Do czego służy kora
Kora stała się poszukiwanym materiałem ogrodniczym. Ułatwia uprawę roślin i dekoruje ogród.
Pnie starych sosen pokryte są grubą, spękaną warstwą kory. Jest to tkanka zbudowana z martwych, wypełnionych powietrzem komórek. Ich ściany składają się głównie z korka, wosków, garbników, żywic i ligniny. Większość tych substancji nie nasiąka wodą i nie przewodzi ciepła. Te, które są pochodnymi fenolu (w sumie około 20%), działają toksycznie na żywe organizmy. Kora chroni więc wewnętrzne tkanki przed mrozem i palącym słońcem oraz wysuszającym wiatrem. Stanowi także barierę dla chorobotwórczych grzybów i bakterii.
Kora, tak ważna dla drzew, dla przemysłu była kłopotliwym odpadem do czasu, gdy jej zalet nie odkryli ogrodnicy.
Kora świeża
Po okorowaniu drzew otrzymuje się duże jej kawałki. Są one jasnobrązowe, czasem złociste, lekkie i mocno pachną żywicą. Kora sosnowa charakteryzuje się niewielką zawartością azotu (niecały procent) i innych składników odżywczych, a jej pH jest zbliżone do pH torfu (4,3-4,5). Nie zawiera ani grzybów, ani bakterii.
Zastosowanie Po rozdrobnieniu świeżą korę można wykorzystywać do wykładania ścieżek i placyków. Można też ściółkować nią duże drzewa i krzewy, zwłaszcza gatunki lubiące kwaśne podłoże (iglaki, azalie, różaneczniki i inne wrzosowate).
Kora kompostowana
Surowiec ten jest doskonałym materiałem próchnicotwórczym. Kora zmoczona wodą i składowana przez rok, za sprawą grzybów i bakterii rozkłada się i powstaje humus. Staje się wówczas ciemna, ciężka i wilgotna, pachnie próchnicą. Daje się rozetrzeć palcami, a jej kwasowość zmniejsza się do pH 4,5-5,5.
Zastosowanie
Jest doskonałą ściółką szczególnie dla gatunków kwasolubnych. Uwalniane z niej związki zapobiegają rozwojowi grzybów groźnych dla iglaków. Może trafić także na skalniaki i rabaty bylinowe oraz do pojemników. Zimą chroni korzenie przed mrozem, na przedwiośniu zapobiega przedwczesnemu rozwojowi roślin, wiosną oraz latem utrzymuje wilgoć w glebie i zapobiega rozwojowi chwastów.
Kora, tak ważna dla drzew, dla przemysłu była kłopotliwym odpadem do czasu, gdy jej zalet nie odkryli ogrodnicy.
Kora świeża
Po okorowaniu drzew otrzymuje się duże jej kawałki. Są one jasnobrązowe, czasem złociste, lekkie i mocno pachną żywicą. Kora sosnowa charakteryzuje się niewielką zawartością azotu (niecały procent) i innych składników odżywczych, a jej pH jest zbliżone do pH torfu (4,3-4,5). Nie zawiera ani grzybów, ani bakterii.
Zastosowanie Po rozdrobnieniu świeżą korę można wykorzystywać do wykładania ścieżek i placyków. Można też ściółkować nią duże drzewa i krzewy, zwłaszcza gatunki lubiące kwaśne podłoże (iglaki, azalie, różaneczniki i inne wrzosowate).
Kora kompostowana
Surowiec ten jest doskonałym materiałem próchnicotwórczym. Kora zmoczona wodą i składowana przez rok, za sprawą grzybów i bakterii rozkłada się i powstaje humus. Staje się wówczas ciemna, ciężka i wilgotna, pachnie próchnicą. Daje się rozetrzeć palcami, a jej kwasowość zmniejsza się do pH 4,5-5,5.
Zastosowanie
Jest doskonałą ściółką szczególnie dla gatunków kwasolubnych. Uwalniane z niej związki zapobiegają rozwojowi grzybów groźnych dla iglaków. Może trafić także na skalniaki i rabaty bylinowe oraz do pojemników. Zimą chroni korzenie przed mrozem, na przedwiośniu zapobiega przedwczesnemu rozwojowi roślin, wiosną oraz latem utrzymuje wilgoć w glebie i zapobiega rozwojowi chwastów.
- Więcej o:
