Migdał - Amygdalus communis
Migdał (Amygdalus communis) to bliski krewniak brzoskwini. Niektórzy naukowcy klasyfikują go jako gatunek brzoskwini, opatrując nazwą Prunus amygdalus. Pochodzi z Azji, gdzie uprawiany jest w rejonach ciepłych i suchych. Ma lancetowate skórzaste liście i ładną ciemną korę ze srebrnym połyskiem. Do uprawy w Polsce poleca się odmianę 'Rekord', która jest odporna na mróz i nękającą brzoskwinie kędzierzawość liści.
Tylko w donicy
Posadzony w gruncie nadmiernie się rozrasta, słabo kwitnie i nie owocuje. Dlatego najlepiej uprawiać go, tak jak figę, w pojemniku o pojemności 30-50 litrów. Na spód dobrze jest nasypać warstwę gruzu ceglanego, dopiero później ziemię kompostową z dodatkiem gliny. Dorasta do 1,5 m i tworzy gęstą koronę, która wiosną obsypana jest mnóstwem białoróżowych kwiatów. Jeszcze oryginalniej prezentuje się, kiedy ma owoce.
Owoce
Owocnia nie rozrasta się w soczysty miąższ jak u brzoskwiń. Powiększają się tylko ich pestki, obciągnięte cienką, zieloną i pokrytą meszkiem skórką. Pestki są miękkie, a w środku zawierają nasiona, zwane migdałami - bardzo odżywcze, zawierają dużo tłuszczu, węglowodanów i białka, a także potas, wapń, magnez, fosfor i witaminę PP. Mają właściwości lecznicze - wspomagają leczenie schorzeń prostaty i chorób nowotworowych. Zdarza się, że migdał nie zawiązuje owoców. Dzieje się tak dlatego, że jest rośliną obcopylną, a brzoskwinie, które mogłyby go zapylić, kwitną później. Aby zrównać ich terminy kwitnienia, należy migdała przechowywać przez zimę w chłodnym pomieszczeniu, co opóźnia nieco jego kwitnienie i ułatwia zapylenie pyłkiem brzoskwiń przez pszczoły i trzmiele. Owady te mogą przenieść pyłek nawet z odległości 2 km. Jeśli jednak w pobliżu nie rosną brzoskwinie należy po prostu kupić dwa migdały - będą zapylały się wzajemnie.
Nawożenie
Migdał w pojemniku trzeba co 2 tygodnie podlewać nawozami płynnymi (Florovit, Nawokont). Pod koniec kwitnienia dobrze jest go zasilić saletrą wapniową (1g/na litr podłoża). W lipcu zmniejszamy nawożenie o połowę. W sierpniu zasilamy roślinę saletrą potasową lub siarczanem potasu (1g/na litr podłoża). We wrześniu nawożenie przerywamy. Drugi wariant nawożenia opiera się na właściwym stosowaniu wolno rozkładającego się nawozu Osmocote. Najpierw po kwitnieniu zasila się roślinę saletrą wapniową, potem na wierzch donicy sypie się Osmocote (3 g/na litr podłoża). W chłodne lata Osmocote rozkłada się zbyt długo. Dlatego w sierpniu trzeba koniecznie usunąć pozostałe nierozłożone kuleczki, aby nie przedłużać wegetacji.
Autor jest szkółkarzem i producentem egzotycznych roślin sadowniczych
Tylko w donicy
Posadzony w gruncie nadmiernie się rozrasta, słabo kwitnie i nie owocuje. Dlatego najlepiej uprawiać go, tak jak figę, w pojemniku o pojemności 30-50 litrów. Na spód dobrze jest nasypać warstwę gruzu ceglanego, dopiero później ziemię kompostową z dodatkiem gliny. Dorasta do 1,5 m i tworzy gęstą koronę, która wiosną obsypana jest mnóstwem białoróżowych kwiatów. Jeszcze oryginalniej prezentuje się, kiedy ma owoce.
Owoce
Owocnia nie rozrasta się w soczysty miąższ jak u brzoskwiń. Powiększają się tylko ich pestki, obciągnięte cienką, zieloną i pokrytą meszkiem skórką. Pestki są miękkie, a w środku zawierają nasiona, zwane migdałami - bardzo odżywcze, zawierają dużo tłuszczu, węglowodanów i białka, a także potas, wapń, magnez, fosfor i witaminę PP. Mają właściwości lecznicze - wspomagają leczenie schorzeń prostaty i chorób nowotworowych. Zdarza się, że migdał nie zawiązuje owoców. Dzieje się tak dlatego, że jest rośliną obcopylną, a brzoskwinie, które mogłyby go zapylić, kwitną później. Aby zrównać ich terminy kwitnienia, należy migdała przechowywać przez zimę w chłodnym pomieszczeniu, co opóźnia nieco jego kwitnienie i ułatwia zapylenie pyłkiem brzoskwiń przez pszczoły i trzmiele. Owady te mogą przenieść pyłek nawet z odległości 2 km. Jeśli jednak w pobliżu nie rosną brzoskwinie należy po prostu kupić dwa migdały - będą zapylały się wzajemnie.
Nawożenie
Migdał w pojemniku trzeba co 2 tygodnie podlewać nawozami płynnymi (Florovit, Nawokont). Pod koniec kwitnienia dobrze jest go zasilić saletrą wapniową (1g/na litr podłoża). W lipcu zmniejszamy nawożenie o połowę. W sierpniu zasilamy roślinę saletrą potasową lub siarczanem potasu (1g/na litr podłoża). We wrześniu nawożenie przerywamy. Drugi wariant nawożenia opiera się na właściwym stosowaniu wolno rozkładającego się nawozu Osmocote. Najpierw po kwitnieniu zasila się roślinę saletrą wapniową, potem na wierzch donicy sypie się Osmocote (3 g/na litr podłoża). W chłodne lata Osmocote rozkłada się zbyt długo. Dlatego w sierpniu trzeba koniecznie usunąć pozostałe nierozłożone kuleczki, aby nie przedłużać wegetacji.
Autor jest szkółkarzem i producentem egzotycznych roślin sadowniczych
- Więcej o:
- nawożenie
