Kominy prefabrykowane

Lokalizacja komina, jego rodzaj, wymiary i sposób wykonania zawsze określone są w projekcie architektonicznym domu. W domach jednorodzinnych z reguły budowane są kominy wewnętrzne (zewnętrzne stosuje się rzadko i głównie ze względów dekoracyjnych lub przy remontach).

Wybieramy komin

Przy wyborze rodzaju komina powinniśmy brać pod uwagę kilka czynników, od których zależeć będzie jego prawidłowa i bezawaryjna praca. Najważniejszy dotyczy dopasowania komina do rodzaju współpracującego z nim kotła. Kanały komina muszą mieć:

- wystarczającą odporność na korozję - na przykład kanały odprowadzające spaliny z kotłów olejowych i gazowych muszą być zrobione z kwasoodpornej stali lub ceramiki;

- odpowiedni przekrój - dostosowany do rodzaju i mocy urządzeń grzewczych.

Bezproblemowe dostosowanie komina do konkretnego urządzenia grzewczego zapewniają systemy ceramicznych kominów prefabrykowanych. Są one dostępne w różnych wariantach i o szerokim zakresie średnic, a ich montaż jest znacznie szybszy i wygodniejszy niż budowa komina tradycyjnego.

Kominy prefabrykowane

Kominy te zbudowane są z kilku elementów:

- wewnętrznych kwasoodpornych rur, wykonanych z kamionki lub ceramiki szamotowej, łączonych specjalną zaprawą. Zależnie od właściwości materiału, z jakiego wykonana jest rura, komin może współpracować z kotłami gazowymi zwykłymi oraz z zamkniętą komorą spalania, z olejowymi i na paliwa stałe;

- obudowy z pustaków keramzytobetonowych murowanych na zaprawę cementową;

- ocieplenia z wełny mineralnej, ułożonego między rurą a obudową. Modele bez ocieplenia mają w tym miejscu pustkę pozwalającą na doprowadzenie powietrza potrzebnego do spalania.

Producenci systemów prefabrykowanych kominów ceramicznych oferują kompletne zestawy, dostosowane do rodzaju kotła i wysokości komina. W skład pakietu podstawowego wchodzą: zestaw rur wewnętrznych i elementów obudowy, trójnik przyłączeniowy i wyczystka, zaprawa do łączenia rur, drzwiczki wyczystki, przykrycie komina (tzw. czapa), rura wylotowa. Dodatkowo zestaw może zawierać także: ocieplenie z twardej wełny mineralnej, zbieracz skroplin, wkładki centrujące, nasadę rozdzielającą kanał powietrzny od spalinowego.

Jaki komin do jakiego kotła

Są trzy rodzaje systemów kominowych: standardowe do kotłów na paliwo stałe, standardowe do kotłów gazowych i olejowych oraz systemy turbo - z kanałem doprowadzającym powietrze do kotłów z zamkniętą komorą spalania.

Zestaw standardowy do kotłów na paliwo stałe. W kominach takich znajdziemy rury ceramiczne odporne na temperaturę 500-600°C oraz ocieplenie umieszczane między obudową a przewodem kominowym. Ma ono przed wszystkim chronić dość cienkie ścianki obudowy komina przed nadmiernym nagrzewaniem, co mogłoby doprowadzić do pękania pokrywającego je tynku.

Ścianki obudowy ukształtowane są tak, by umożliwić cyrkulację powietrza (zapewnia to odprowadzenie wilgoci w razie zamoknięcia izolacji). Obudowa może też zawierać zintegrowany kanał wentylacyjny, co umożliwi przewietrzanie pomieszczenia, w którym znajduje się wlot do komina.

Uwaga! Zestaw ten jest szczególnie przydatny przy odprowadzeniu spalin z kominka i kotła węglowego stojącego z dala od innych ciągów kominowych.

Zestaw standardowy do kotłów gazowych i olejowych. Przystosowany jest do odprowadzenia spalin o niższej temperaturze (od ok. 60°C), ale często oferowany jest w wersji uniwersalnej, mogącej współpracować także z kotłami na paliwo stałe. W porównaniu z poprzednim zestawem dodatkowo wyposażony jest w zbieracz kondensatu, umieszczany na dole rur spalinowych.

Zestaw turbo, współpracujący z kotłami gazowymi z zamkniętą komorą spalania i kondensacyjnymi. Dzięki specjalnej nasadzie kominowej oraz wkładkom centrującym, między rurą spalinową a obudową tworzy się wolna przestrzeń umożliwiająca doprowadzenie powietrza zewnętrznego do komory spalania w kotle.

Oprócz zestawów do odprowadzenia spalin, w skład systemów kominowych wchodzą też prefabrykowane pustaki wentylacyjne jedno- lub wielokanałowe, wielkością dostosowane do wymiarów obudów kanałów spalinowych. Dzięki temu można je grupować, tworząc kombinacje kanałów spalinowych i wentylacyjnych, zintegrowanych w jednym kominie.

Montaż kominów prefabrykowanych

Montaż prefabrykowanych zestawów kominowych jest dość łatwy, a prawdopodobieństwo popełnienia błędu zmniejsza dołączona do nich instrukcja. Kominy te stawia się jako wolno stojące, niezwiązane konstrukcyjnie ze ścianami, na betonowym podkładzie podłogi na gruncie lub na stropie (uwaga - jeśli komin będzie przechodził przez strop, otwór na niego powinien być nieco większy niż zewnętrzne wymiary obudowy, a szczelina - wypełniona materiałem elastycznym).

Pierwszy pustak stawia się na wyrównanym podłożu na zaprawie cementowej, podkładając pod niego izolacje z papy. Następnie, zgodnie z instrukcją, montuje się kolejne elementy zestawu, zwracając uwagę na wstawienie na odpowiedniej wysokości elementów wyczystki trójnika przyłączeniowego. W miejscach tych należy w obudowie wyciąć otwory o wymiarach dostosowanych do dołączonych drzwiczek i króćców przyłączeniowych.

Murowanie pustaków ułatwia dołączony do zestawu szablon osłaniający - dzięki niemu we wnętrzu obudowy nie pozostaną nawisy zaprawy.

Komin wyprowadza się ponad dach na określoną w projekcie wysokość, a na jego szczycie umieszcza standardową nakrywę (czapę). Można ją montować na kominach jednociągowych - jeśli równolegle poprowadziliśmy inne kanały, czapę musimy zrobić sami, w deskowaniu ustawionym na zakończeniu komina.

Uwaga!Jeśli komin wystaje ponad dach więcej niż 1-1,5 m, warto w odpowiednie otwory wewnątrz pustaków wstawić pręty zbrojeniowe zabezpieczające przed przewróceniem podczas huraganowych wiatrów. Pręty te powinny sięgać przynajmniej 0,5 m poniżej płaszczyzny połaci dachowej.

Wykończenie kominów prefabrykowanych

Standardowe wykończenie odcinka komina wystającego ponad dach polega na otynkowaniu obudowy mocną zaprawą cementową; tynk warto wzmocnić, owijając komin siatką tynkarską. Inny sposób wykończenia komina polega na obłożeniu go blachą lub pokryciu płytkami klinkierowymi. Możliwe jest również obudowanie końcówki komina cegłą klinkierową, ale jest to bardziej skomplikowane i wymaga oparcia jej na stropie najwyższej kondygnacji lub wykonania poniżej połaci dachu żelbetowej płyty oporowej.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>