Z czego wybudować dom? - różne techniki budowy

Najtańsze są domy z pustaków gazobetonowych ocieplanych wełną, o stropach betonowych. Zamiast dachówki ceramicznej kładzie się betonową albo jeszcze tańszą blachodachówkę. Przy tym założeniu prawdopodobnie uda ci się zejść z ceną planowanego domu w okolice 1,7-1,8 tys. zł za m kw.

Jeśli pieniędzy masz mało, oszczędności zacznij raczej na etapie projektu. Wybierz dom o prostej bryle: parterowy z poddaszem użytkowym, bez skomplikowanego łamanego na wszystkie strony dachu i oczywiście bez piwnicy - jej budowa kosztuje kilkadziesiąt tysięcy złotych.

Poddasze może przy tym poczekać z wykończeniem, aż będziesz miał więcej pieniędzy. Warto też przemyśleć wielkość działki oraz samego domu.

Ile kosztuje budowa domu?

To bodaj najczęściej zadawane pytanie na wszelakich forach internetowych. Odpowiedź na nie jest jednak niebywale trudna, ponieważ zależy od kolosalnej ilości czynników, zaczynając od technologii, w której jest on wykonywany, przez jego powierzchnię, region kraju, w którym jest wznoszony, itp. itd.

Generalnie można przyjąć, że metr kwadratowy domu kosztuje przeciętnie od 1,7 do 3 tys. zł (licząc z robocizną i wykończeniem). Do tego dochodzi jednak jeszcze koszt działki i projektu, przy czym im większy dom, tym zazwyczaj niższa jest cena metra kwadratowego.

Generalnie można przyjąć, że wydatki rozkładają się tak:

- stan surowy zamknięty (czyli upraszczając - ściany, dach, okna) - to ok. 50 proc. kosztów;

- roboty wykończeniowe - 30 proc. kosztów;

- instalacje - 12-20 proc. kosztów. Chodzi tutaj o instalacje centralnego ogrzewania, wodociągową (ciepła i zimna woda), kanalizacyjną, ogrzewanie itp.

Szczegółowy kosztorys inwestycji zrobi ci architekt ewentualnie wykonawca. Warto jednak, zanim podejmiesz decyzję, z czego budować dom, poznać kilka podstawowych pojęć z tego zakresu.

Fundament

Tutaj nie ma specjalnej filozofii, ciężko też o jakieś większe oszczędności. Najczęściej muruje się go z bloczków o wymiarach 12×25×38 cm. Można też wylać tzw. fundamenty monolityczne.

Z czego ściany

Najczęściej buduje się ściany dwu- lub trójwarstwowe. O co chodzi? Najprościej mówiąc, o liczbę warstw ściany. I tak ściana dwuwarstwowa to po prostu ściana nośna z bloczków czy pustaków. Generalnie do jej budowy można zastosować każdy materiał budowlany (cegłę, beton komórkowy, keramzytobeton, sylikaty itp.). Powinna mieć grubość ok. 24 cm.

Na taką ścianę nakłada się ocieplenie - styropian bądź wełnę mineralną (druga warstwa). Tu zasada jest prosta - czym więcej ocieplenia, tym niższe rachunki za ogrzewanie. Izolacja powinna mieć ok. 12 cm, ale nie zaszkodzi więcej (grubość ocieplenia sugerowaną przez architekta będziesz miał w projekcie).

Ocieplenie można układać dwoma metodami:

- lekką - mokrą (BSO) - płyty styropianu bądź wełny przykleja się do ściany nośnej klejem, na to kładzie się specjalną siatkę z włókna szklanego (chroni styropian bądź wełnę przed uszkodzeniami) i tynk.

Firmy budowlane oferują całe systemy do ocieplania od płyt, przez zaprawę, siatkę, aż do tynku. Ważne jest, aby systemy stosować konsekwentnie, to jest wybierać jeden, a nie łączyć kilka, bo z ich łączenia nic dobrego nie wyniknie.

Wady:

- łatwo o błąd przy wykonywaniu tą metodą (za mało siatki, niedokładne ułożenie izolacji), a błędy wychodzą dopiero po kilku latach w postaci np. odpadającego tynku;

- trudne naprawy (trzeba kuć tynk);

- wymaga specyficznych warunków przy montażu. Nie może być ani zbyt ciepło - temperatura musi być w przedziale 5-25 stopni, ani wilgotno (bez deszczu). Pogoda powinna być bezwietrzna.

Zalety:

- metoda jest bardzo popularna, łatwo kupić elementy do jej wykonania;

- dobrze wykonana doskonale spełnia swoją funkcję.

- Suchą - na ścianie robi się ruszt z drewnianych listew (częściej) lub metalu (rzadziej), a między rusztem układa się izolację (najczęściej wełnę). Z zewnątrz można położyć siding - tzw. oblicówka (przypominający deski drewniane) bądź deski drewniane (nieprzypominające sidingu).

Wady:

- siding nie każdemu się podoba.

Zalety:

- łatwość kładzenia i naprawy;

- można go kłaść w różnych warunkach atmosferycznych.

Dobrze zrobiona ściana dwuwarstwowa dość dobrze trzyma ciepło - jej współczynnik przenikania U jest zazwyczaj w okolicach 0,28 i poniżej.

Ściany trójwarstwowe - taka konstrukcja składa się z trzech części. Pierwsza to ściana nośna np. z pustaków ceramicznych, betonowych albo z bloczków betonu komórkowego. Taka warstwa ma zazwyczaj około 20 cm. Na niej jest izolacja - wełna lub styropian - ok. 10 cm. Trzecia cześć to elewacja - 8-12 cm - z bardzo efektownie wyglądającej cegły klinkierowej lub sylikatowej (nie wymagają tynkowania).

Wady:

- koszt - taka ściana jest o 10-20 proc. droższa niż dwuwarstwowa;

- duży ciężar ścian;

- ściana jest grubsza niż dwuwarstwowa, to zaś oznacza, że przestrzeń użytkowa budynku jest mniejsza (w porównaniu z dwuwarstwową).

Zalety:

- bardzo niskie wydatki na ogrzewanie (współczynnik przenikania ciepła U spada poniżej 0,25);

- świetnie tłumi dźwięki;

- jest odporna na uszkodzenia.

Ściana jednowarstwowa - jednocześnie pełni role konstrukcyjną i izolacyjną. Do jej budowy można stosować np. bloczki z betonu komórkowego, pustaki z ceramiki poryzowanej, niektóre pustaki z keramzytobetonu (z wypełnieniem ze styropianu).

Wady:

- źle wykonana lub ze słabych materiałów nie trzyma ciepła. Przed kupnem warto sprawdzić jej współczynnik U - powinien wynosić przynajmniej 0,3.

Zalety:

- cena - o 20-40 proc. niższa niż dwu- czy trójwarstwowych;

- szybkość wykonania.

Ściany drewniane

Alternatywą dla konstrukcji murowanych mogą być ściany drewniane. Zazwyczaj robi się je w konstrukcji szkieletu drewnianego (tzw. kanadyjczyki) bądź z bali.

- Kanadyjczyk. Podstawą takiej technologii jest drewniany szkielet ścian, stropu i dachu stawiany na tradycyjnych fundamentach lub płycie fundamentowej. Do szkieletu przybija się poszycie z płyt lub desek. Wnętrze domu zrobionego z takich materiałów wykańcza się płytami gipsowo-kartonowymi. Elewacje można obłożyć deskami lub cegłą klinkierową.

Ostatnio popularne stają się prefabrykowane domy ze szkieletu drewnianego. Wszystkie elementy konstrukcyjne (ściany z drzwiami i oknami, stropy, więźba dachowa) są robione w fabryce. Na gotowym fundamencie montaż takich elementów (aż po dach) trwa dwa, trzy dni!

Wady: budowa kanadyjczyka wymaga wykwalifikowanej ekipy i dobrych materiałów, np. drewno musi mieć wilgotność nie większą niż 18-19 proc. Błąd ekipy w postaci źle położonej izolacji prowadzi do zawilgocenia domu. Do niedawna mało kto się na tym znał. Dziś znalezienie wykwalifikowanej firmy jest już łatwiejsze.

Zalety: krótki czas budowy, łatwo go przebudować i rozbudować. Dom w konstrukcji szkieletowej jest też ciepły. Dobry kanadyjczyk niczym nie różni się od konstrukcji murowanej.

- Bale drewniane. Robi się je najczęściej z sosny, świerku. Powinny mieć specjalne wyżłobienia (ułatwia to ich łączenie) i grubość od 6 do 9 cm. Bale koniecznie muszą być ocieplone, inaczej taki dom jest potwornie zimny (i co za tym idzie - drogi w eksploatacji).

Z czego dach

Koszt budowy zależy od jego kształtu. Czym bardziej fikuśny i łamany, tym rzecz jasna droższy. Podobnie jest z trwałością. Jeśli pokrycie ma wytrzymać sto lat, będzie słono kosztować. W projekcie domu będą wymienione sugerowane materiały do budowy dachu. Dach nad budynkiem ok. 200 m kw. w zależności od użytego materiału (ceramika, dachówka betonowa, blachodachówka) to wydatek od 15 do ponad 20 tys. zł.

Oczywiście pokrycia można zmieniać, ale nie w każdym przypadku. Jeśli projektant sugeruje dachówkę ceramiczną, prawdopodobnie można ją wymienić na tańszą blachodachówkę. Taka operacja może być utrudniona w drugą stronę - dachówka ceramiczna jest cięższa od blachodachówki, trzeba więc sprawdzić, czy konstrukcja dachu wytrzyma dodatkowy ciężar.

- Blachodachówka - tania (25-40 zł za m kw.) i lekka (ok. 5 kg na m kw.). Trwałość 40-50 lat. Wady? W przypadku nieszczelności trudno się taką powierzchnię naprawia - nawet wykwalifikowanemu dekarzowi zabiera to długie godziny, a czasami i kilka wizyt. Jest głośna podczas deszczu.

- Blacha płaska - bardziej elegancka od blachodachówki. Wytrzymałość do 50 lat, niska waga - od 2 do 10 kg na m kw. Cena niewiele wyższa od blachodachówki.

- Dachówki ceramiczne - znane i trwałe potrafią wytrzymać nawet sto lat. W miarę łatwo naprawia się na nich uszkodzenia (wystarczy wymienić jeden mały element), są odporne na silny wiatr, nie słychać na nich deszczu. Można je stosować nawet na najbardziej wymyślnych dachach. Są jednak drogie (30-60 zł) i ciężkie - nawet 75 kg na m kw., wymagają więc solidnej konstrukcji więźby dachowej.

- Dachówki cementowe - są bardzo podobne do ceramicznych (takie same zalety), ale lżejsze (waga od 40 do 55 kg na m kw.) i tańsze. Trwałość - do 70 lat.

- Gont bitumiczny - z wyglądu przypomina papę. Trwałość ok. 50 lat. Jest tani (22-28 zł za m kw. ) i przez cześć osób uważany za niezłą alternatywę dla blachodachówki (w przeciwieństwie do niej jest cichy podczas deszczu). Można go układać na starych pokryciach, np. na papie. Waga 8-15 kg na m kw.

- Strzecha - ładna, ale potwornie droga. Metr kwadratowy kosztuje nawet 200 zł. Jest trwała - wytrzymuje nawet sto lat. Ciężar - 75 kg na m kw.

- Gont drewniany - produkuje się z drewna iglastego (sosna, świerk, jodła). Są cięte lub łupane - zgodnie z naturalnym przebiegiem włókien drewna. Łupane są trwalsze od ciętych. Wytrzymałość ok. 50 lat. Trzeba go impregnować co kilka lat, ale wygląda bardzo estetycznie. Cena ok. 100 zł za m kw.

- Łupek mineralny - drogi (kilkaset złotych za m kw.) i wytrzymały. Zgodnie z deklaracjami producentów potrafi wytrzymać ponad sto lat. Do budowy domów był stosowany już w średniowiecznej Europie.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>