Storczyki najpiękniejsze z pięknych. Kwiaty doniczkowe

Storczyki bulwiaste - katleja

Wśród storczyków są gatunki wytwarzające pseudobulwy (magazynujące wodę i substancje pokarmowe) oraz takie, które ich nie tworzą. Orchidee "bulwiaste" szeroko się rozrastają, bo u podstawy starej bulwy tworzą nowe. Do tej grupy należą m.in. katleja, miltonia, dendrobium i zygopetalum.

Wiele najpiękniejszych storczyków pochodzi z Ameryki Południowej. Katleja (Cattleya) to królowa wśród storczyków. Łatwo krzyżuje się z innymi gatunkami oraz rodzajami, a mieszańce zachwycają przepychem ogromnych kwiatów, często pachnących. Wymaga okresu spoczynku bez podlewania.

Fot. Flora Press/Botanical Images Flora Press

Z kolei miltonia (Miltonia) ma kwiaty podobne do bratków; u najcenniejszych odmian są one żółte, białe lub czerwone. Wymaga wysokiej wilgotności powietrza oraz podlewania z przerwami pozwalającymi na przeschnięcie podłoża. Zdrowe okazy mają liście jasnozielone, ich ciemnienie świadczy o niedoborze światła.

Fot. Flora Press/Botanical Images Flora Press

Storczyki bulwiaste - dendrobium

Dendrobium (Dendrobium) z kolei wywodzi się ze zwrotnikowej Azji. Do uprawy w mieszkaniu najlepsze są odmiany pochodzące od Dendrobium nobile oraz jego krzyżówki o białych lub różowych kwiatach. Roślina wymaga wysokiej temperatury i wilgotności powietrza w okresie wzrostu, w czasie spoczynku konieczny jest chłód oraz susza w doniczce.

Fot. Flora Press/Botanical Images Flora Press

Storczyki z korzeniami powietrznymi - wanda

Druga grupa storczyków tworzy tylko jeden pęd, który stale rośnie ku górze. Botanicy tłumaczą takie zachowanie ich dążeniem do słońca (w tropikalnych lasach muszą przebijać się przez gęstą warstwę listowia). Długie pędy takich storczyków wytwarzają dużo korzeni powietrznych. Reprezentantką tej grupy jest wanda (Vanda) rodem z tropikalnej Azji.

Najbardziej poszukiwane wandy o niebieskich kwiatach pochodzą od gatunku Vanda caerulea. Roślina wymaga dużo światła, wilgoci i ciepła - tylko w takich warunkach zakwita. Unikamy polewania wodą wierzchołka wzrostu, by nie sprowokować ataku grzybów.

Pielęgnacja storczyków

Storczyki na naszych parapetach to mieszańce pochodzące od gatunków tropikalnych. Należy zapewnić im warunki zbliżone do naturalnych. Podłoże musi być lekkie i włókniste, żeby korzenie miały stały dostęp powietrza, oraz całkowicie przepuszczalne dla wody. Podlewamy rośliny ostudzoną przegotowaną wodą i dopiero wtedy, gdy podłoże wyraźnie przeschnie, rankiem, by w miarę wzrostu temperatury w ciągu dnia woda szybciej wyparowywała. Nadmiar zbierający się na podstawce niezwłocznie wylewamy. Stale wilgotne podłoże grozi atakiem grzybów. Storczyki przechodzące okres spoczynku podlewamy sporadycznie. Nawozimy je specjalnymi nawozami dla storczyków lub mieszankami uniwersalnymi o dwukrotnie słabszym stężeniu niż zalecane na opakowaniu. W okresie spoczynku storczyków nie dokarmiamy. Wilgotność powietrza musi być wysoka. Podczas wzrostu oraz kwitnienia liście (ale nie kwiaty, by na płatkach mogłyby się pojawić plamy) spryskujemy rano letnią miękką wodą. Pomieszczenie regularnie wietrzymy, ale unikamy gwałtownych skoków temperatury. W ciągu dnia optymalna temperatura to 23-25° C (15-16° C w czasie zimowego spoczynku), nocą nie powinna spadać poniżej 10-12° C. Im wyższa temperatura, tym bardziej wilgotne powinno być powietrze. Orchidee nie lubią pełnego słońca. Latem w południe wymagają cieniowania. Najlepsze jest dla nich światło rozproszone lub półcień. Rośliny kupione w plastikowych pojemnikach warto umieścić w ozdobnych osłonach, na tyle obszernych, by zapewniały korzeniom powietrze. Na dnie kładziemy warstwę grubego żwirku. Zbierająca się tam woda będzie systematycznie parować, podnosząc wilgotność powietrza. Silnie rozrośnięte egzemplarze przesadzamy wiosną.

Rośliny zaatakowane przez choroby grzybowe lub szkodniki najlepiej zniszczyć. W warunkach domowych trudno je bowiem uratować.