mogą być mocowane na styk lub ze szczelinami (do wypełnienia masą zalewową). Do ich zespolenia z podłożem stosuje się takie same kleje, jak do mozaik i podłogi przemysłowej. Powierzchnia bruku może zostać zabezpieczona lakierem, jednak bardziej trafionym rozwiązaniem jest olejowanie i woskowanie na gorąco.
Kostki brukowe, poprzez wyeksponowanie przekrojów poprzecznych, najłatwiej i najszybciej wchłaniających i oddających wilgoć, są wrażliwe na wahania parametrów powietrza i szybko zmieniają swoje wymiary. Dlatego przy ich zastosowaniu, w pomieszczeniach narażonych na rozlanie wody warto zainstalować dodatkowe zabezpieczenie. Polega ono na wprowadzeniu dookoła ścian (w odległości 30-40 cm) pasa z kostek, które od spodu mają głębokie, wzdłużne nacięcia. W razie awarii wodnej, kostki te zostaną odspojone od podłoża, częściowo zgniecione i wybrzuszone do góry przez sąsiednie silnie pęczniejące elementy - za to ściany ocaleją.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>
Skomentuj:
Bruk drewniany