Parapety na zaprawie

Również pod względem kolorystycznym oraz wzorniczym ceramika i kamień nie mają sobie równych, choć nie wszędzie można je stosować. Nie pasują stylistycznie do domów z elewacją z drewna ani sidingu; dobrze komponują się tylko ze ścianami pokrytymi tynkiem lub obmurowanymi. A ponieważ są ciężkie, nie powinno się ich opierać na materiale ociepleniowym ułożonym na zewnątrz ścian, bo mogłyby spowodować jego odkształcenie. Nadają się więc przede wszystkim do budynków o ścianach jedno- i trójwarstwowych. Jeśli chce się je zamocować w ścianie dwuwarstwowej, trzeba pod parapetem wykonać specjalną konstrukcję nośną, która będzie przenosić jego ciężar. Ograniczenie to nie dotyczy tylko parapetów z płytek ceramicznych.

Tam, gdzie nie można zastosować ani kamienia, ani cięższej ceramiki czy konglomeratu, zostają tradycyjne rozwiązania: parapety z płytek, z blachy ocynkowanej albo z PVC.

Jak dobrać wymiary

Parapety zewnętrzne wykonuje się po zamontowaniu okien, dlatego podczas ich osadzania trzeba na to zostawić pod nimi wystarczająco dużo miejsca. Zazwyczaj o 2,5 cm więcej niż grubość elementów, z jakich będzie wykonany parapet, bo tyle potrzeba, aby nałożyć zaprawę i ewentualnie skorygować niewielkie odchylenia od poziomu. Przykładowo: jeżeli kształtki ceramiczne w miejscu, w którym dochodzą do okna, mają 7,5 cm grubości, otwór pod oknem musi mieć minimum 10 cm wysokości. Jeśli będzie niższy, konieczne może się okazać wycięcie fragmentu ściany pod oknem albo zrezygnowanie z kształtek i ułożenie cieńszych od nich płytek.

Warto też zadbać o to, aby na szerokości otworu pod oknem mieściły się całe, niedocinane elementy. Docinanie cegieł czy kształtek jest pracochłonne i kłopotliwe (potrzebna jest w tym celu szlifierka kątowa), a poza tym parapet z takimi wstawkami nie wygląda zbyt estetycznie. Lepiej więc dobrać materiał o odpowiednich wymiarach (oferta jest pod tym względem bardzo zróżnicowana) i dodatkowo odpowiednio wyregulować szerokość spoin (mogą mieć od 10 do 15 mm). Gdy okaże się, że mimo to docięcie jest konieczne, korzystniej będzie takie przycięte elementy rozmieścić symetrycznie po obu stronach parapetu niż tylko z jednej strony.

Zaprawa bez błędów

Zarówno parapety z elementów ceramicznych, jak i z kamienia najwygodniej jest mocować na gotowe suche zaprawy przeznaczone odpowiednio do klinkieru lub kamienia, przygotowane i nakładane zgodnie z zaleceniami podanymi na opakowaniu mieszanki.

Parapety można też osadzać lub murować na zwykłą zaprawę cementową przygotowaną na placu budowy (zarabia się wodą piasek i cement wymieszane w proporcji 1:3). Taką zaprawą można zniwelować nierówności podłoża większe niż 2 cm albo uformować odpowiednio duże spadki. Zaprawa nie może być zbyt rzadka ani zbyt sucha (porcja ściśnięta w dłoni nie powinna się rozpadać na kawałki). Grubość warstwy zaprawy pod parapetem powinna wynosić minimum 2-3 cm.

Uwaga! Do zaprawy przeznaczonej do murowania klinkieru lub innych elementów ceramicznych nie należy używać cementu z dodatkami chemicznymi przyspieszającymi lub opóźniającymi czas wiązania. Nie wolno też dodawać do niej wapna gaszonego ani hydratyzowanego - domieszki te często powodują bowiem powstawanie na powierzchni ceramiki trudnych do usunięcia białych wykwitów. Przyczyną wykwitów może też być zbyt duża ilość wody w zaprawie.

Sposoby na przecieki i zacieki

Głównym zadaniem parapetów zewnętrznych jest ochrona dolnej części otworu okiennego przed wodą deszczową i z topniejącego śniegu. Woda nie może przeciekać za parapet w miejscu, gdzie styka się on z ościeżnicą okna, ani też podciekać na ścianę od spodu parapetu, bo wtedy pojawiłyby się na niej nieestetyczne zacieki, a sama ściana z czasem uległaby zawilgoceniu. Aby do tego nie dopuścić, stosuje się następujące rozwiązania:

- materiały, z których robi się parapety, montuje się ze spadkiem minimum 5% w kierunku od okna na zewnątrz (nie dotyczy to tylko materiałów, które taki spadek mają wyprofilowany fabrycznie);

- w styku parapetu z murem umieszcza się trwale elastyczny, wodoodporny materiał, który uszczelnia połączenie i umożliwia swobodne odkształcanie się parapetu pod wpływem zmian temperatury. Może to być rozprężna, impregnowana taśma poliuretanowa albo uszczelniacz akrylowy lub polimerowy;

- parapet wykonuje się w taki sposób, aby wystawał co najmniej 3 cm poza lico ściany - aby woda skapywała zeń na ziemię, a nie spływała na ścianę;

- na parapety stosuje się kształtki i płytki ceramiczne ze specjalnym wyprofilowaniem zewnętrznej krawędzi oraz rowkiem zwanym kapinosem; wyprofilowanie i rowek mają też robione na zamówienie parapety kamienne - ułatwia to skapywanie wody i uniemożliwia jej podciekanie na ścianę.

Kształtki i cegły ceramiczne

To materiały, które nadają parapetom masywny wygląd i bardzo dużą wytrzymałość. Są trwałe i nie wymagają żadnej konserwacji, a do ich mycia wystarczy zwykła woda.

Kształtki klinkierowe. Są specjalnie produkowane na parapety zewnętrzne: ich klinowy kształt zapewnia zachowanie wymaganego spadku bez konieczności formowania go przy użyciu zaprawy, ponadto mają one wyprofilowany kapinos. Zaletą kształtek jest również różnorodność ich wymiarów, dzięki czemu znacznie łatwiej dopasować je do otworu pod oknem niż cegły. W sprzedaży są kształtki pełne i lżejsze od nich - komorowe. Parapet można wykonać i z jednych, i z drugich, ale na brzegach zawsze stosuje się elementy pełne.

Kolory: czerwony lub brązowy; powierzchnia może być naturalna lub szkliwiona.

Cegły. Na parapety używa się cegieł pełnych klinkierowych lub licowych, takich samych jak do murowania elewacji lub ogrodzeń. W ścianie układa się je na wąskim dłuższym boku (wozówce), ze spadkiem minimum 5%.

Kolory cegieł: różne odcienie czerwieni, brązu, żółtego i beżu, ale są też cegły białe i czarne. Zwykle mają wymiary 210×100×65 mm lub 250×120×65 mm.

Jak murować? Kształtki i cegły układa się na zaprawie murarskiej do klinkieru. Dobrze jest dodać do niej specjalnego koncentratu zwiększającego elastyczność, aby umożliwić im swobodne odkształcanie się pod wpływem zmian temperatury i zapobiec ich popękaniu lub odspojeniu się od ściany. Murowanie najlepiej wykonywać na niepełną spoinę: zaprawy nie nakłada się wówczas na brzegach elementów albo celowo wybiera ze spoin wypełniającą je zaprawę do głębokości 12-15 mm. Następnego dnia, gdy zaprawa zwiąże, szczeliny wypełnia się elastyczną, wodoodporną masą spoinową.

Parapety prefabrykowane

Aby ułatwić sobie wykończenie elewacji z klinkieru, można - zamiast murować parapet z pojedynczych kształtek czy cegieł - zastosować gotowy, prefabrykowany zestaw takich elementów. Kształtki lub cegły są połączone w takich zestawach betonowym rdzeniem uformowanym z odpowiednim spadkiem. Od spodu mają kapinos. Spoiny pomiędzy elementami parapetu nie są do końca wypełnione, aby po osadzeniu go w murze można było je wypełnić masą spoinową w wybranym kolorze. Takie gotowe parapety mogą mieć różne wymiary.

Płytki ceramiczne

Świetny materiał na parapety zewnętrzne stanowią płytki klinkierowe lub gresowe - lekkie, nienasiąkliwe i trwałe. Oferowane są w najróżniejszych kolorach i wymiarach. Najlepiej wybierać te ze szkliwioną powierzchnią, bo są mniej nasiąkliwe, bardziej odporne na zabrudzenia i łatwiejsze do czyszczenia. W ofercie niektórych producentów ceramiki znajdują się również klinkierowe płytki parapetowe grubości od 1 do 2 cm - z kapinosem.

Jak układać? Płytki mocuje się do muru na wysokoelastyczną zaprawę klejową przeznaczoną do gresu i klinkieru. Następnego dnia wypełnia się szczeliny pomiędzy nimi - elastyczną i wodoodporną masą spoinową. Jej kolor można dobrać do barwy tynku lub do koloru spoin między cegłami (jeśli elewacja jest z cegieł licowych lub klinkierowych).

Kamień

Parapety kamienne nie mają sobie równych, jeśli chodzi o trwałość oraz odporność na warunki atmosferyczne. Niestety, są bardzo ciężkie, chociaż niezbyt grube - płyty przeznaczone na parapety mają zwykle 3-4 cm. Wykonuje się je na zamówienie - odpowiednio do wielkości otworu pod oknem. Krawędzie czołowe parapetów mogą być proste, ścięte po skosie lub zaokrąglone.

Kamień naturalny. Na parapety najczęściej stosuje się jednorodne płyty granitowe, bazaltowe, sjenitowe lub piaskowcowe w najróżniejszych kolorach: od białego, poprzez rozmaite odcienie beżu, czerwony, niebieski, zielony, aż do czarnego. Granit, bazalt i sjenit są bardzo trwałe i do ich pielęgnacji wystarczy zwykła woda. Parapety z piaskowca trzeba zaimpregnować specjalnym preparatem lub farbą, aby zmniejszyć ich nasiąkliwość.

Uwaga! Marmur nie jest polecany na parapety zewnętrzne, ponieważ łatwo i trwale się brudzi.

Konglomerat. Na parapety zewnętrzne można stosować konglomerat produkowany z kruszywa kwarcytowego spojonego naturalną żywicą. Jego zaletą jest wyjątkowo duża twardość - dochodząca do 7 pkt w skali Mohsa oraz bardzo niska nasiąkliwość - około 0,02% (dla porównania: cegły klinkierowe mają nasiąkliwość do 7%).

Jak montować? Parapety kamienne i konglomeratowe mocuje się na specjalną cementową zaprawę klejącą: elastyczną lub uelastycznioną przez dodanie odpowiedniego preparatu. Ich boczne krawędzie muszą być zagłębione na kilka centymetrów w wycięciach w murze; po zamontowaniu parapetu szczeliny w wycięciach wypełnia się zaprawą. W miejscach styku parapetu ze ścianą i oknem trzeba zastosować wodoodporny materiał trwale elastyczny (np. uszczelniacz polimerowy lub akryl).

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

>