Złotokap - krzew kapiący złotem

Jest to roślina w polskich ogrodach niedoceniana, a przecież zdecydowanie godna szerszego rozpropagowania. Widok krzewu złotokapu w okresie kwitnienia po prostu zapiera dech w piersiach.

Widziałam takie obrazki w Anglii, Holandii i we Francji, gdzie krzewy te rozpina się na specjalnych rusztowaniach, tak by tworzyły kwitnące tunele (w historycznych ogrodach takie konstrukcje zwano "bindażami").

Ale nawet pojedynczo posadzony złotokap robi duże wrażenie, kiedy obsypuje się długimi gronami intensywnie złocistożółtych kwiatów. Warto go posadzić w ogrodzie w dobrze wyeksponowanym miejscu.

Krzew to, drzewko czy pnącze?

Takie pytanie pojawia się, gdy mowa o złotokapie. Tymczasem wszystko zależy od sposobu prowadzenia.

W naturze roślina ta jest najczęściej wysokim i rozłożystym krzewem o wielu pniach.

W sklepach ogrodniczych jest jednak sprzedawana najczęściej jako małe jednopniowe drzewko. Tak prowadzona może dorosnąć w ogrodzie nawet do 5 metrów. Gałązki wybijające z głównego pnia trzeba wtedy systematycznie usuwać, jeśli chcemy zachować wygląd drzewka.

Jeśli jednak posadzimy złotokap przy solidnym rusztowaniu i będziemy przywiązywać młode pędy rośliny, naginając je do kształtu podpory, z czasem zacznie ona przypominać potężne pnącze, choć z natury wcale nim nie jest.

Złotokap jest więc rośliną elastyczną w pełni znaczenia tego słowa i potrafi dopasować się do potrzeb każdego ogrodu.

Praktyczne wskazówki

W swoim naturalnym środowisku złotokapy porastają górzyste regiony centralnej i południowej Europy. Spotkać je można nawet na wysokości 2000 m n.p.m. To określa potrzeby tej rośliny. Preferuje ona mocno nasłonecznione stanowiska i gleby wapienne, ale i tu potrafi być elastyczna. Poradzi sobie całkiem dobrze na każdym podłożu, włączając w to gleby piaszczyste i ubogie, a także umiarkowanie ciężkie i gliniaste, a nawet lekko kwaśne.

Jedno, czego zdecydowanie nie lubi, to cień. W cieniu złotokapy bardzo słabo kwitną.

Czasami też można spotkać się z opinią, że złotokapy nie są w pełni odporne na mróz, ale nie jest to prawda. Największe nawet zimowe mrozy złotokapy przeżywają bez problemów, najwyżej kilka młodych gałązek może przemarznąć, co nie ma żadnego wpływu na wygląd rośliny. Silniejsze majowe przymrozki mogą być jednak zabójcze dla kwiatów i jeśli się przydarzą, to kwitnienie bywa osłabione z powodu przemarznięcia części pąków kwiatowych.

Złotokapy bardzo dobrze znoszą suszę, ponieważ mają rozległy i dobrze rozbudowany system korzeniowy.

Z tego samego powodu nie znoszą jednak przesadzania, szczególnie jeśli chodzi o starsze okazy. Dlatego miejsce dla złotokapu warto dobrze przemyśleć, by potem już nie ruszać z niego rośliny.

Bywają różne poglądy na temat przycinania złotokapów. Z mojego doświadczenia wynika, że roślina przycinania nie lubi, nawet umiarkowanego. Po przycięciu słabo się rozkrzewia i w następnym sezonie słabiej kwitnie. Jeśli już musimy przyciąć złotokap, to zróbmy to od razu po kwitnieniu, skracając pędy bardzo umiarkowanie - tylko tyle, ile naprawdę potrzeba.

Złotokapy rosną dość szybko i nie trzeba długo czekać na obfite kwitnienie. Dlatego warto zainteresować się tą piękną rośliną, a może nawet spróbować rozpiąć ją na altance lub pergoli, korzystając z angielskich lub francuskich wzorów. Nie ma żadnych powodów, aby w polskich warunkach miało się to nie udać.

Odmiana godna polecenia

Zdecydowanie najładniejszą odmianą złotokapu jest "Vossi", znana już od XIX wieku.

Ma ładną, zwartą sylwetkę, a grona jej złocistych kwiatów osiągają czasami długość pół metra!