Hortensja czyli pnącze w cieniu
Hortensja pnąca ma same zalety. Świetnie rośnie w cieniu, jest mrozoodporna, niewymagająca i na dodatek pięknie kwitnie.
Jest to roślina, która przybyła z daleka. Jej naturalną ojczyzną są lasy Dalekiego Wschodu - Japonia, Korea i Chiny. Orientalne pochodzenie nie przeszkodziło jej jednak dobrze zadomowić się w naszych warunkach i szybko trafić w szeregi wyjątkowo oryginalnych i efektownych pnączy ogrodowych.
Największą ozdobą hortensji pnącej są duże białe kwiaty, osiągające czasami 25 cm średnicy, pojawiające się na krzewach w czerwcu i lipcu. Ale roślina ta ładnie się prezentuje również w innych porach roku. Wiosną bardzo wcześnie wypuszcza soczyście zielone, duże, błyszczące liście. Na starszych egzemplarzach tworzą one masę gęstej zieleni. Jesienią z kolei liście hortensji pnącej przebarwiają się na intensywnie żółty kolor.
Są nawet tacy koneserzy, którym zimą podoba się kora bezlistnych pędów hortensji, która w charakterystyczny sposób łuszczy się, przypominając korę cynamonowców.
Potrzebna solidna podpora
Hortensja pnąca jest potężną rośliną. Jeśli stworzymy jej taką możliwość, może wspiąć się na wysokość nawet 15 m. Rośnie dość szybko. Tylko młode okazy bywają nieco opieszałe. Bywa też, że w młodości hortensja nie chce kwitnąć. Kiedy jednak zadomowi się dobrze w ogrodzie, co zajmuje jej zwykle 2-3 lata, przestaje grymasić i rośnie błyskawicznie. Rocznie może podrosnąć nawet o jeden metr. A najważniejsze - obficie kwitnie, nawet w cieniu.
Widywałam piękne okazy hortensji pnącej posadzone u stóp wielkich, starych drzew. Takie drzewo to bardzo dobra podpora dla tego pnącza, które wspina się za pomocą krótkich korzonków czepnych, silnie przyczepiających się do chropowatych powierzchni. Choć wrastają one w szczeliny kory drzewa, nie czynią mu krzywdy. Młode drzewo, o cienkim pniu i nisko osadzonej koronie, hortensja mogłaby jednak zdominować. Nie powinno się też prowadzić tej rośliny po murach pokrytych starym i popękanym tynkiem, gdyż prędzej czy później odpadnie on pod jej ciężarem. To pnącze musi więc mieć solidną podporę, aby piąć się w górę, ale jeśli mu jej nie zapewnimy, też się pięknie rozrośnie, tworząc dywan zielonych liści szczelnie okrywających grunt.
Praktyczne wskazówki
Hortensja pnąca lubi rosnąć w cieniu lub półcieniu i nie przepada za słońcem. Sadzenie najlepiej zaplanować na wiosnę lub jesień, kiedy nie ma upałów. Wysoka temperatura i susza utrudniają przyjmowanie się sadzonek. Roślina ta lubi ziemię żyzną i wilgotną. W okresie letniej suszy wymaga podlewania, inaczej więdną jej liście. Szczególnie młode rośliny trzeba regularnie i obficie podlewać. Wysuszaniu podłoża, a także rozwojowi chwastów zapobiega ściółkowanie. Wokół rośliny rozłóżmy więc grubą warstwę kory. I na tym właściwie kończą się zabiegi pielęgnacyjne przy hortensji pnącej, która nie wymaga ani przycinania, ani zabezpieczania przed mrozem.
Rozmnażanie hortensji pnącej
Tę roślinę można bardzo łatwo rozmnożyć. Najwygodniejszą metodą są tzw. odkłady. Boczne pędy przygina się do ziemi, mocuje drutem i obsypuje podłożem. Już po kilku tygodniach przysypany ziemią pęd wypuszcza korzonki. Następnej wiosny odcina się go i sadzi w nowym miejscu.
Największą ozdobą hortensji pnącej są duże białe kwiaty, osiągające czasami 25 cm średnicy, pojawiające się na krzewach w czerwcu i lipcu. Ale roślina ta ładnie się prezentuje również w innych porach roku. Wiosną bardzo wcześnie wypuszcza soczyście zielone, duże, błyszczące liście. Na starszych egzemplarzach tworzą one masę gęstej zieleni. Jesienią z kolei liście hortensji pnącej przebarwiają się na intensywnie żółty kolor.
Są nawet tacy koneserzy, którym zimą podoba się kora bezlistnych pędów hortensji, która w charakterystyczny sposób łuszczy się, przypominając korę cynamonowców.
Potrzebna solidna podpora
Hortensja pnąca jest potężną rośliną. Jeśli stworzymy jej taką możliwość, może wspiąć się na wysokość nawet 15 m. Rośnie dość szybko. Tylko młode okazy bywają nieco opieszałe. Bywa też, że w młodości hortensja nie chce kwitnąć. Kiedy jednak zadomowi się dobrze w ogrodzie, co zajmuje jej zwykle 2-3 lata, przestaje grymasić i rośnie błyskawicznie. Rocznie może podrosnąć nawet o jeden metr. A najważniejsze - obficie kwitnie, nawet w cieniu.
Widywałam piękne okazy hortensji pnącej posadzone u stóp wielkich, starych drzew. Takie drzewo to bardzo dobra podpora dla tego pnącza, które wspina się za pomocą krótkich korzonków czepnych, silnie przyczepiających się do chropowatych powierzchni. Choć wrastają one w szczeliny kory drzewa, nie czynią mu krzywdy. Młode drzewo, o cienkim pniu i nisko osadzonej koronie, hortensja mogłaby jednak zdominować. Nie powinno się też prowadzić tej rośliny po murach pokrytych starym i popękanym tynkiem, gdyż prędzej czy później odpadnie on pod jej ciężarem. To pnącze musi więc mieć solidną podporę, aby piąć się w górę, ale jeśli mu jej nie zapewnimy, też się pięknie rozrośnie, tworząc dywan zielonych liści szczelnie okrywających grunt.
Praktyczne wskazówki
Hortensja pnąca lubi rosnąć w cieniu lub półcieniu i nie przepada za słońcem. Sadzenie najlepiej zaplanować na wiosnę lub jesień, kiedy nie ma upałów. Wysoka temperatura i susza utrudniają przyjmowanie się sadzonek. Roślina ta lubi ziemię żyzną i wilgotną. W okresie letniej suszy wymaga podlewania, inaczej więdną jej liście. Szczególnie młode rośliny trzeba regularnie i obficie podlewać. Wysuszaniu podłoża, a także rozwojowi chwastów zapobiega ściółkowanie. Wokół rośliny rozłóżmy więc grubą warstwę kory. I na tym właściwie kończą się zabiegi pielęgnacyjne przy hortensji pnącej, która nie wymaga ani przycinania, ani zabezpieczania przed mrozem.
Rozmnażanie hortensji pnącej
Tę roślinę można bardzo łatwo rozmnożyć. Najwygodniejszą metodą są tzw. odkłady. Boczne pędy przygina się do ziemi, mocuje drutem i obsypuje podłożem. Już po kilku tygodniach przysypany ziemią pęd wypuszcza korzonki. Następnej wiosny odcina się go i sadzi w nowym miejscu.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
>- Więcej o:
