Buk czerwony – piękna dekoracja do każdego ogrodu

Buk czerwony (Fagus sylvatica)

Fagus sylvatica – łac. fagus od gr. phegos „buk”; łac. silvaticus „leśny”, od łac. silva „las”; nazwa znana już w starożytności. Rodzina: Bukowate (Fagaceae). Czerwone, najbardziej znane odmiany buku to:

• „Atropunicea”,
• „Black Swan”,
• „Dawyck Purple”,
• „Purple Fountain”,
• „Purpurea Pendula”,
• „Purpurea Tricolor”,
• „Rohan Obelisk”,
• „Rohanii”,
• „Swat Magret”,
• „Tortuosa Purpurea”.

Buk czerwony kolumnowy

Poszukując czerwonolistnego buku o kolumnowej koronie znajdziemy dwie popularne odmiany: „Dawyck Purple” i „Rohan Obelisk”. Obydwie odmiany to wysokie drzewa, które osiągają wysokość do 15 m i szerokość do około 3 m. Mają bardzo ozdobne, błyszczące ciemnoczerwone liście, które jesienią przebarwiają się na jasnobrązowy kolor. Liście „Rohan Obelisk” są dodatkowo charakterystycznie powycinane. Pomyślcie o tych odmianach jeżeli macie duży ogród lub planujecie posadzić je w szpalerze, świetnie spełniają funkcję osłonową.

Buk czerwony pendula

Buk pospolity „Purpurea Pendula” to bardzo ozdobne drzewo, które świetnie sprawdzi się w mniejszych ogrodach jako mocny akcent kolorystyczny ze względu na ciemnoczerwone liście, które jesienią zmieniają barwę na czerwonobrązową. „Purpurea Pendula” uwagę przykuwa dzięki bardzo ciekawemu pokrojowi - malowniczej, zwisającej koronie w kształcie parasola. To mała odmiana, która dorasta do kilku metrów wysokości i szerokości. Istnieje jednak możliwość uzyskania wyższego drzewa. W tym celu jeden z pędów trzeba podpinać do podpory.

Buk czerwony na żywopłot

Buk pospolity doskonale nadaje się na żywopłot ponieważ dobrze znosi cięcie. Jeżeli marzycie o pięknym żywopłocie liściastym z buka to „Atropunicea” będzie doskonałym wyborem. W pojedynkę to duże drzewo o zaokrąglonej koronie, które dorasta do 20 m, ale przy odpowiednim cięciu można je uformować w żywopłot o wysokości od 2 do 4 m. Jeżeli zapewnimy mu żyzną i świeżą glebę oraz odpowiednie nawodnienie stworzy w sezonie piękny żywopłot o błyszczącej, ciemnoczerwonej barwie, a jesienią zaskoczy wyjątkowo malowniczym, pomarańczowożółtym kolorem.

Buk czerwony szczepiony

Buk pospolity „Purple Fountain”  - sięgnijcie po niego jeżeli szukacie ciekawego, niewielkiego drzewa do wyeksponowania w swoim ogrodzie. To odmiana buku szczepionego, który swój wyjątkowy wygląd zawdzięcza długim, zwisającym do ziemi gałęziom i przewieszającemu się wierzchołkowi. Wygląda jak czerwona fontanna, stąd nazwa tej odmiany. Ciemnoczerwone liście jesienią przebarwiają się na żółto. „Purple Fountain” po dwudziestu latach dorasta do 5 m wysokości, przy czym jest stosunkowo wąski: od 1,5 do 2 m.

Buk czerwony płaczący

Wśród czerwono listnych buków pospolitych o płaczącym pokroju, oprócz wspomnianej już odmiany „Purple Fountain”, trzeba wyróżnić wyjątkowo malowniczą „Black Swan”. To piękny okaz, który często stosowany jest przy nowoczesnych rozwiązaniach architektonicznych. Swój wyjątkowy pokrój zawdzięcza asymetrycznie powyginanym gałęziom zwieszającym się do ziemi, w większości w jedną stronę tak, jakby uformował go wiejący wiatr. Pęd przewodni także malowniczo powyginany, nadający jeden kierunek całej koronie. To dość małe, ale silnierosnące drzewo. Po kilkunastu latach osiąga około 7 m wysokości i do 3 m szerokości, przy czym trzeba wspomnieć, że w młodości jest dość wąski. Purpurowe liście jesienią przebarwiają się na jasnobrązowy i złoty kolor.

Warto tu także wspomnieć o jeszcze jednej, dość charakterystycznej odmianie buka pospolitego „Tortuosa Purpurea”. To bardzo małe, bo osiągające do 0,8 m wysokości i 1,2 m szerokości, drzewo o szeroko rozłożonych i malowniczo powyginanych gałęziach tworzących parasolowatą koronę. Purpurowe liście latem przebarwiają się  na purpurowo zielony kolor. Tę odmianę warto posadzić w widocznym miejscu przydomowego ogródka ponieważ jest bardzo malownicza po zrzuceniu liści.

Buk czerwony - sadzonki

Sadzonki różnych odmian buka o czerwonych liściach z łatwością zakupimy w stacjonarnych, jak i internetowych sklepach ogrodniczych. Dostępne są różne wielkości roślin, co wpływa także na ich cenę; im starsza sadzonka, tym wyższa cena. Sadzonki możemy także zrobić samodzielnie. W tym celu za pomocą ostrego narzędzia odcinamy wiosną młode, niezdrewniałe pędy o długości około 8 – 12 cm i minimalnej grubości 2mm. Pędy można włożyć do ukorzeniacza, a następnie do doniczki wypełnionej mieszanką torfu i piachu.

Buk czerwony na pniu

Wśród dostępnych na rynku odmian czerwono listnego buka pospolitego szczepionego na pniu, oprócz najczęściej występującej „Purpurea Pendula”, znajdziemy również m.in. „Purpurea Tricolor”, czy „Rohan Weeping”. Na uwagę zasługuje „Purpurea Tricolor”, który może być piękną dekoracją naszego ogrodu ze względu na jajowate, skórzaste liście, które wiosną przybierają purpurowy kolor środka z różowymi obrzeżami. Latem różowy brzeg robi się biały, a purpura przechodzi w brunatnozielony odcień. Jesienią znów zaskakuje nas kolejnymi kolorami: żółtym i brązowym. Drzewo dość szybko rośnie i osiąga duży rozmiar do 30 m wysokości i szerokości. Korona tej odmiany jest silnie zaokrąglona.

Buk czerwony - choroby

Buki atakowane są najczęściej przez mszyce, roztocza i motyle. Szkodniki żerujące na tych drzewach znacznie zmniejszają atrakcyjny wygląd roślin, dlatego warto z nimi walczyć, aby nasze buki, które miały być ozdobą nie stały się powodem do zmartwień.

Zdobniczka bukowa (Phyllaphis fagi) to mszyca, która żeruje na dolnej stronie liści od wiosny do jesieni. W efekcie liście skręcają się i przedwcześnie zasychają, a wzrost nowych liści jest zahamowany. Ze względu na to, że jaja zdobniczki zimują, jej zwalczanie powinniśmy rozpocząć jeszcze zanim liście pojawią się na drzewie, najpóźniej do końca kwietnia.

Przebarwiacz bukowy (Rhyncaphytoptus fagifoliae) oraz podrdzewiacz bukowy (R. Fagacis) to trudne do wykrycia roztocza, o których istnieniu dowiadujemy się zazwyczaj w środku lata, kiedy na liściach widoczne są żółte i brązowe odbarwienia (przebarwiacz bukowy) lub ordzawienia i zniekształcenie młodych liści (odrdzewiacz bukowy). Roztocza te najlepiej zwalczać jeszcze wiosną, kiedy to szkodniki przemieszczają się z miejsca zimowania na pojawiające się nowe liście.

Latem liście buka niszczy niedolot bukowiec (Diurnea fagella). Larwy tego motyla osiągają długość do 18 mm, dzięki czemu można je łatwiej znaleźć, w przeciwieństwie do roztoczy. Żerują na bukach od czerwca do października, wygryzając dziury na liściach. Nocą liście buka niszczy natomiast pierścienica nadrzewka (Malacosoma neustria). Żeruje od kwietnia do czerwca, wygryzając dziury w liściach aż do momentu pozostawienia samego unerwienia. Warto obejrzeć drzewo zimą, ponieważ najlepszym sposobem ich zwalczania jest obcinanie pędów na których występują jaja złożone w kształcie obrączek.