Dwa kominki - jeden w salonie, drugi na tarasie
Jeśli chcesz mieć jeden kominek na tarasie, a drugi w salonie, najlepiej zaplanuj je tak, żeby miały wspólny komin.
1 z 4
2 z 4
3 z 4
4 z 4
Co zrobić, gdy planując dom, chcemy mieć jednocześnie palenisko zamknięte i otwarte? Warto wtedy rozważyć wykonanie kominków bliźniaczych, nazywanych też podwójnymi.
Jeden znajduje się wówczas wewnątrz domu - najczęściej w salonie, a drugi na tarasie przylegającym do tego pomieszczenia. Ustawia się je zwykle przy zewnętrznej ścianie domu i podłącza do wspólnego komina, ale do osobnych kanałów dymowych. Urządzenia grzewcze stykają się wówczas ze sobą "plecami" lub bokami (zobacz zdjęcie). Takie rozwiązanie jest bardzo popularne ze względu na to, że wystarczy wówczas budowa jednego komina.
Często popełnianym błędem jest umiejscowienie kominka w miejscu o dużym natężeniu ruchu. Osoby przechodzące obok mogą wówczas odczuwać dyskomfort powodowany bliskością ognia, a przy okazji ograniczają widok na ogień pozostałym domownikom.
Na zewnątrz, jak również w środku domu, można zaplanować dwa kominki otwarte, lepiej jednak zdecydować się na zamknięty wkład kominkowy wewnątrz, a na tarasie - palenisko otwarte.
Drugie rozwiązanie jest wykorzystywane częściej nie tylko ze względu na estetykę, ale przede wszystkim na funkcjonalność. Oba kominki mają rożne przeznaczenie. Kominek wewnątrz domu często pełni rolę urządzenia wspomagającego ogrzewanie, tymczasem zewnętrzny jest jednym z przydatnych i funkcjonalnych dodatków, w jakie można wyposażyć dom.
Kominek zamknięty wyposażony jest we wkład lub kasetę kominkową. Jest on nie tylko łatwiejszy i szybszy w budowie, ale przede wszystkim bardziej ekonomiczny od otwartego. Jego montażem powinna zająć się wyspecjalizowana ekipa - uzyskamy wówczas pewność, że użytkowanie kominka będzie bezpieczne.
Jeśli zbudujemy kominek z dystrybucją gorącego powietrza (DGP), ogrzeje on więcej niż tylko jedno pomieszczenie. Kominek z płaszczem wodnym będzie współpracował z instalacją grzewczą.
Parametry kominków. Kupując wkład kominkowy, który będzie pełnił rolę urządzenia dogrzewającego, trzeba zwrócić uwagę na:
- sprawność - może wynosić nawet 80%;
- moc nominalną - dobiera się ją do wielkości ogrzewanych pomieszczeń. Przyjmuje się, że 1 kW mocy ogrzewa około 25 m3;
- średnie zużycie drewna podczas palenia;
- czas pracy kominka bez uzupełniania opału;
Powietrze do spalania. Aby kominek działał poprawnie i skutecznie, musi być zapewniony do niego stały dopływ powietrza potrzebnego do spalania. W pobliże zamkniętego wkładu kominkowego trzeba doprowadzić w ciągu godziny 10 m3 powietrza na 1 kW mocy urządzenia. Jeśli będzie go za mało, kominek zacznie wysysać powietrze z pomieszczenia, w którym się znajduje.
Powietrze najlepiej doprowadzić w okolice kominka lub wprost do niego za pomocą specjalnego kanału.
Jest integralną częścią tarasu, nadaje mu szczególny charakter i sprawia, że miejsce to zamienia się w salon na świeżym powietrzu. Jeśli zrobimy na nim zadaszenie, z kominka będzie można korzystać nawet w czasie deszczowych wieczorów.
Otwarte palenisko sprawdza się na zewnątrz domu ze względu na duże zapotrzebowanie na tlen. Aby spalić w nim kilogram drewna, potrzeba około 200 m3 powietrza.
Jeden znajduje się wówczas wewnątrz domu - najczęściej w salonie, a drugi na tarasie przylegającym do tego pomieszczenia. Ustawia się je zwykle przy zewnętrznej ścianie domu i podłącza do wspólnego komina, ale do osobnych kanałów dymowych. Urządzenia grzewcze stykają się wówczas ze sobą "plecami" lub bokami (zobacz zdjęcie). Takie rozwiązanie jest bardzo popularne ze względu na to, że wystarczy wówczas budowa jednego komina.
Jest on ważnym elementem bryły domu i przeważnie dominuje w elewacji, wpływając tym samym na wygląd budynku.
Często popełnianym błędem jest umiejscowienie kominka w miejscu o dużym natężeniu ruchu. Osoby przechodzące obok mogą wówczas odczuwać dyskomfort powodowany bliskością ognia, a przy okazji ograniczają widok na ogień pozostałym domownikom.
Na zewnątrz, jak również w środku domu, można zaplanować dwa kominki otwarte, lepiej jednak zdecydować się na zamknięty wkład kominkowy wewnątrz, a na tarasie - palenisko otwarte.
Drugie rozwiązanie jest wykorzystywane częściej nie tylko ze względu na estetykę, ale przede wszystkim na funkcjonalność. Oba kominki mają rożne przeznaczenie. Kominek wewnątrz domu często pełni rolę urządzenia wspomagającego ogrzewanie, tymczasem zewnętrzny jest jednym z przydatnych i funkcjonalnych dodatków, w jakie można wyposażyć dom.
Kominek zamknięty wyposażony jest we wkład lub kasetę kominkową. Jest on nie tylko łatwiejszy i szybszy w budowie, ale przede wszystkim bardziej ekonomiczny od otwartego. Jego montażem powinna zająć się wyspecjalizowana ekipa - uzyskamy wówczas pewność, że użytkowanie kominka będzie bezpieczne.
Jeśli zbudujemy kominek z dystrybucją gorącego powietrza (DGP), ogrzeje on więcej niż tylko jedno pomieszczenie. Kominek z płaszczem wodnym będzie współpracował z instalacją grzewczą.
- sprawność - może wynosić nawet 80%;
- moc nominalną - dobiera się ją do wielkości ogrzewanych pomieszczeń. Przyjmuje się, że 1 kW mocy ogrzewa około 25 m3;
- średnie zużycie drewna podczas palenia;
- czas pracy kominka bez uzupełniania opału;
Powietrze najlepiej doprowadzić w okolice kominka lub wprost do niego za pomocą specjalnego kanału.
Jest integralną częścią tarasu, nadaje mu szczególny charakter i sprawia, że miejsce to zamienia się w salon na świeżym powietrzu. Jeśli zrobimy na nim zadaszenie, z kominka będzie można korzystać nawet w czasie deszczowych wieczorów.
Otwarte palenisko sprawdza się na zewnątrz domu ze względu na duże zapotrzebowanie na tlen. Aby spalić w nim kilogram drewna, potrzeba około 200 m3 powietrza.
Boczne ścianki, tył kominka, płyta paleniska i czapa kominka powinny być wykonane z materiałów odpornych na działanie wysokich temperatur, wilgoci i mających zdolność akumulacji ciepła. Może to być kamień, cegła szamotowa lub klinkierowa. Zewnętrzną część płyty paleniska umieszcza się zwykle dość nisko, dlatego powinna być wysunięta do przodu, aby uniemożliwić spadanie popiołu na podłogę - zwłaszcza jeśli jest drewniana.
Elementy kominka mające bezpośredni kontakt z ogniem i dymem - palenisko, komora dymowa i kanał dymowy - powinny być murowane na pełną spoinę, aby zapewnić szczelność.
Okap należy oprzeć na stalowej belce osadzonej w murze lub na bocznych ściankach kominka. Jego obudowę może stanowić blacha stalowa, którą później się zabudowuje.
W okapie powinien być zamontowany szyber, czyli zasuwa do regulacji wielkości ciągu w kominie, a tym samym szybkości spalania. To obok dokładania drewna jedyny sposób regulacji procesu spalania w kominku otwartym.
Warto pamiętać również o tym, że kominek należy starannie odizolować od elewacji. Podczas grillowania często dookoła pryska tłuszcz, który może szybko ją zabrudzić.
Każdy kominek musi być podłączony do osobnego kanału dymowego.
Podłączenie sąsiadujących ze sobą przez ścianę kominków do jednego kanału jest niedopuszczalne - mimo że kominka w salonie używa się głównie jesienią i zimą, a w tym na tarasie rozpala się zwykle tylko latem.
Wspólny mianownik obydwu kominków stanowi materiał opałowy - drewno. Należy pamiętać, że najlepsze do palenia jest liściaste (grab, buk, brzoza, klon lub dąb). Nie zaleca się stosowania drewna iglastego (sosna lub świerk), gdyż zawiera dużo żywicy, przez co zanieczyszczeniu ulegają zarówno kominki jak również przewody dymowe w kominie.
Czytaj także:
Kominek praktyczny i bezpieczny
Kominki z płaszczem wodnym, powietrzne i wolnostojące
Skomentuj:
Dwa kominki - jeden w salonie, drugi na tarasie