Schody, tarasy, balkony - jak układać płytki na zewnątrz

Drobne błędy popełnione podczas budowy i prac wykończeniowych będą, skutkowały zawilgoceniem, przeciekaniem, czy przemarzaniem podłoża i w efekcie odpadaniem płytek zewnętrznych. Oto kilka porad, jak tego uniknąć:

Spadek. Podczas budowy tarasu, balkonu czy podestów schodów zewnętrznych należy nadać im odpowiedni spadek. Można go formować zarówno w płycie konstrukcyjnej, jak i wylewce. Optymalny spadek to 1-2%.

Odpowiednia wilgotność. Płyta betonowa musi wyschnąć, zanim ułoży się na niej kolejne warstwy. W przeciwnym razie wilgoć zawarta w betonie, będzie parować i skraplać się w poszczególnych warstwach podłoża, powodując najpierw niewidoczne, ale z czasem poważne uszkodzenia.

Dylatacje. Na etapie budowy należy też zadbać o zdylatowanie od reszty budynku płyty, na której będą klejone płytki zewnętrzne. Oznacza to, że płyta konstrukcyjna tarasu, balkonu czy schodów zewnętrznych powinna stanowić oddzielny element konstrukcyjny tak, aby móc niezależnie od reszty budynku pracować. Dylatacje oraz spoiny kompensują naprężenia wynikające z rozszerzalności temperaturowej.

Poza dylatacjami obwodowymi należy też zachować - o ile takie akurat występują - ciągłość dylatacji konstrukcyjnych, co oznacza, że wykonane w warstwie konstrukcyjnej powinny być powielone we wszystkich warstwach powyżej. Dodatkowe dylatacje, zwane pośrednimi, będą musiały być wykonane już w warstwie samych płytek. Średnio przyjmuje się do dylatowania powierzchnie ok. 4 m2.

Izolacja przeciwwodna. Żeby mieć pewność, że w przyszłości płytki nie odpadną, izolacja przeciwwodna musi zostać ułożona w sposób ciągły. Dodatkowo powinna zostać wyłożona na przyległą do tarasu czy balkonu ścianę zewnętrzną. Wywinięcie izolacji przeciwwodnej na ścianę budynku ma na celu zapobiec w przyszłości przedostawaniu się wody w przestrzeń między warstwami układanej nawierzchni. Izolację przeciwwodną wyprowadzamy na ścianę na minimum 15 cm. Newralgiczne miejsce zgięcia izolacji dodatkowo można zabezpieczyć specjalnie do tego celu przeznaczoną taśmą.

Uwaga! Podczas projektowania należy się zastanowić, czy nie zrezygnować ze słupków balustrad stojących na płycie tarasowej czy też murowanej balustrady. Oba elementy wiążą się z dodatkowym ryzykiem przenikania wody. Żeby zainstalować słupki balustrad na płycie, trzeba przerwać warstwę izolacji przeciwwodnej. Alternatywą tego rozwiązania może być montaż balustrady do boku płyty. Natomiast murowana balustrada podnosi ryzyko zatrzymania wody na tarasie czy balkonie, dlatego balustrada ażurowa z prześwitem u dołu zdaje się być bardziej uzasadniona.

Izolacja termiczna. Jeśli taras w domu jest jednocześnie dachem ocieplanego pomieszczenia poniżej, w jego warstwach nie powinno zabraknąć izolacji termicznej. Dzięki niej, nie tylko ocieplane pomieszczenie poniżej nie będzie traciło ciepła, ale również ciepło to nie będzie przechodzić przez warstwy tarasu i skraplać się w nich na zmianę z zamarzaniem i rozsadzaniem w zależności od warunków atmosferycznych. W takim przypadku pod izolacją termiczną powinno się także zastosować paroizolację.

Dobór zaprawy. Należy się upewnić, że zaprawa klejowa jest przeznaczona do stosowania na zewnątrz. Wyróżnia ją odporność na zmiany temperatur oraz elastyczność, co oznacza, że pozwala na swobodną pracę przyklejonych do niej płytek. Jednak na samym wyborze zaprawy czujność inwestorów nie powinna się kończyć. Równie ważny jest sposób jej kładzenia - powinna być ułożona na całej powierzchni, bez pozostawiania pustych miejsc. Płytki na zaprawie układa się natomiast metodą "mokre na mokre", co oznacza, że poza podłożem zaprawę klejową nakłada się także na płytkę, po czym płytkę dociska się do zaprawy na tyle mocno, by nie pozostawić żadnych pustych przestrzeni pomiędzy, które mogłyby w przyszłości oznaczać potencjalne miejsca skraplania wody i późniejsze rozsadzanie warstw przy jej zamarzaniu.

Gruntowanie. Zanim zostanie nałożona warstwa zaprawy klejowej, podłoże pod klej musi zostać starannie zagruntowane. Zazwyczaj zaprawę nakłada się na warstwę betonu, który jest porowaty. Gruntowanie ma zapobiec "zasysaniu" zaprawy przez beton, a więc jej ilość oraz stopień jej wilgotności nie ulega zmianie.

Płytki zewnętrzne. Choć może się to wydać oczywiste, należy się upewnić, że wybrane płytki są przeznaczone do użytku zewnętrznego, że są nie tylko mrozo- ale i wodoodporne. Płytki do użytku wewnętrznego nie nadają się do zastosowania na zewnątrz, ponieważ mają zupełnie inną strukturę. Płytki należy układać z zachowaniem odstępów na spoiny. Grubość spoin też jest istotna. Często producent płytek zaleca optymalną grubość spoiny. Fugi do użytku zewnętrznego, podobnie jak same płytki, też różnią się od tych stosowanych we wnętrzach. Muszą być mrozo- i wodoodporne, być elastyczne i wzbogacone czynnikiem zapobiegającym ich nadmiernej kurczliwości. Zła spoina dość szybko da o sobie znać w postaci odprysków i pęknięć, które to umożliwią wniknięcie wody pod płytki i zapoczątkują proces degradacji tarasu.

Jeśli pomimo omówionych zabiegów na każdym etapie powstawania tarasu pojawiają się wątpliwości, można pokusić się o odwrócenie układu warstw w przypadku tarasu będącego dachem pomieszczenia mieszkalnego w domu lub nie wylewanie płyty pod taras na gruncie. Odwrócenie warstw tarasowych polega na ułożeniu warstwy izolacji przeciwwodnej poniżej izolacji termicznej. Wtedy izolacja przeciwwodna jest chroniona przed zmianami temperatury i uszkodzeniami mechanicznymi warstwą dociskową - np. żwirem (na żwirze można ułożyć płyty tarasowe). Zabieg ten zapobiega kondensacji pary wodnej. Charakterystyczną cechą tzw. stropodachu odwróconego jest spływanie wody opadowej w większości po górnej powierzchni termoizolacji.

Natomiast alternatywna dla tarasów tradycyjnych metoda nie wylewania, polega na rezygnacji z płyty betonowej i ułożeniu nie płytek, ale np. płyt betonowych bezpośrednio na utwardzonym gruncie.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>