Jakie płytki do mieszkania wybrać?

Odporność płytek na plamienie

Ten parametr jest określany na podstawie pięciu kategorii, zgodnie z normą PN-EN ISO 10545-14. Im wyższa kategoria odporności na plamy, tym trudniej jest je zabrudzić i łatwiej oczyścić. W warunkach domowych, szczególnie do kuchni i pomieszczeń technicznych, zaleca się wybieranie płytek o wysokiej odporności na plamy, ponieważ są bardziej odporne na kontakt z substancjami mogącymi spowodować trwałe zabrudzenie.

Płytki szkliwione są łatwiejsze w utrzymaniu czystości w porównaniu do płytek wykonanych technologią gresu nieszkliwionego. W przypadku pierwszych, powierzchnia płytki jest pokryta warstwą szkliwa, chroniącą ją przed przenikaniem różnorodnych substancji do struktury, co mogłoby spowodować trwałe zabrudzenie. Gdy mamy do czynienia z płytkami nieszkliwionymi, pozbawionymi warstwy ochronnej, może być konieczne zastosowanie impregnacji na ich powierzchni. Dzięki temu zyskują dodatkowe zabezpieczenie przed powstawaniem plam.

Plamoodporność testuje się poprzez zastosowanie specjalnego roztworu na powierzchni płytek ceramicznych w ustalonym okresie czasu, a następnie poddanie ich procesowi czyszczenia i ocenie trwałych zmian w wyglądzie.

Odporność na plamienie bada się dla trzech podstawowych, reprezentatywnych grup substancji. Są to:

• substancje plamiące - zostawiające ślady (masa) - zielony lub czerwony środek plamiący w lekkim oleju,
• substancje o utleniającym działaniu chemicznym - roztwór alkoholowy jodu o stężeniu 13 g/l,
• substancje tworzące "film" - olej z oliwek.

Każdy producent może ponadto nanieść w ramach testu na powierzchnię płytki dowolne produkty plamiące, aby sprawdzić, jak płytka "zachowa się" pod ich wpływem. Najczęściej są to produkty stosowane w codziennym użytkowaniu np. w kuchni (kawa, herbata, czerwone wino, sok, itp.).

Do czyszczenia, po 24-godzinnym działaniu środka plamiącego, używa się:

• ciepłej wody o temperaturze 55(+/–5)° C,
• lekko aktywnego środka czyszczącego, bez środków ścierających o pH 6,5–7,5,
• mocnego środka czyszczącego ścierającego, nie zawierającego kwasu fluorowodorowego ani jego związków o pH 9–10,
• 3-procentowego (objętościowo) roztworu kwasu solnego;
• roztworu 200g/l wodorotlenku potasu,
• acetonu.

Sposoby czyszczenia, na podstawie których klasyfikuje się odporność na plamienie płytek:

• metoda A - czyszczenie pod bieżącą ciepłą woda przez 5 minut,
• metoda B - czyszczenie lekkim środkiem aktywnym za pomocą nieostrej tkaniny, a następnie spłukanie bieżącą wodą,
• metoda C - mechaniczne czyszczenie przez 2 minuty aktywnym, mocnym środkiem, a następnie spłukanie bieżącą wodą,
• metoda D - zanurzenie na 24 godziny w odpowiednim rozpuszczalniku, a następnie spłukanie bieżącą wodą.

Klasy odporności płytek na plamienie

Klasa 5 reprezentuje najwyższy poziom odporności na plamy, co oznacza, że w przypadku wystąpienia zabrudzeń można je skutecznie usunąć za pomocą ciepłej wody. Natomiast klasa 1 wskazuje na niską odporność na plamienie, a tym samym trwałe zabrudzenie płytki.

Odporność na zabrudzenia nie stanowi absolutnego wskaźnika łatwości utrzymania płytek w czystości, zwłaszcza tych o chropowatej fakturze. Wyższa kategoria odporności na plamy odnosi się głównie do efektywności usuwania przebarwień spowodowanych przez płyny, nie uwzględniając jednak zabrudzeń pyłami, błotem czy nawet kurzem.