Wykładziny elastyczne

Współczesne wykładziny elastyczne w niczym nie przypominają swych dawnych przodków, których używano na podłogach w PRL-owskich blokach. Nie dość, że wyglądały ponuro, to nie sposób było je doczyścić, a gdy dostała się pod nie woda - zaczynały gnić. Obecnie wykładziny są tanim sposobem na łatwą w sprzątaniu podłogę. Na dodatek spośród innych materiałów posadzkowych wyróżniają się bogactwem wzorów, kolorów i faktur. Choć wciąż najpopularniejsze są wykładziny imitujące drewno lub płytki ceramiczne, w sklepach znaleźć można wzory bardzo nowoczesne, a wręcz awangardowe - przypominające blachę, trawę lub układankę puzzle.

Wykładziny z PVC

Polichlorek winylu, czyli właśnie PVC, od lat dominuje na rynku wykładzin elastycznych. Wykonane z niego pokrycia zawdzięczają mu swoją gładką powierzchnię, a co za tym idzie także łatwość czyszczenia. Z tego materiału produkuje się wykładziny o budowie warstwowej lub jednorodnej . Oba typy są dość tanim materiałem podłogowym - zależnie od grubości i jakości zapłacić za nie trzeba od 13 do 80 zł/m2.

Wielowarstwowe, nazywane przez fachowców heterogenicznymi, stanowią większość wykładzin przeznaczonych do domów i mieszkań. Składają się z bazy w postaci włókna szklanego, warstwy dekoracyjnej, na której naniesiony jest wzór oraz z zabezpieczającej przezroczystej warstwy polichlorku winylu o grubości od 0,12 do 0,55 mm. Od tego parametru zależy wytrzymałość podłogi na ścieranie:

Drugą ważną cechą jest grubość całkowita wykładziny. Wynosi zazwyczaj od 1,25 do 4 mm. Grube wykładziny dobrze tłumią hałas, są miękkie i sprężyste, więc przyjemnie się po nich chodzi. Można je też układać nawet na niezbyt równym podłożu, co nie wchodzi w rachubę, gdy wykładzina jest cienka, bo szybko uległaby uszkodzeniu.

Winylowe wykładziny warstwowe kupić można zarówno w standardowej rolce o szerokości 2, 3 lub 4 m, jak i w formie płytek o wymiarach 40×40 cm (niektóre są samoprzylepne). Nowością są wykładziny winylowe w panelach do przyklejania (mają od spodu fabrycznie nałożony klej). Są bardzo odporne na zużycie i wilgoć, a zarazem równie łatwe do czyszczenia, co standardowe wykładziny.

Jednorodne, nazywane też homogenicznymi. Mają jednolitą strukturę, pozbawioną warstw bardziej i mniej wytrzymałych - ścierają się więc na całej grubości. Zalecane są do pomieszczeń o dużym natężeniu ruchu, w szczególności obiektów użyteczności publicznej. Często nadaje się im dodatkowe właściwości dostosowane do specyficznych wymogów - antybakteryjne, akustyczne, elektrostatyczne.

Wykładziny jednorodne nie mają nadrukowanych wzorów, najczęściej bywają jednobarwne lub mają melanżową kolorystykę. Produkowane są w postaci rolek lub płytek o wymiarach 60×60 cm oraz grubość od 1,5 do 2,5 mm.

Powierzchnię wykładzin jednorodnych często fabrycznie zabezpiecza się przed zabrudzeniem. Najczęściej stosowane są warstwy ochronne z poliuretanu.

Wykładziny naturalne

Do grupy wykładzin elastycznych należą także te wykonane z materiałów naturalnych, jak choćby znane od 150 lat linoleum, którego bazą jest olej lniany.

Linoleum składa się z mączki drzewnej, korkowej i oleju lnianego oraz naturalnych barwników. Taką mieszankę nakłada się na gorąco podłoże z juty i studzi. Grubość wykładziny sprzedawanej w standardowej rolce o szerokości 2 m, wynosi od 2 do 4 mm. Jest to zarazem grubość jej warstwy użytkowej.

Materiał jest miękki, sprężysty a przy tym trwały - nie blaknie pod wpływem słońca i nie wgniata się pod ciężarem mebli. Odporny na działanie tłuszczy, używanych w domowych warunkach rozpuszczalników i kwasów, źle znosi kontakt z silnymi zasadami. Nie powinno się go układać w pomieszczeniach wilgotnych.

Zaletą takich wykładzin jest ich antyelektrostatyczność, dzięki której łatwo usuwa się z nich kurz; ma też właściwości antybakteryjne. Linoleum ma zdolność "zabliźniania" płytkich rys - po pewnym czasie znikają na skutek utleniania się materiału. O tej właściwości warto pamiętać podczas wybierania wykładziny, bo odcień odwiniętego z rolki brytu będzie nieco inny niż po ułożeniu.

Wykładziny z linoleum wymagają idealnie wyrównanego podłoża, bo wszystkie niedoskonałości wylewki będą widoczne na ich powierzchni. Ograniczenie to nie dotyczy paneli na bazie płyty HDF z wierzchnią warstwą linoleum - układa się je tak samo, jak zwykłe panele laminowane. Kosztują od 60 do 130 zł/m2.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>