Roślinne dziwaki - możesz je mieć w ogrodzie

Tulejnik amerykański (Lysichiton americanus)

Jego kwiaty wyglądają naprawdę egzotycznie.

To przybrzeżna bylina wodna o wydłużonych liściach początkowo jaskrawozielonychch, później ciemniejących. Jej kępy osiągają 80 cm wysokości. Wiosną pojawiają się żółte pochwy kwiatowe długości 30 cm, otulające zieloną kolbę. Dobrze rośnie w miejscach słonecznych lub półcienistych na wilgotnej, podmokłej ziemi zasobnej w próchnicę.

Fot. Wiesław Gawryś

Judaszowiec kanadyjski (Cercis canadensis)

Jako jeden z nielicznych wydaje kwiaty na pędach - to zjawisko kauliflorii.

Niewielkie drzewo o parasolowatej koronie. Dorasta do 3-5 m. Kwiaty różowe, zebrane w pęczki rozwijają się w maju razem z liśćmi na gałęziach, a nawet na pniu. Jesienią jego liście przebarwiają się na żółto. Lubi stanowiska słoneczne i półcieniste, osłonięte i zaciszne oraz przepuszczalną, niezbyt wilgotną glebę. Młode rośliny nie są w pełni odporne na mróz.

Fot. Katarzyna Dyrska

Lilia himalajska (Cardiocrinum giganteum)

Okazała, ale rzadko kwitnąca.

Bylina cebulowa osiągająca nawet 2 m wysokości. Na jednej łodydze wydaje w połowie lata  nawet 20 dużych, silnie pachnących kwiatów. Jej sercowate liście mają 30 cm średnicy. Cebule sadzimy jesienią i starannie pielęgnujemy przez kilka lat. Roślina zwykle zakwita w 5 roku po posadzeniu. Odpowiada jej miejsce półcieniste i bardzo żyzna, przepuszczalna, ale wilgotna gleba.

Iglicznia trójcierniowa (Gleditsia triacanthos)

Drzewo z największymi w naszym klimacie strąkami.

Ma nieregularną, wyniosłą ale ażurową koronę i dużo okazałych cierni. Po wielu latach może osiągać 30 cm wysokości. Liście podwójnie pierzaste jesienią przebarwiają się na złoty kolor. Największą jej atrakcją są bardzo duże (30 cm długości), początkowo zielone, a później bordowe strąki pozostające na gałęziach do wiosny. Ma też odmianę 'Rubylace' o brązowoczerwonych liściach osiągającą znacznie mniejsze rozmiary (15 m). Iglicznie lubią stanowisko słoneczne i mają małe wymagania glebowe.

Zimowit jesienny (Colchicum autumnale)

Wygląda wiosennie, kwitnie jesienią, liście wydaje wiosną.

Bylina cebulowa. jej kwiaty osiągają 20-30 cm wysokości. W zależności od odmiany mogą być różowe lub białe  i mieć zróżnicowane kształty. Z jednej cebuli wyrasta ich kilkanaście. Wiosną pojawiają się liście długości 20-30 cm, które zamierają w czerwcu. Lubi stanowiska słoneczne i półcieniste i próchniczną, lekko wilgotną ziemię. Cebule wysadza się w sierpniu.

Fot. Shutterstock

Wierzba sachalińska (Salix udensis) 'Sekka'

Wydaje kotki na spłaszczonych pędach.

To zaokrąglony krzew wysokości 3 m o zaczerwienionych, staśmionych pędach. Szczególnie dekoracyjnie wygląda zimą. Lubi stanowiska słoneczne, nie toleruje suszy, gleb wapiennych i zasolonych. Wydawaniu ozdobnych pędów sprzyja częste cięcie rośliny.

Lepiężnik japoński (Petasites japonicus)

Oryginalne kwiaty i gigantyczne liście.

Bylina, której kępy osiągają 60 cm wysokości i 1,5 m szerokości. Wiosną wydaje kwiatostany wysokości 30 cm, a później liście o prawie metrowej średnicy. Może rosnąć w słońcu i w półcieniu na wilgotnej, ale przepuszczalnej glebie.

Fot. Łucja Świłło

Cypryśnik błotny (Taxodium distichum)

Wytwarza specjalne narośla na korzeniach ułatwiające im oddychanie.

Drzewo iglaste osiągające po latach 30 m wysokości. Jego igły są sezonowe, jesienią brązowieją i opadają. Lubi stanowisko słoneczne i wilgotne, podmokłe gleby. Stare egzemplarze są zwykle otoczone przez wiele pneumatoforów - wytwarzanych przez korzenie narośli przypominających pieńki. Nie należy ich usuwać, bo są potrzebne roślinie do oddychania.

Fot. Paweł Słomczyński / AG

Kanianka pospolita (Cuscuta europaea)

Nie wytwarza zielonego barwnika i pasożytuje na innych roślinach

To jednoroczna, bezlistna roślina pnąca. Jej pędy osiągają długość 1 m. Pasożytuje zwłaszcza na pokrzywach i chmielu. Latem wytwarza kłębki czerwonawych kwiatów.

Fot. Wiesław Gawryś

Obrazki plamiste (Arum maculatum)

Egzotyczne choć śmierdzące kwiaty, ciekawe liście i zadziwiające owoce.

Bylina bulwiasta wydająca ozdobne liście z brunatnymi, większymi lub mniejszymi plamami oraz charakterystyczne kolby kwiatowe otoczone pochwą, a później czerwone owoce. Osiąga 30 cm wysokości. Może rosnąć w miejscu słonecznym lub półcienistym, w każdej umiarkowanie wilgotnej glebie. Wymaga okrycia na zimę.

Fot. Paweł Słomczyński / AG