Taras wyłożony drewnem

Zbudowanie tarasu z drewna nie jest szczególnie skomplikowane, choć oczywiście zawsze lepiej zlecić to wyspecjalizowanej firmie, niż zabierać się do tego samodzielnie. Aby taki taras ładnie wyglądał i długo służył, trzeba wybrać odpowiednie drewno i właściwie je ułożyć, a potem dbać o nie i systematycznie konserwować je odpowiednimi preparatami.

Prace należy zacząć od wykonania projektu, czyli zaplanowania kształtu i wymiarów tarasu. Można to zrobić samodzielnie lub poprosić o pomoc architekta albo doradcę z firmy budującej tarasy.

Jakie drewno

Można użyć drewna krajowego, przeznaczonego specjalnie na tarasy i nawierzchnie ogrodowe, impregnowanego przemysłowo (czyli w całości nasyconego preparatem chroniącym przed wilgocią oraz korozją biologiczną) i o odpowiedniej wilgotności. Najlepsze, najtwardsze i najodporniejsze z gatunków krajowych jest drewno dębowe. Ponieważ jednak jest też najdroższe, dlatego częściej wybiera się deski sosnowe lub świerkowe - są one jednak dość miękkie, mało odporne na zarysowania i wgniecenia, szybko butwieją, uwalniając nieprzyjemne zapachy. Trzeba liczyć się z tym, że zrobiony z nich taras za 5-6 lat może nadawać się do wymiany.

Zdecydowanie lepsze na taras są deski z drewna egzotycznego, na przykład bangkirai, massaranduba, merbau, tatajuba, ipe, cumaru - odporne na zmienne warunki atmosferyczne i destrukcję biologiczną. Wpływa na to wysoka gęstość drewna egzotycznego oraz duża ilość zawartych w nim garbników (naturalnych substancji impregnujących). Trwałość tych gatunków nawet bez dodatkowej impregnacji jest kilkakrotnie większa niż zaimpregnowanej sosny. Ścisła struktura drewna nadaje mu piękną, gładką powierzchnię, natomiast szeroka paleta kolorystyczna, od słonecznych żółci po mahoniowe brązy i czerwienie, jest ozdobą otoczenia. Taras wykonany z tego rodzaju drewna będzie cieszył swojego właściciela długie lata; egzotyczna deska tarasowa nie traci swoich właściwości mechanicznych nawet przez kilkadziesiąt lat.

Do budowy tarasów wykorzystywane są głównie deski ryflowane, czyli z wyżłobioną powierzchnią, która nadaje im ładny wygląd oraz zapobiega poślizgnięciom na mokrym drewnie. Rozmiary desek mogą być różne. Dobiera się je podczas kosztorysowania tarasu tak, żeby zostawało jak najmniej odpadów.

Tarasy robi się też z materiałów kompozytowych, powstałych z połączenia drewna z PVC. Wyglądem mają one przypominać naturalne drewno, są jednak pozbawione jego wad, czyli odporne na wodę i insekty, łatwe do utrzymania w czystości i niewymagające regularnej konserwacji. Z reguły deski tarasowe z takich materiałów kupuje się w systemie, razem z legarami i elementami mocującymi.

Co pod spodem

Taras musi być stabilny, nie może luźno leżeć na gruncie - dlatego potrzebne mu są fundamenty. Jeśli ekipa budowlana wcześniej przygotowała wylewkę betonową, konstrukcję nośną tarasu układa się na niej. Jeśli wylewki nie ma, robi się punktowe słupy betonowe o odpowiedniej średnicy oraz w odpowiedniej odległości od siebie.

Prace rozpoczyna się od wyznaczenia miejsc, w których mają się znajdować słupy. Następnie robi się wykopy o głębokości 80-90 cm. Ważne, aby wszystkie miały taką samą głębokość - co czasem, gdy w pobliżu budynku poprowadzone są instalacje, jest trudne do osiągnięcia.

Uwaga! Użycie sprzętu mechanicznego do wykonania wykopów nie jest wskazane - po pierwsze zbyt mocno rozkopuje się otwory, a po drugie nie ma możliwości jego zastosowania tuż przy ścianie budynku.

Do gotowych otworów wprowadzane są tuby, które posłużą jako szalunek. Po wypoziomowaniu niwelatorem oraz obsypaniu ziemią można je zalewać betonem. Dalsze prace można prowadzić, kiedy beton zastygnie, czyli mniej więcej po upływie tygodnia.

Montaż tarasu

Gdy słupy są już gotowe, można przystąpić do montażu konstrukcji nośnej tarasu. Prace zaczyna się od ułożenia pod tarasem maty ściółkującej, która ma zapobiegać przerastaniu roślinności oraz - ewentualnie - przysypaniu jej drobnymi kamykami. Następnie wykonuje się konstrukcję nośną tarasu, na którą składają się:

- legary główne (o przekroju 42×90 mm),

- kontrlegary (o przekroju 50×50 mm).

Legary oraz kontrlegary pod deski egzotyczne robi się z drewna tego samego gatunku lub innego, ale o zbliżonej gęstości. Między słupami betonowymi lub wylewką a legarami głównymi układa się izolację z folii lub papy i podkładki poziomujące.

Na powstałej w ten sposób kratownicy możemy układać deski. Zazwyczaj przykręca się je na specjalne nierdzewne wkręty do montażu deski tarasowej. Wcześniej w deskach nawierca się otwory i frezuje je pod główki wkrętów (frezowanie jest niezbędne - inaczej główka wkrętu zgniatałaby drewno). Deska mocowana jest z każdego brzegu za pomocą dwóch wkrętów, co zapobiega jej skręcaniu.

Niektóre firmy proponują też systemy mocowania polegające na użyciu specjalnych łączników, montowanych do konstrukcji i niewidocznych od strony powierzchni. Ich zaletą jest również to, że nawet jeśli deski trzeba będzie wymienić, łączniki można wykorzystać ponownie.

Po zamontowaniu wszystkich desek, ich brzegi są wyrównywane, tak by wychodziły 2-3 cm poza konstrukcję tarasu. Wtedy jest też czas na wykonanie konstrukcji schodów (jeśli są potrzebne). Na końcu na brzegach montuje się deski czołowe, a cały taras dokładnie zamiata i zabezpiecza olejem.

Ile to kosztuje

Każdy taras należy wyceniać indywidualnie. Jego koszt zależy od wielu czynników: kształtu, wielkości i wysokości, liczby schodów, rodzaju podłoża i podbudowy oraz gatunku drewna. Podstawa do obliczeń to cena materiałów (deski, legary, kontrlegary, wkręty, olej) potrzebnych na 1 m2 tarasu. Można przyjąć, że cena netto tarasu z drewna egzotycznego zaczyna się od 400 zł/m2.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>